The Girl I Was Looking For

CHAPTER 17

Clyde's POV

"Good morning, anak!" my mom greeted me. Paglabas ko ng kwarto ay dumeretso ako sa kitchen and she was there. Naghanda siya ng breakfast. 

"Good morning, Ma! You woke up so early" I greeted her back tapos umupo ako sa upuan.

"Wow! You cooked a lot of delicious foods! Anong meron, Ma?" dagdag ko pa. Nkita ko ang lahat ng iniluto ni mama na nasa dinning table. Minsan lang magluto ng ganon si mama. Specially kapag nasa mood siya. *giggled

"Wala naman anak. I just want to start your day with happiness. Sigi na, anak. Kumain kana at baka mahuli ka sa trabaho." 

"Ma, I'm the boss kaya kahit anong oras, pwede ako. *smirked" 

"Hay nako! Di ka parin talaga nagbabago, Clyde!" my mom giggled. 

Sinabayan na ako ni mama. While we are eating, nag-usap kami ni mama about some stuffs.

"Kumusta pala ang company, anak? I think you are doing great sa pamamalakad." sabi ni mama.

"The company  is on good condition ma. May mga certain conflicts pero kaagad naman nasosolusyonan. Mahirap kase kapag nagkaproblema, hindi agad maaayos, baka lumala. That was the advice that Tito Gabriel said to me when I am learning about the management." sagot ko kay mama.

"Alam mo anak, kung nabubuhay lang ang papa mo, napaka saya nya" my mom smiled then she looked at me.

"Ma, I'm doing my best para hindi masira ang pinaghirapan ni papa. *smiled"

Nagmadali na ako sa pagkain dahil tumatakbo ang oras. Pagkatapos kong kumain ay dumeretso na ako sa shower room.  

I turned on the shower. The water started to flow from my hair down to my feet. Then, sort of informations popped in my mind. 

"Janel..." I whisper. I still think about what Nicole said. 

Janel's POV

A week passed

Napaka bilis ng panahon. Parang kailan lang nung dumating kami dito. Now, babalik na ako sa Pilipinas.

(AT THE AIRPORT)  

"Tita, thank you so much po! Now its time for me to live on my own na rin siguro. I appreciate all your effort para mapabuti ako. Hindi ko nga po alam paano kayo susuklian eh." I thanked my Tita Savannah. This day, babalik na ako sa Pilipinas. Ilang taon ang nakawa doon at hindi ko alam kung ano ng mga pagbabago ang nangyari doon. 

"You are always welcome, sweetie. Masaya ako ngayon na unti unti mo ng nakukuha ang mga pangarap mo. I wish you good luck sa pag-uumpisa ng business mo."

Well, I hope so. Sana talaga maging successful ang business na uumpisahan ko. 

"Ma..." tinawag ko si mama na nasa likod ni Papa.

"Anak, talagang hindi kana bata. Tignan mo naman, you will start to live in your own" sagod naman ni mama. I saw her teary eyes. Ngayon plang kasi kami magkakahiwalay. Mama and Papa will stay here in the Canada. Ako lang mag-isa ang uuwi sa Pilipinas.

"Ma, don't worry about me. I can do it. Aalagaan ko din naman ang sarili ko. Plus, makakatulong na ako sa inyo." yinakap ko si mama ng mahigpit.  Alam ko na hindi na kami palaging makasama. 

Tapos ay tumalikod ako kay mama para humarap kay papa. 

"Pa... Thank you!" tanging salitang lumabas sa labi ko sabay yakap sa kanya. Since siya din kase yung tutol sa gusto ko.

"No worries, anak. Basta mag-iingat ka doon. Nga pala. Heto ang susi ng naiwan nating sasakyan. In case na kakailanganin mo" sabay abot ni papa ng susi. As always, I can count on him.

"Thank you, Pa! Mami-miss ko kayo ng sobra!" sagot ko. 

Yinakap ko sila isa-isa. 

"Sige na, anak. Baka ma-late ka sa flight. You better go." 

"Sige ma, I will. Mag-iingat po kayo lagi, ah! I"ll surely gonna miss you!" 

For the last time, I hugged them pretty tight. Alam kong matagal-tagal din na hindi ko yon magagawa sa kanila. I waved them goodbye~

Maya-maya ay nakapasok na'ko. On the other hand, I called Nicole. Siya daw kase ang magsusundo sakin sa Pilipinas.

(ON PHONE)

"Hello?"

"Hello, Nics!"

"Nics! Naka check-in na ako"

"Sige, Janel. Nga pala, isasama ko si Dennis mamaya. Para may kasama din tayo pauwi, ok lang ba?"

"Oo naman, Nics. Para naman iba kayo saakin eh! Basta I'll call you. Atsaka, matagal pa naman ang byahe ko eh. Almost 15 hrs pa, Nics! HAHAHAHA!"

"Yun nga eh. Kaya mas lalo akong nae-excite! Have a safe trip, Janel! See youuuu~"

We ended our call tapos nag-boarding narin ako. 

"Ma, nakapag-boarding na ako. Take care!" 

I texted my mother para i-update ko siya. May confident naman kase ako sa decision ko. May bahay kami doon kaya may tutuluyan ako, plus may mga ipon ako na nasa banko na siyang gagamitin ko for my business. Then yung kotse ni papa. I can use it kapag may lakad ako. I just hope na hindi sumamblay ang goal ko.

------------------------------------------------------------------------

AUTHOR'S NOTE

    Hi guys! We are on the CHAPTER 17 ng journey nina Clyde at Janel! Thank you sa mga sumusuporta! I hope you enjoy reading this story. I would like to apologize dahil hindi ganun kahaba ang chapter na'to. I'll update the next chapter for you, guys! Please look forward to it!

Don't forget to VOTE, COMMENT and SHARE! Loveyall!

-nightsky_30