Zwart, wit of grijs

6. De straf

"Leon, jij komt mij bekent voor," zei koningin Flora. "Dat zou best kunnen mevrouw," antwoordde hij. "Ik ben namelijk een van de prinsen uit The White World of Dreams." Koningin Flora lachte en zei: "Dat weet ik." "Als u het al weet, waarom vraagt u het dan?" vroeg Leon. "Ik wou zeker zijn." Er viel een lange stilte. "Mijn land werd overvallen door Maarten en Felice, zijn moeder. Zijn vader kwam om in de strijd," vertelde Leon. "Ik was nog klein en mijn moeder vluchtte met mij naar een plek waar magie eigenlijk niet bestond. Mijn vader werd gevangen genomen samen met nog vele andere mensen uit The White World of Dreams." "En mijn man zit daar ook bij." zei  Flora. Leon keek haar aan en ging verder. "Omdat uw deel niet in zwarte magie is gehuld kon u hier blijven , maar u wou u dochters niet in gevaar brengen. Daarom dat u ze naar de aarde heeft gestuurd waar ze bij normale mensen konden wonen. Mijn moeder moest wel mee en ze leerde mij mijn gave te ontwikkeld. Dat konden u dochters niet. Mijn moeder heeft lang gewacht op de profetie. U zal ze wel erg gemist hebben hé?" Koningin Flora glimlachte. "Ik ben blij dat jij mijn dochter zo hebt geholpen." ze gaf hem nog een knipoog en verdween de troonzaal in. Leon draaide zich om en liep in de richting waarvan hij en de koningin waren gekomen.  Hij zocht de bibliotheek, want daar hadden ze Isa al zoekend naar een paar boeken achter gelaten.

Toen hij de bieb inliep Zach hij Isa al zitten. "Hey," zei hij, maar hij zag een boek dat op de grond was gevallen niet en struikelde er over en kwam tegen een boekenkast aan die wel vijf boekenkasten liet omvallen. Isa liep zo snel ze kon naar Leon. "Gaat het,"  vroeg ze bezorgd. Leon knikte en zei: "Ik ben al blij dat er niets met jou is." En met de hulp van Isa kwam hij overeind. Ze keken even naar alle rommel en begonnen met opruimen. Isa pakte een boek op en las de titel De Profetieën uit The World of Dreams. Wat is dat voor iets? Ze sloeg het boek open en ging aan een tafel zitten lezen.

Er is voorspeld dat de twee dochters van Koning Valentinus en Koningin Flora de delen van The World of Dreams die door het kwaad zijn overspoeld zullen bevrijden. Isa keek met groote ogen naar het boek. Ze zag mevrouw Bloesem achter tralies met haar moeder en vader. En Tessa werd gemarteld. Ze schudde met haar hoofd gooide het boek weg en riep luid "NEE!" Leon keek op en legde een beschermende arm om haar heen. En suste haar kalmte toe. "Het komt goed."

Het beeld van Arno was in de kamer van Tessa gezet. Hij zag en hoorde alles, maar hij kon niet praten. Tessa kwam binnen in haar nieuwe outfit. Haar haren waren van bruin naar zwart gekleurd. Ze had een zwarte jurk aan met grijze tinten erin. Ze stookte het vuur in haar kamer wat op. Zo stil hij kon kwam Maarten binnen en sloot de deur. De sleutel stak hij achter de deur lijst. "Dag schoonheid," zei hij. "  Wat kom jij hier doen?" vroeg Tessa. "Ik heb een manier gevonden om je krachten sterker te laten worden zodat je kan beginnen aan je eerste MAGISCHE opdracht," zei  Maarten. Tessa keek naar Maarten alsof ze voor het eerst iets mocht doen wat ze al zo lang wou doen. Maarten liep naar Tessa toe en hield een potje voor haar. Steek je krachten hierin. Tessa keek in zijn ogen en deed dat. Het deed pijn in haar hart. Maarten sloot het potje. Hij knipte in zijn vingers en het potje verdween. Hij duwde Tessa tegen de muur en zei: "Op dit moment heb ik gewacht. "Tessa keek bang en zei: "Wat ben je van plan?" "Niks, alleen naast jou kracht versterken, je nog meer naar onze kracht trekken door je verliefd op mij te laten worden." "Ik verliefd op jou?" zei Tessa. Maar veel tijd had ze niet, want Maarten kwam dichterbij en wou haar zoenen. Tessa rilde van afschuw en gaf hem een mep met haar vlakke hand. Maarten schrok en liet haar los. Tessa liep bang naar de deur en begon aan de klink te rammelen en op de deur te bonsen met haar vuisten. "Hij zit op slot schoonheid," zei Maarten terwijl hij gemeen begon te lachen. Tessa draaide zich bang om. "Kom hier schoonheid," zei Maarten en hij trok Tessa op bed. Hij ging zo op haar liggen dat ze niet weg kon. Tessa kon zich niet verweren en voelde hoe Maarten zijn lippen op die van naar duwde. Het standbeeld Arno kon het niet aanzien, maar het moest. Hij kon zijn ogen niet sluiten of wegdraaien. Bij elke zoen en draai die er in het bed van Tessa werd gemaakt werd haar kwade kracht sterker en werd ze meer verliefd op Maarten. Het was geen seks, alleen maar rondgedraaid, gezoen en genot van elkaar. Tessa vond het zalig en Maarten ook. Hij had allen dankzij zijn afkomst en die van Tessa met het mooiste meisje van school kunnen zoenen. Hij was niet verliefd, maar dat moest zo lijken. Het was allemaal het plan van Felice. Niemand in de kamer wist dat op Maarten na.

