The Girl I Was Looking For

CHAPTER 9

(Lumipas ang 2 weeks)

Janel's POV

Today is the day. Ngayon ang alis namin papuntang Canada. May part man sa puso ko na labag sa desisyong 'to, wala na akong magagawa ngayon. Nakahanda ang mga bagahe namin nina mama at papa. Hindi pa ako handa at hindi ko kayang iwan ang nakagisnan ko na. Pero ito ang makakabuti saakin. I could have a better life sa desisyon kong ito. And about Tita Savannah, baka magalit siya 'pag nag-backout ako sa flight namin. *sighed

I heard someone knocked. 

"Janeeeeel!" narinig ko si Nicole na nasa labas ng pintuan ng kwarto ko. Nakita ko siyang lumuluha. I know mahirap din para sa kanya na maghiwalay kami. 

"Oh! Nicole! 'wag ka ngang umiyak jan! Para namang di na ako babalik eh!" pilit kong pinipigilan ang mga luha na nangigilid na sa mga mata ko. 

"I know, babalik ka! But do you think ganun lang kadali ang maghiwalay tayo for a year?! Ganun na ba ako kadaling iwan?" she sobbed and she hugged me tight.

"Hindi ganun, Nics! You know naman na ikaw na ang kapatid ko eh! Atsaka diba, napag-usapan na natin ang tungkol dito? We even spent a whole day together nung holiday. Aren't you happy for me?" 

"Look Janel, masaya ako para sayo. Alam ko magandang buhay ang naghihintay sayo sa Canada. But please promise me, hindi tayo mawawalan ng connection, okay? Baka mabalitaan ko, may iba ka ng bestfriend dun.!" she even cry out loud nung sinabi nya yun.

I giggled and gave her a pinch in her cheeks. "Paano mo nman nasabi yun, Nicole? Do you think kaya kitang ipagpalit as my sister?" 

Hindi na siya sumagot and I already know her answer.

"Nga pala Janel, nakasalubong ko si Clyde kanina habang papunta ako dito, he wants me to give this to you" iniabot niya ang isang paper bag na may laman na teddy bear at may nakasulat dito na 'Don't cry!'. Then may nakita akong sulat sa loob nito. Hindi ko na muna binasa. I just put it in my bag then lumbas kami ni Nicole. Nagpaalam siya kina mama at papa.

"Tita, have a safe trip po! Huwag nyo pong papabayaan si Janel dun" she quoted while laughing. I laughed with her para hindi bumaba ang mga nangigilid kong mga luha.

"Don't worry, Nicole! Uuwi din kami dito. Babalik si Janel. Alam ko naman gaano na kayo ka-close. Ikaw na ngaang tumayong kapatid neto eh." sagot ni mama.

"Wala na nyan akong partnerin crime pagdating ko doon sa Canada, mama! " dagdag ko pa at mas lalong tumawa si Nicole. 

Maya-maya ay dumating na ang sasakyang maghahatid saamin sa airport. Dinala ko na ang mga gamit namin sa labas at tumulong na din si Nicole. And for the last time, yumakap si Nicole saakin ng mahigpit.

"Mag-iingat ka 'don, Janel.. I'll definitely gonna miss you! Update me hah! Walang kalimutan." 

"I will, Nics! ikaw din, mag-iingat ka dito. Mami-miss din kitaaa! Ilang months lang niyan at graduated na tayo. I think I would spent about 2 years sa Canada para makapag trabaho nadin. "

"Osyaaa, ayaw ko ng umiyak pa, you should go now.. Bye Janel!" kumaway siya saakin habang papasakay na ako sa sasakyan. 

"Bye, Nics! See you !" sinara ko na ang pinto ng sasakyan at umalis na kami. 

--------------------------------------------------------------------------------

After a couple of hours, nakapag boarding na kami. I texted Nicole.

To: Nicole

        Hey Nics! Malapit na kaming umalis. Hope to see you soon! Mag-iingat kayo jan, okay? ily!