gastina/ Aguslina

Halloween

Gastina 🎃

Vandaag was er op school een Halloween feest, iedereen keek er naar uit om naar het heeft te gaan vermomd als griezels buiten een meisje die het niet ziet zitten.

Nina zit samen met Luna, Jim en Yam in de kamer van Luna. De meisjes proberen Nina te over tuigen om mee te gaan maar dat lukt niet echt goed.

Waarom wil je nu niet mee - vraagt Luna.

Wat heb ik er aan.

Kom op het gaat leuk zijn. We zullen samen een leuke tijd hebben. - zegt Yam die haar make-up bij werkt.

Het is goed, maar dit is de laatste keer dat ik met zo iets mee ga.

Dan moeten we snel zijn - zegt Yam en neemt alles bij een voor Nina te verkleed.

[...]

De meisjes waren al op het feest aangekomen.  Heel de zaal stond vol met mensen die verkleed waren als zombies, skeletten, heksen en nog ander dingen. Ze lopen rond in de zaal. Na een tijdje komen de jongens aan. Als Luna,Jim en Yam ze zie rennen ze er op af. Nina voligt hem naar de jongens toe. De jongens waren ook verkleed maar je kon ze nog goed herkennen. Luna was meteen in Matteo's arme arme gevlogen net als Jim en Yam bij Nico en Ramiro. Wat niet raar was aangezien ze vriendjes zijn. Nina en Gastón kijken naar hun vrienden zonder iets te zeggen.

Wil je dansen? Vraagt Matteo aan Luna die natuurlijk ja zegt.

Jim en Yan zijn ook gaan dansen.  Ik haat het als ze zo doen. Ze zeggen dat ze bij me gaan blijven maar zodra hun vriendjes er zijn vergeten ze me. En ik ben niet de enige want Gastón staat hier ook nog. Ik zou zo graag willen dat ik en Gastón samen zijn.

Zo te zien hebben zo ons achter gelaten.- zegt hij me aantekijken.

Ja, het lijkt er wel op.

Even is er weer een stilt tussen ons.

Wil jij ander iets doen? Ik bedoel onze vrienden hebben ons achter gelaten. - ik merk dat hij een beetje zenuwachtig is, hoewel ik niet weet waarom.

Het is goed.

Zin om de halloween tocht te doen?

Ik hou helemaal niet van Halloween, ik vind het te griezelig. Maar als ik daardoor dichter bij Gastón kan zijn waarom ook niet, en ik heb toch niets beters te doen.

Ja, waar is de start?

Kom maar ik weet het zijn.

Gastón en ik gaan samen het donker bos in. Er is nog niets gebeurd maar toch ben ik al bang.

Gaat het?- vraagt  Gastón me bezorigt aan te kijken.

Ja, waarom?

Omdat je mijn arm bijna dicht knijpt. -  ik kijk naar mijn handen die ik om zijn arm heb. Ik heb niet eens gemerkt dat ik zijn arm vast had.

Sorry het was niet mijn bedoeling.

Maakt niet uit.

De weg door het bos word verlicht met kaarsen die in ponpoenen branden. Onder weg springt er af en tot iemand uit de struik waardoor ik me dood schrik en me weer aan Gastón ga vasthouden.

Als we terug binnen zijn en de toch voorbij is zoek ik met mijn ogen naar mijn vriendinnen maar ik zie ze nergens.

Ben je nog steeds bang?

Nee waarom?

Omdat je nog steeds mijn arm vasthoud.

Euh sorry, ik had het niet door.

Maakt niet uit.

Nu vind hij me vast een mietje omdat ik de hele weg bang was. Ik ga nooit een vriendje krijgen omdat ik te bang en onzeker ben. Ik voel een traan over mijn wang glijden die ik snel afveeg.

Waarom huil je?

Om niets.

Je kunt me vertrouwen, het is niet omdat ik er nu al een skelet uit zie dat ik ander ben.

Het is gewoon dat ik bang ben.

Van Halloween?

Niet alleen.

Op dat moment veel het licht uit en brande er alleen nog maar kaarsen. Er zijn niet veel mensen meer in de zaal. De meest zijn nu de Halloween toch gaan doen.

Je hoeft niet bang te zijn - zegt Gastón die mijn gezicht streelt- ik ben bij je, er gaat je niets overkomen.

Bedankt.

Gastón pakt mijn middel en kust me, dit hand ik niet verwacht maar ik genoot er wel van. Ik had niet gedacht dat dit zou gebeuren op Halloween. Ik ben toch blij dat ik ben gekomen. Vanaf vandaag zou Halloween geen erge dag meer zijn maar een gelukkig dag voor me, want ik kreeg mijn eerst kus op Halloween van Gastón. De best avond.