Een uur later was het gerolebol gedaan. En zowel Maarten als Tessa voelde zich voldaan. Arno was weer normaal getoverd door Maarten en Tessa had haar krachten terug die sterker waren dan tevoren. "Goed Tessa," zei Maarten. "Deze misselijke pissebed hier heeft zich misdragen en zich niet aan de regels gehouden. Mijn straf heeft hij al gehad nu wil ik dat jij nog 2 straffen voor hem bedenkt. Tessa lachte. "Ik wil dat hij word opgesloten in een ton vol vieze kriebel en steek beestjes. In deze ton wordt hij van deze parcours  geduwd." en ze liet een kaart zien waar hoge bergen op stonden. Hij moest eerst door een landschap van ijs en dan over een balkje van een centimeter breed over de krater van een vulkaan. Dan moest hij nog door een zee vol krokodillen en haaien die dol waren op mensenvlees. Tot slot moest de ton over een soort spijkerbed tachtig iets en viel de ton in een kloof van 100 meter diep. "En dit elke zondag en woensdag van de week." Maarten lachte. Zelf had hij het niet beter kunnen verzinnen. "Wat is zijn tweede straf?" vroeg hij. Elke maand wordt hij 1 dag met een zwembroek die ik ontwerp opgesloten in de koudste diepvriezer ter wereld, 1 dag per maand in een pak,door mij ontworpen, opgesloten in de warmste sauna ter wereld. En elke keer worden deze ruimtes een graatje lager en hoger ingesteld. Ook krijgt hij 1 dag in de maand geen eten en drinken en wordt hij 1 dag per maand gemarteld door de beste boemannen ter wereld en dit zijn hele leven lang tenzij ik het anders wil." Arno keek naar zijn schoenen en wist dat zijn dagen van nog een beetje rustig te werken in het kasteel waren geteld. Dit zou de komende jaren zijn lot worden met daarop voor de rest van zijn leven in de kerker des doods door te brengen. "Dat is allemaal goed en wel mijn liefje, maar wat versta je onder 1 dag in de maand?" vroeg Maarten.  "Wel 72 uur." Maarten lachte. Hij wist dat dit het begin was van het einde van The White World of Dreams.

"Vertel nu eens wat mijn eerste magische opdracht is?" vroeg Tessa toen ze weer alleen waren. "Ik wil dat jij Eveline Bloesem naar mij brengt. Dan zullen we wel eens bespreken wat we met haar gaan doen, maar eerst is het Showtime, want Arno krijgt de straf van zijn leven. Ze zagen hoe de arme Arno in een ton werd gestopt en over het hele parcours werd geduwd en dat wel 7 keer na mekaar. De zwembroek die hij kreeg van Tessa, die ook zij had ontworpen, was een met een soort magisch koeling systeem. En om het uur werd er een luik geopend en viel hij in een koud bad met water. En na elke vierentwintig uur viel er een regen van ijsblokjes op hem. De soort sauna was ook geen pretje. Het door Tessa ontworpen pak was een met een verwarmingssysteem. Hij moest eerst die Eskimo jas aan en daar dan nog 10 over. Zijn kleren aanraken kon hij niet, want dan kreeg hij een schok.  En als ze zeiden dat hij geen eten of drinken kreeg bedoelde ze ook 3 dagen. De martelingen waren het ergst, vooral als Tessa kwam kijken. Ze wou hem zelf martelen. Maarten kon alleen maar lachen. Hij kwam niet bij tijdens het zien hoe Arno leed. Tessa pitste hem en krabde zijn armen en benen open met haar nagels. Ze beet hem ook en ze sloeg hem. Zo kon het uren doorgaan. Arno zag er niet uit. Hij was blij als hij eindelijk voor het eerst in de kerker des doods zat, maar na drie uren in rust te zitten voelde hij een druppel op zijn hoofd. Het werd vloed en het water viel naar binnen door de tralies. Hij kon op de duur alleen maar met zijn mond nog boven water adem happen. Dit was een vreselijke nachtmerrie voor Arno. Diep in gedachte hoopte dat zijn broer Leon er beter aan toe was. En hij hoopte hem en zijn familie ooit nog terug te zien.