this is me, this is real (COMPLETED)

chapter 2

chapter 2:

i was 8 years old back then i guess or 9--ah basta! hindi ko na maalala. bata pa kaya ako noon you know? my parents got separated and i don't know where and when did it start.. i just saw them arguing to each other because of you know na? ayokong sabihin. masyadong kontrobersyal. basta ganun! ayun na yun..

at dahil don umalis si papa he went to somewhere down the road, charots!  he went to another place to find a job for us to be able to have a financial money for school..

but life's very unique.. umalis din si mama at iniwan nya kami sa lola ko para makahanap din ng trabaho. at dahil don,  sira na lahat. hindi na sila nagkabalikan. ilang taon din kami nagstay sa lola namin and of course, dumaan din kami sa hirap at pangungulila ng magulang. we cried a lot before we go to bed.. lagi namin sila namimiss sa pagdaan ng mga araw, buwan at taon to the point na aasarin kami  ng mga walangyang kapitbahay namin..nakakapanggigil talaga, sarap balatan ng buhay!

ikaw ba naman asarin ng...

"joy-joy, meme! nandyan na mama nyo may dalang ice cream!"-

.

shet! ang saya namin nun! marinig mo ba naman ang balitang yun hindi ka ba tatalon sa sobrang tuwa?!

syempre dahil shunga-shunga, tanga-tanga at may pagkabobstak kami that time, edi naninawala naman kay gaga! kaya ayun, todo takbo kami papuntang bahay. nasira at naiwan pa ang slippers namin that time dahil sa sobrang excited. eh nagkataong wala kaming ibang tsinelas dati dahil walang pambili at malayo sa palengke.

kaya ayun, halos gusto ko ng hambalusin ng bato ang kapitbahay naming mukhang tsaka dahil pinaasa lang naman kami! wala naman ang mama namin sa bahay pagdating namin. todo hanap pa kami kung nasaan si mama. hinanap namin sya syempre sa ilalim ng kama, ng cabinet at lamesa, pati na rin sa CR. kung saan naabutan pa namin ang kapitbahay kong tumatae (charots!) dahil umaasa kaming nagtatago lang sya pero langyang kapitbahay yan, pinagloloko lang kami!. peste talaga sarap sunugin ng buhay!

masaya na sana kami dahil  nga ice cream na naging bato pa! pati tsinelas namin na nagsakripisyo para lang makita namin si mama eh hindi na rin nabigyan ng hustisya! edi ang ending? nawalan kami ng tsinelas! ang masaklap pa, pinagalitan kami ng lola ko..bwisit no?  sarap nyang ilampaso sa sahig at ingudngod ang mukha nyang tsaka sa inidoro.. bwisit na bwisit kami to the point na umiyak na talaga kami.. hindi na namin mapigilan eh. kainis na kapitbahay yan!

porque't alam nyang namimiss na namin si mama eh pagtitripan nya kami?! eh kung sa kanya ko kaya gawin yung mga ginagawa nya?! badtrip! asan na ba kasi yung baboy ramo?! naman oh?!. nanggigigil na ako talaga promise walang halong biro, joke!

so ayun na nga, dahil inosente at sobrang bait--- wow! hanuh daw?! mabait?! gusto kong sumuka haha! pero totoo, mabait kami kaya ayun, pinatawad namin sila kahit hindi naman sila humingi ng tawad. wala eh, bata pa kami eh..wala kaming magagawa..

nagtuloy-tuloy lang ang ganoong senaryo ng buhay namin hanggang sa........ to be continue.