Hayatımızın dönüm noktası olacak anları seçebilseydik nasıl olmasını isterdiniz? Benim o noktayı seçme hakkım olmadı. Benim için sıradan bir günün nasıl kabusum olduğunu unutamıyorum! Kimse hayatında bu kadar kötü bir dönüm noktasını hak etmezdi ve...
Sınırlarımı aşıyordum olmamam gereken yerdeydim. Benimde yasaklı meyveyi yememem gerekti. Gözlerine baktım Sinan'ı sevmediğini söylerken ciddiydi imkansız olanı kalbinden sökü atma konusunda iyiydi Sinan'a aşıktı onları ilk öpüşürken gördüğümde anlamıştım bir şeyler olduğunu ama artık bir sevgilisi vardı ve onu sevemezdi.
"Gidelim o zaman abim karısını erken getirmemi söyledi. Sinirlendirmeyelim değil mi?"
Cevap vermedi. Suskundu neden susmuştu. Kızdırmış mıydım onu ya a yanlış bir şey mi söylemiştim.
"Sustun ne oldu?"
Başını salladı.
"Yok susmak değil de yoruldum sanırım."
Gözleri uykulu gibiydi zaten prova ardından müzikal yormuştu onu bir an abimin bahsettiği sınav geldi aklıma girmedin dedi neye girmemişti ne sınavıydı.
"Öğlen abimin söylediği sınav neydi?"
Gözümü yoldan saniyelik ayırıp ona baktım.
"Konservatuar sınavları."
Konservatuar mı sınava mı girecekti neden girmemişti.?
"Ne oldu neden girmedim."
Hüzünlendi. Yüzü düştü biraz daha bakmaya devam etsem belki o güzel gözlerinden yaş akacaktı yola baktım geri. Derin bir çekti biraz bekledi sonra.
"Konservatuar sınavlarına girecektim üniversite sınavına ilk girişimdi iyi bir puan almıştım ama yetenek sınavlarına girip şansımı orada denemek istedim başvuru yaptım fakat annem vefat edince kaldı girmedim. O yıl zaten hiçbir şey yapmadım yapma niyetimde yoktu okumayacaktım abimle birlikte çalışır eve destek olurum dedim ama canım abim zorladı ben gerekirse gece gündüz çalışırım sen oku dedi annemde böyle olsun isterdi sahip olduğum tek ailemi en iyi şartlarda yaşatmam gerek demişti. Yaşattı da biliyor musun?"
Bu halde araba kullanamazdım durdurdum. Bana baktı.
"İyi değilsin biraz rahatla istersen."
Kafa salladı. Dudaklarını birbirine bastırdı içine bir nefes çekti gözünden bir iki damla daha aktı. Silmek istedim akan her yaşını silmek kanayan her yarasını sarmak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şuan ki kadar kocaman bir evimiz yoktu ya da her gün sizde yediğimiz gibi çeşitli güzel yemeklerde yemiyorduk, okula da özel arabalarla gelmiyordum. Her güne ayrı çeşit kıyafetim yoktu cebimdeki telefon şuan ki kadar lüks değildi ama inan çok mutluydum Barış. Okula dolmuşla gidiyordum bazen tramvaya basacak biletimiz olmuyordu yürüyorduk kızlarla ama gocunmuyordum hiç. Bazen abimle iki gün aynı yemeği de yerdik biz bazen sadece çorba içer kalkardık iki odalı evimiz vardı sadece mutluyduk kızlar gelirdi bazen kızlar gecesi yapardık güzel olan her şey sonrası kutlama yapardık mutluyduk mutluydum fazlasında gözüm yoktu olmadı. Şimdi kocaman bir evdeyim muhteşem yemekler, marka kıyafetler ve fazlası ama olmuyor işte mutlu olmama yetmiyor Allah'ın her günü aklımda abimle uyanıyorum acaba bugün uyanır mı diye gözlerini açar mı Savaş'ın karşısına geçip kardeşim benimle gelecek deyip ailesinin son kalan üyesine sıkı sıkı sarılır mı diye düşünmekten deliriyorum."
