VAVEYLA(TAMAMLANDI)

UMUT

ARADAN GEÇEN 7 YIL:

7 yıl geçmişti Efşan evleneli. 7 yıldır cehennemdeydi küçük kız . Siz benim ona küçük kız dediğime bakmayın acılarla büyümüştü Efşan . 7 yıldır her gün gördüğü şiddet ona hayatın acı yüzünü göstermişti. Ne mi değişti 7 yıl boyunca? Her gün giderek artan şiddet değişti . İnsanlığın gitgide ölmesi değişti . Koskoca konakta her gün dayak yiyen küçük bir kızın çığlıkları değişti ve o çığlıklar giderek kızı da değiştirmişti . Her gün giderek artan şiddet ile güçlenen bir tek kızın hala o küçük kalbinde sakladığı umutlarıydı ve o umutları yıkmaya çalışan o cehennemin şeytanı artık giderek daha da bilenmişti küçük ve bir o kadar masum olan kıza. Kız ona ne kadar karşı gelirse o daha da dişleniyordu kıza ve istediğini elde etti de bu her ne kadar Efşan için ölümden beter de olsa artık o hayata direnmek için bir sebebi oluşmuştu.

Umut adında bir bebeği olmuştu küçük kızın. Tecavüz çocuğu olması hiçbir zaman Efşan'ın oğluna karşı bakışını değiştirmemişti.

Evliliğinin 3 . ayında Candar 'ın bir gece vakti eve sarhoş gelmesiyle tecavüze uğrayarak hayattan en büyük ikinci darbesini yemişti. Aklına koymuştu adam Efşan'a sahip olmak tıpkı evlenmek gibi ikinci gururuydu . Kız koskoca konakta bir tek hamilelik dönemi boyunca dayak yememişti artık hayatındaki mutluluklar bu gibi şeylerle kapalı kalmıştı . Koskoca konağın kızın çığlıklarını duyurmadığı gibi koskoca Mardin halkında da duyulmamıştı kızın çığlıkları . Doğum yaptıktan hemen bir gün sonrasında devam etmişti şiddet bu sefer ki şiddet ise kızın bebeğine Umut ismini koymak istemesiydi Çünkü küçük bebek bu zindan hayatta kıza umut olmuştu. Efşan bu zindanda güçlüyüm diye diye güçlü olmuştu. Artık eskisi gibi intihar girişimlerinde de bulunmuyordu, kaçamıyordu da biliyordu ki eğer kaçarsa olan bu hayattaki tek ışık kaynağı küçük bebeği Umut'a da olacaktı .

Efşan küçük bir ümit ile belki bu çocuk Candar'ın ona karşı şiddetini azaltacağını düşünse de yanılmıştı. Zaten böyle bir şeyi hissetmek bile koca bir aptallıktı . Bu konakta sadece Efşan hariç diğer kadınlar değerliydi. Kadın dedim değil mi? Evet. Artık Efşan küçük bir kız çocuğu değildi. Kızın hayalleri de , geleceğe dair umutları da o gece ölmüştü. Sokağa çıktığında dahi artık sen koskocaman kadın oldun ne işin var dışarıda? Otur bu konaktan dışarıya çıkmayacaksın. Sözlerini duya duya kadın olmuştu .

İntihar ettiği için bile dayak yiyen bu kızdan ümidini o pis ellerini çekmeyen bir de Candar vardı değil mi ? Sevgi ile saplantıyı , aşk ile zorbalığı, insanlık ile de canavarlığı karıştıran bu adam sadece kızın hayallerini değil masumiyetini de elinden almıştı. Sahi aşk neydi? Sevdiğinin tek bir saç teline kıyamamak mıydı? yoksa onu her gün bayılttıracak derece dövüp sen benimsin, sen benim sevdiğim kadınsın demek miydi? Aşk.

Belkide adam 7 yıl boyunca vurduğu her tokatta kızın onu sevebileceğini düşünecek kadar psikopat bir insandı. Emrinde çalışan 200 insan gibi kızı da kendine tutsak etmeye çalışsa da olmuyordu. Adama karşı olan bir şey vardı. Adam ne yaparsa yapsın , ne kadar vurursa vurursun kızı ona karşı koruyan bir şey vardı. Bu o kızın hala 18 yaşından beri içinde sakladığı umutlarıydı. Hani bir mucize vardır ya taşın içinden çıkan çiçek gibiydi kızın umutları. Adamın şiddeti arttıkça kızın da umutları artıyordu .

Kız küçük meleği Umutla oynarken gülüşme seslerine gelen evin çalışanı Emine'nin sorduğu soru gibiydi hayat. Bu kadar şiddet görürken, yüzünde hala dün yediğin dayağın morlukları varken nasıl bu kadar güzel gülebiliyorsun? Kızın verdiği cevap ise o küçük Efşan'dan geriye tek kalan şey olan umutlarıydı. Çünkü bu koskoca zindan dünyada benim tek yaşam sebebim oğlum var peki sen bu kadar şiddet gören bir kadınla aynı evde yaşarken daha dün yediğim dayağın morluğu suratımdayken nasıl bu kadar sessiz kalıp vicdanını rahat tutabiliyorsun? Bunu duyan hizmetli ise dolan gözleriyle odadan çıkmıştı. İşte hayat bu kadar acımasızdı. Küçük kız bu yedi yıl boyunca tek bir şey öğrenmişti. Bir katil binlerce insanı öldürebilirdi ama yine o katil hiç bir zaman insanın içindeki o umudu öldüremezdi.

Buradan Efşan gibi bütün kadınlara sesleniyorum. Sessiz kalmayın kalmayın ki güçsüz sanmasınlar. Susmayın susmayın ki boyun eğdiğinizi zannetmesinler. Ağlamayın ağlamayın ki gözyaşlarınız ile beraber umutlarınız da yere düşmesin . Dik durun ve karşı çıkın içinizde ki umutları da hayallerinizle beraber öldürmeyin ve çevrenizdeki insanlara da Efşan'ın bir sözü var gözlerinizi şiddete karşı kulaklarınızı da atılan çığlıklara karşı kapatmayın şuan bunu okurken bile bir insan sizden yardım eli bekliyor belki üst komşunuz, belki arkadaşınız belkide doğacak çocuğunuz sizden bu yardımı bekliyor siz bugün yardım edin ki yarın da o yardım eli size uzansın.

*****************************************************************************************

MERHABA ARKADAŞLAR BÖLÜMÜMÜZ BURADA BİTTİ BİR DAHA Kİ BÖLÜM PERŞEMBE GÜNÜ ELİNİZDE OLACAK BÖLÜM İLE İLGİLİ FİKİRLERİNİZİ YORUMDA BELİRTİP OY VERMEYİ DE UNUTMAYIN BU BÖLÜMÜ YAZMAK GERÇEKTEN BENİM İÇİN ÇOK ZORDU BUNLARIN YAŞAYAN İNSANLARI DÜŞÜNEREK YAZMAK BİLE BİR İNSANIN KAFAYI YEDİRTMEYE YETİYOR. OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM ARKADAŞLARINIZI ETİKETLEYEREK BANA DESTEK OLUN LÜTFEN