GİZLİ NUMARA

#8

       Arzu'nun ağzından;

Şuan hayatım şoklarından birini yaşıyordum, neden mi hemen söyleyeyim. Biraz önce bana çarpıp elime çay döken çocuk bana bakarak gülüyordu.

"Merhaba, Yasemin Varol'un odası mı?"

"Evet. Ama sen?" Çocuk beni dinlemeden direkt odaya girdi. Ben kapıda öylece kaldım, kalakaldım.

"Geçmiş olsun Yasemin. Ben Umut hemşirelerden biriyim. Bugün de nöbetim var onun için gece seni kontrole ben geleceğim."

"Merhaba. Teşekkür ederim de benim bir arkadaşım vardı kapıyı açmaya gitti, dışarı mı çıktı? Gördün mü?"

"Evet . Kapının yanında şaşırmış bir şekilde duruyordu, istersen bakayım bir daha."

"Arzuuuuu kanka nerdesin ?"

"Geliyorum."
Lan bu çocuk benim elime çay döken,gamzeli çocuk değil mi ?
"Kanka bu gece bana Umut yardım edecekmiş."

"Umut kim ?" Gerçekten Umut kim . Oda da ben , Yasemin ve hemşire var.

"Tanıştırayım, bu Umut . Bu gece bana yardım edecek olan hemşire. Bu da benim canım kankam Arzu."

" Biz daha demin tanıştık zaten sıkıntı yok."

"Tanışdık derken? Arzu 2 dakika boş bırakmaya gelmiyorsun ."

" Yok Yasemin sağolsun arkadaş daha demin elimi yaktı da , oradan tanıyoruz birbirimizi." Oğlum sen dua et Yasemin var , yoksa şimdiye seni gebertmiştim.

"Neyse Yasemin ben gideyim başka hastalarım da var malum." Git sen git sen gitmezsen ben seni atıcam dışarıya.

"Tamam Umut . Teşekkür ederim bir sıkıntım olursa Arzu seni bulur." Niye ben buluyorum acabaaaa?

Umut dışarı çıkar çıkmaz Yasemin beni refakatçı koltuğuna oturttu.

"Hayırdır?
Ne iş?
Ne zaman tanıştınız?
Nasıl tanıştınız?
Neden senin elini yaktı?"  Evet başladı Yasemin konuşmaya bu sefer sıçtım.

" Kanka nefes al ver , sakin ol anlatcam. Şimdi ben sana çay ve tost almaya gittim ya , onları alıp geri gelirken asansörlerden korktuğum için merdivenlerden çıktım. Sonra tam koridordan sağa dönerken bu çocuğa çarptım, o da elimde ki çayı döktü. Ben buna bağırdım. Bu kadar yani."