YASAK ELMA

YASAK ELMA 38.BÖLÜM

Yüzüm asıldı. Ne demek bir sorun vardı abim uyanmıştı işte sorun neydi? Doktorun söyleyebileceği her olumsuz cümleye kendimi kapatmak istesem de dikkatimi ona verdim eğer geri dönülemez bir sorun olduysa Savaş'ı öldürürdüm. Bunu yapardım.

"Ne gibi?"

"Aslı Hanım abiniz maalesef hafıza kaybı yaşıyor yani kendini bile hatırlamıyor."

Yüzümde oluşan şok ifadesi ile donup kaldım filmlerde olurdu bu hasta hafızasını kaybederdi pat kafaya bir darbe alır her şeyi hatırlardı deli saçması bir olaydı yani şimdi benim abim nasıl hafıza kaybı yaşanırdı.

"Şaka mı?"

Doktor önce bana sonra Savaş'a baktı

"Maalesef."

Hemen Savaş'a döndüm suratındaki belirsiz ifade ile oda bana bakıyordu. Parmağımı kaldırıp ona doğru sallayarak.

"Eğer senin bir oyununsa bu çok fena olur."

"Saçmalama hafıza kaybını ben nasıl yaptıracağım."

"Abimi görmek istiyorum. Hemen!"

Kafasını salladı içeri götürdü beni abim uyanmış açmış gözlerini yanına koştum hemen.

"Abicim."

Kollarımı sardım ona. Yanaklarına öpücük kondurdum istemsizce ağladım. Sekiz ay kos koca sekiz ay nasıl özledim onu böyle görmeyi nasıl bekledim. Ellerimi yüzüne koydum.

"Bitanem. Canım abim"

Boş bakıyordu bom boş tanımıyordu ki beni. Biricik kız kardeşini tanımıyordu. Oysa bilse ki o kardeşi için canla başla çalıştığını, o kardeşi okusun diye kimi zaman ek işler yaptığını, hastalandığında başından ayrılmayıp hastanelere taşıdığını... Bilmiyordu uçup gitmişti hepsi aklından. Ah abim.

"Ben senin kız kardeşinim. Aslı."

Gülümsedi.

"Hatırlamadın değil mi?"

Kaşlarını yukarıya kaldırdı. Elini tuttum öptüm.

"Olsun ben sana her şeyi anlatırım."

Yüzünü sevdim.

"Ağrın var mı?"

"Yok iyiyim."

Gözümden yaş aktı sesini duymuştum ağzından bir kelime çıkmıştı sonunda şükürler olsun Allah'ım bu günü öylesine çok bekledim ki.

"Abi iyi olacaksın söz veriyorum."

Elimi tuttu.

"Ne güzel bir kızsın öyle. Senin gibi kardeşim olduğu için şanslıymışım. Ağlama ama."

Hemen gözyaşlarımı sildim kocaman gülümsedim. Ağlamam abim bunlar mutluluk gözyaşıydı ben o kadar çok ağladım ki öylesine çok üzüldüm ki zamanında bırak ağladığım şey bu olsun.

"Aç mısın?"

Doktora döndüm hemen.

"Yemek yiyebilir mi ne yapmamız gerek?"