Yeni bir güne , gözlerimi çalan kapı sesi işe açtım.
Aşağı kata indim ve kapıyı gözlerimi ovuşturarak açtım.
Kimseyi göremediğim için kapıyı kapattım ve tekrar uyumak için yatak odama yöneldim.
O sırada 2. Kez çalan kapı ile biraz sinirlenip yarı uykulu halim ile kapıyı hırsla açtım.
"NE VAR BE?!?!"
Yanıt gelmedi ama bu sefer yerde bir zarf vardı.
Alıp içeri geçtim.
Zarfın bir deneyle alakalıydı.
Kısaca benden bilim için bir deneye katılmamı istiyorlar üstüne de 2.200 Euro veriyorlardı.
İçimden tekrarladım.
2.200 Euro ha?!!!
Üstelik deney sadece 1 ay penceresiz bir odada kalmak iken bu kadar büyük bir para akıllara durgunluk veriyordu.
Benim durumumda bir hademe için bu gayet iyiydi.
Hatta belki iyiden de öteydi.
Hemen altta yazan telefon numarasını aradım.
Anında cevap geldi ve katılmak istediğimi söyledim.
Kabul edildiğimde bayılmamak için zor tutuyordum kendimi.
Ertesi gün not aldığım adrese gittim.
Beni çok özel biriymişim gibi karşıladılar.
Bu hayattaki en güzel anımdı , yani insan gibi muamele görmek...
Bir sürü uzun koridor geçtim ve bir sürü sıkıcı anket doldurdum ve en sonunda deney odama alındım.
İşte şimdi biraz rahatlayabilirdim.
İçimden geçirdim, yemek bedava , su bedava , kira da ödemiyorum beleşe 1 ay...
Benden istenenleri hatırlayarak hemen ilk yapmam gereken şeyleri yaptım.
Yazı lambamı kontrol ettim ve defterin yerinde olup olmadığına baktım.
Çünkü burada kaldığım her gün günün bir özetini yazmam istenmişti.
Açıkcası arada sırada yazıp geri kalanlara sonradan bir şeyler uydurmayı düşünüyordum ama yine de kontrol ettim.
1. Günün özeti.
Odada masaya sabit duran defter ve Işık'tan başka eğlenilecek hiçbir şey yok o yüzden bazı günler bütün gün uyuyorum.Gerçi bütün gün mü onu bile bilmiyorum çünkü bu lanet odada saat de yok!
Sanırım 2. Günün özeti
Arada sırada yazma planım sanırım tutmayacak çünkü günleri kaybettim en son yazdığım günün de 2. Gün olduğundan emin değilim zaten o yüzden artık zamanı saymayacağım.
Tamam biraz dürüst olacağım bu gün lambayı sökmeye çalıştım ama başaramadım.
Ve günün geri kalanını yine arka odada geçirdim.Cidden uyuduğum odanın nasıl bir yer olduğunu görmek isterdim.
Yazı yazarken tek gördüğüm boş bir oda çünkü!!
Tanrım kaçıncı günde olduğumu saymayı bıraktığıma cidden pişman oldum hangi günde ve ayda olduğumu bilmek isterdim.
Bir süredir yazmıyorum o yüzden 1 ayın dolmasına kaç gün kaldı bilmiyorum.
Gerçi 1 ay kaç gündü onu da unuttum.
Cidden!! zaman denen kavram benim için anlamını yitirirdi! Burdan çıkmazsam aklımı kaybedeceğimden korkmaya başladım.
2.200 Euro...
O teklifi ne zaman almıştım?
Hayatımın hatasıydı.
Vaz geçtiğimi söyledim ama kapıyı açan kimse olmadı.
Bazen geçmiş , gelecek ve şimdiyi karıştırıyorum zihnimdeki anıları doğru zaman sıralamasına yerleştiremiyorum. Hatta bazen geleceği şimdi ile karıştırıyorum.
Bu mümkün mü ? Görmek mümkün mü?
Garip şeyler oluyor.
Yaşanmayan bir anı hatırlanabilir mi?
Bazen doğumumu hatırlıyorum ardından ölümümü...
Ama beni asıl endişelendiren ölümümü hatırlayabilmek değil .
Asıl endişe ettiğim mesele ölümümün zaman ve mekanını göremiyorum sadece saf karanlık var , tıpkı zifiri karanlık bir oda gibi...
Bir komplonun içinde gibi hissediyorum.
