Short Stories by Emma Yadani Writes

Red String Of Fate

RED STRING OF FATE
/fiction. read at your own risk.

"Can I tell you a secret, Avelina sweetie?" tanong sa akin ni Lola.

Tumango ako, "Sure po, lola. I won't tell your secret. I promise." sabay taas ng kamay ko, "Ano po 'yon?"

Ngumiti siya, "I can see red string in every person's pinky finger, Avelina. And at the end of that string is a person who they'll be destined with."

"Talaga? So what about me?" Pinakita ko ang pinky finger ko sa kanya, "Who is the person at the end of my red string, lola?"

"Sundin natin yung red string mo."

Lola lead the way hanggang sa tumigil kami sa harap ng isang bahay. Sumilip ako sa gate at may nakita akong lalaki na naglalaro sa labas ng bahay nila. I think we have the same age--six years old.

Ohemgee. He's my future husband. I want to befriends with him. "Hey!"

I called him many times pero hindi niya ako nililingon. He's too busy playing his phone. Kumuha ako ng maliit na bato at tinapon 'yon sa kanya.

"Arayyy!"

Ohmygod. Ohmygod! Natamaan ko siya sa noo!

Tumakbo ako palayo, leaving lola there. Waaah. Nakakahiyaa! Hindi ko naman 'yon sinasadya e.

--

"Huy, tumigil ka na nga dyan sa pag iyak! Hindi niyan mababalik ang jowa mo."

Nabalik ako sa reyalidad nang magsalita ang magaling kong bestfriend. I glared at her, "Kainis ka! Kung damayan mo na lang kaya ako?"

"Ba't ba kasi siya nakipaghiwalay?"

"A-Ako yung nakipag break, bespren e."

Binatukan niya ako, "Gaga ka pala e! Ikaw yung nang iwan pero kung makaiyak ka, para kang naiwanan. Ghad!"

Napanguso ako, "K-Kasi naman... hindi ko kaya ang long distance relationship. Ba't kasi kailangan niya pang umalis?"

"Alam mo kasi, masyado pa tayong bata sa ganyan. Haler? 15 years old pa lang tayo. Marami pang boys dyan. Mag move on ka na lang kay James."

Napasinghot ako. Nakakalungkot lang...

Akala ko siya na yung katadhana ko--si James. Pinaghawakan ko yung sinabi ni lola. Pero ba't ganito? Bakit naghiwalay pa rin kami?

Nang malaman kong si James ang katadhana ko, nakipagkaibigan ako sa kanya hanggang sa naging kami. I don't know kung napamahal ako sa kanya dahil alam kong siya ang katadhana ko o ano. Pero alam ko sa sarili kong mahal na mahal ko siya.

We've been togther for a year pero hindi ko alam na mauuwi lang pala kami sa hiwalayan. Kailangan kasi nilang umalis ng pamilya niya for business matters.

Napabuntong hininga ako. Maybe, hindi talaga kami tinadhana sa isa't isa. There's nothing such as destiny or fate.

--

After few years, nakapagtapos na ako ng pag aral. And sooner or later, sa akin na ipapamana nina mommy ang kompanya namin. Makukuha ko lang ang mana ko kung nagpakasal na kami ng anak nung business partners namin. Pumayag na ako tutal single naman ako.

June 10, 2018, ngayong araw na gaganapin ang kasal namin.

"You may now kiss the bride."

Unti unting itinaas ng groom ko ang veil. Halos mapanganga ako nang makita ang makalaglag panty-ng kagwapuhan niya. Gosh, ito pala ang mapapangasawa ko?

Ang gwapoo shet.

Pero ang nakaagaw talaga ng pansin ko ay yung maliit na peklat niya sa noo.

What on ear--

Bako pa ako maka react, dumampi na ang labi niya sa akin. Napapikit ako. Leche, ba't ang lambot ng lips niya?

"Umalis lang ako, nakalimutan mo na agad ako, Avelina." bulong niya.

Napakurap kurap ako, "J-James?" paninigurado ko ulit.

"Yes, wife."

"Ikaw nga!"

Sa sobrang tuwa ko, hinalikan ko siya ulit na agad niya namang tinugunan. Narinig ko ang palakpakan ng mga tao sa loob ng simbahan.

"I love you, James. 'Wag mo na akong iiwan ah?"

"I love you too, Avelina. Hinding hindi na kita iiwan."

Lola was right. He's the person who I'll spend my whole life with. He is that person at the end of my red string. He's my destiny.

--
by: Emma Yadani Writes