That Kind Of Love Is Fake

Chapter 24

Chapter 24

Aliona's P.O.V.

Saktong 9 ay dumating na si Mrs. Lerman. Bakit ganito?Bakit ako kinakabahan? Lalo pa at wala dito si Nate?Paano ako magprepretend?

"Aliona, dear."Agad akong sinalubong ng yakap ni Mrs. Lerman at ng beso-beso.

"Looks like you are ready to go."Ngumiti sila.

"Saan po tayo pupunta?"Tanong ko pero hindi sila sumagot hinatak na nila ako papunta sa sasakyan nila.

Mukhang may pinagmanahan itong si Nate. 47 years old na ang mama ni Nate 20 sila ng mabuntis. Pero hindi halatang 47 na sila. Wala kasi silang wrinkles parang yung dad lang ni Nate 54 na ang dad ni Nate pero mukha ring bata kung tignan.

Bakit ba ang gwa-gwapo ng mga Lerman?I'm just stating the fact. Pero totoo naman kasi. Halos lahat sila ay may itsura hindi pala halos lahat sila. As in lahat sila.

"Let's go."Utos ni Mrs. Lerman sa driver.

Pagdating namin sa isang sikat na bilihan ng mga damit ay agad na may sumalubong sa amin na mga staffs and sales lady.

Ipinagbuksan kami ng pintuan ng driver. Bahagyang nag-bow yung ibang nagtratrabaho dito sa store.

"Sweetie, come here. This is my son's fiance. She is Aliona Prelunsky and Aliona this is the most popular designer here in the Philippines, Ms. Fu."Mrs. Lerman introduced.

"It's nice to meet you, Miss Aliona. Come inside."Nakangiting pangkasabi Ms. Fu. Well, Ms. Fu is a gay obviously.

Pumasok na kami sa loob. Sobrang dami ng damit. May mga bags and shoes din.

"You can sit."Alok ni Mr. Fu sa amin ni Mrs. Lerman. Tinanggap ko naman iyon

"From there to there. Please bring it here."Utos ni Mrs. Lerman. Itinuro nila ang isang buong halera ng mga damit.

"Oh and those and those too oh and those."Ang dami pa nilang pinagtuturo. Shoes, bags, and dress sobrang dami at lahat iyon kailangan kong isukat?

At iyon na nga ipinasukat sa akin ang sandamakmak na  damit. Nakailang balik na ako sa dressing room. I think I know the reason kung bakit nag-good luck sa akin si Nate.

Nang lunch time na at tsaka lang ako sa nakaupo. Yung huli kong sinuot na damit ay hindi na pinaalis sa akin.

"Bring all those clothes in my car."Utos ni Mrs. Lerman.

"Hindi niyo na po kailangan bilhin lahat."Sabi ko.

"No dear. I need to buy it. The next few days or after we announce your wedding you'll be in headlines for sure.Oh and don't take those off."Nakangiti nilang pagkasabi.

I'm wearing a dress. Knee length dress. It's a lace off shoulder. It's light violet and I can say it's nice and elegant.

We went to a restaurant then after that pumunta naman na kami sa isang salon.

Pinaayusan ako ni Mrs. Lerman. Sila rin ang pumili ng hairstyle ko pati ang make-up. Halos 5 na ng matapos kami. Nagpa-pedicure at manicure pa rin kasi kami.

I dyed my hair. It's now light brown with a bit blonde. After we do this the whole day finally we are going home but I was wrong hindi pa pala kami uuwi. Nasa isa kaming restaurant.

"Mrs. Lerman, I thought we're going home?"I curiously asked.

"I'm sorry sweetie, but we will be having dinner with my friends. Oh and from now on call me Tita but I prefer mom."Mrs. Lerman chuckled a little then went out of the car.

Sumunod na lang ako sa kanila sa loob ng restaurant. There I met so many of tita's friend. We drank a little but I think I'm starting to get drunk. I laugh when they laugh then finally natapos na rin sa wakas.

Tita took my phone from my bag. Should I say my new phone. Binilihan kasi nila ako ng bagong phone pero nilipat ko lang din naman ang sim card ko doon sa bago. May tinawagan si tita pero hindi ko masyadong marinig. Inaantok na rin kasi ako. I'm so tired.

"Hello son?We are on our way home. I just taught you should know."Narinig ko lang na sabi ni tita sa kabilang linya hanggang sa inantok na talaga ako dito sa kotse.