Tulog na si Mama at si Minho naman may binili lang. Maya-maya, biglang nagring tong cellphone ko. At nakita kong tumatawag sa akin si Chan. Agad ko ito sinagot.
Normal - Lori
Italic - Chan
• • •
"Hello? Chan?"
"Hi Lori. Ok ka na ba dyan?"
"Oo, medyo ok na ako."
"Mabuti naman. Sobra kaming nag-alala
ng mabalitaan namin yung nangyari. But
thank god you're ok."
"Kaya nga eh.."
"Sorry rin pala kung di ako makadalaw dyan. May kailangan kasi akong asikasuhin eh. Nabigay ba sayo ni Woojin
yung pagkain na binili namin para sayo?"
"Umm, oo. Salamat nga pala."
"..."
"Um...chan?"
"Lori, wag ka magugulat sa sasabihin ko ah. Gusto kita."
"Pero, huli na ako. You already have Minho. And that's ok for me."
"Di ko alam kung pano nagsimula to, haha. Basta bigla nalang kita nagustuhan eh.."
"C-chan, sorry.."
"Ok lang. Don't feel bad. It's ok. Tanggap ko naman."
"Gusto ko lang na malaman mo. At salamat rin pala dahil andyan ka lagi sa tabi ko..."
"At sana, alagaan at mahalin ka ng mabuti ni Minho. Kase, you deserve to be loved. And not to be broken.."
"I wish you two the best!"
"S-salamat, Chan..."
"Sa oras na pinaiyak ka nung lalaking yun, sabihin mo lang sa akin ah?"
"Nagkausap na pala kami nung lalaking yun nung isang araw. Medyo bati na rin kami.."
"Sige na, kailangan ko ng magpahinga. Magpahinga ka na rin dyan.."
"S-salamat, Chan. Salamat dahil nandyan ka sa tabi ko sa tuwing umiiyak ako..."
"I'm happy to hear that.."
"Goodnight, Lori."
"Goodnight Chan.."
Call ended
...
an: awwww! :(
