gastina/ Aguslina

band

2/2

- vandaag de grote dag -zegt Karol als we ons aan het omkleden zijn voor LO.

- ja nog een paar uur en dan is het het concert.

- alleen nog Lo overleven.

- hoezo, het is frisbeeën.

- ja dat weet ik, weet je nog de voorige keer?

- ja toe was er een frisbee tegen je been gevlogen.

- ik ben klaar gaan we?

- ja kom.

Ik en Karol gaan naar beneden.

Na de les.

- zie, er is niets gebeurd.- zeg ik.

- gelukkig, ik had geen zin om weer een frisbee tegen mij te krijgen.

- stel je niet zo aan.

(...)

Als ik thuis kom neem ik mijn gitaar. We moeten pas om 19:15 spelen maar mijn ouders wilden nog gaan eten dus moet ik snel doormaken.

Om 18:30 vertrekken we naar de plaats waar het concert doorgaat. Rond 19 uur komen we aan. Ik ga bij de rest staat tot we moeten spelen.

Als we klaar zijn gaan iedereen van onze band weg buiten ik en Agustín.
Als zijn vrienden op moeten komt hij naast me staan. Ik voel dat zijn hand de mijne raakt, hij neemt mijn hand en verstrengeld zijn vinger met de mijne. Ik had niet verwacht dat hij dat zou doen. Ik kijk naar hem en hij naar mij. Agustín trekt aan mijn hand, zodat ik hem volg maar een rustigere plaats. Als we alleen zijn laat hij mijn hand los en kijk me in de ogen en ik in de zijne. Ik wil dat dit moment nooit meer stopt, ik heb hier zo vaak van gedroomd. Dat dit ging gebeuren. Agustín neemt me voorzichtig bij mijn taille om me dichter bij hem te brengen, hij sluit zijn ogen en komt langzaam dichter, ik sluit ook mijn ogen als ik zijn lippen de mijn voel raken. Het voelt zo goed, ik heb dit zo vaak gedroomd maar het is nog veel beter in het echt. Hij brengt me dichter bij zijn lichaam en verdiept de kus. Ik wil zo eeuwig blijven, wij met ze tweeën.

Door gebrek aan lucht moet we stoppen. Hij laat zijn voorhoofd op de mijne rusten met zijn ogen nog steeds gesloten.

- ik hou van je - zegt Agustín en kust me dan terug. Dit is officieel de best dag van mijn leven. Ik had nooit gedacht dat mijn eerste kus nu was en zo goed.

- ik wil je nog wel de hele avond kussen, maar ik denk dat mijn vrienden zich afvragen waar ik blijf- zegt hij als we gescheiden zijn. - als je wil mag je mee komen.

- ik vind het goed.

We verstrengelen onze handen terug en gaan terug naar binnen. Ondertussen is er al een andre band aan het spelen.

- waar was je? Je ging ineens weg toen we aan het spelen waren.- vraagt een van zijn vrienden.

- ja ik moest nog iets belangrijks doen.

- en wie is zij? - vraagt een ander jonge.

- zit jij niet bij mij op school?- vraagt nog een ander, die ik inderdaad herken van school, maar hij is 2 jaar ouder net als Agustín.

- ja ik denk het.- zeg ik.

- en zo te zien zijn zij en Agustín meer dan alleen vrienden.- zegt de eerste jongen terug die naar onze ingestrengelde hande kijkt.

- siens wanneer heb je een vriendin waar we niets van weten?

Agustín en ik kijken elkaar aan. Ik weet zelf niet goed wat we zijn, ik weet dat we neer dan vrienden zijn anders had hij me niet gekust en me verteld dat hij van me houd. Maar hij heeft me niet gevraagd zijn vriendin te zijn.

- OH ik denk dat ik het snap. Dat is het belangerijks dat je net heb gedaan of niet?

- kunnen we het hier later over hebben? - vraagt Agustín.

- natuurlijk, maar je bent ons nog iets verschuldigd.

- ja ja, ik weet het.

Daarna gaat het verder over ander dingen. Net voor ik weg moest heeft Agustín gevraagd of we morgen kunnen afspreken, ik kan niet wachten. Ik hoop dat hij gaat vragen om zijn vriendin te zijn.