GİZLİ NUMARA

#24

"Yasemin'im."

Yaseminini şey etsinler senin.

Sepeti hızla sürerek kasaya doğru gittim , ama abim ortalıkta gözükmüyordu.

Korkudan titriyorum ve ağlamak üzereydim. 

Telefonu cebimden çıkarıp abimi aradım,

ABİ GİBİ ABİĞĞ 💙 aranıyor.....

Çalıyor...
Çalıyor...

"Abim aynı yerdeyiz neden arıyorsun, ne var? " Abime Kemal'i gördüğümü söyleyemezdim.

"Abi benim tuvalete gitmem gerekiyor, ben sepeti kasaya koyuyorum sen arabaya gelirsin." Deyip telefonu yüzüne kapattım.

Kesinlikle tuvalete gitmeyecektim, zaten süpermarkette tuvalet ne arasın ki?

Sepeti kasaya bırakıp abimin geleceğini söyledim ve koşarak kapıya doğru koştum ama

"Aaahhh kafamı yardın lan angut kapı!!"

Evet kapı açılmamıştı ve ben amele sümüğü gibi kapıya yapıştım.

Kapı açılınca hızla dışarı çıktım , bir şeyler yapmam gerekiyordu.

Yiğit Efe!

Evet Yiğiti arayabilirdim.

Elimi cebime attığımda telefon yoktu. Hayır ya olamaz!

Markete geri döndüğümde telefonumu aramaya başladım, ama hiç bir yerde yoktu. Kasa da çalışan kasiyere sorduğumda görmediğini söyledi, başım belada bir şekilde kapıya giderken kapının orada beyaz bir şey gördüm. Nolur telefonum olmasın nolur. 

Dikkatli şekilde baktığımda bir fiş olduğunu gördüm. Nerede benim telefonum o zaman.

"Neredesin be telefon nerede?"

"Bunu mu arıyorsun Yasemin?"

Hass-

Arkamı döndüğümde bir adet telefon , bir adet el ve bir adet şerefsiz Kemal gördüm.

"Ver lan telefonumu!"

"Vermezsem ne olur?"

"Kardeşim ver şu telefonu uğraşma benimle!" Sesim titremeye başlamıştı.

"Uğraşsamya seninle biraz, özledim hem seni."

Özlemek?

O insanların sahip olduğu bir duygu değil miydi ya? Sende ne arıyor?

"Ver şu telefonu sonra defol git!"

"Veririm, ama bir şartla. Benimle birlikte gelirsen."

"Nah gelirim!" Diyip hareket çektim ve elime gelen ilk şeyi kafasına doğru attım.

Kırılma sesi duyulunca gözlerim yerinden fırlayacak gibi açıldı.

Ben sanırım daha demin Kemal'in kafasına vazo attım.

AMA KAFASI HÂLÂ SAĞLAM BUNUN!!

"Sen ne yaptığını sanıyorsun lan!" Sinirden kıpkırmızı olmuştu ve herkes bize bakıyordu.

Yavaş yavaş üstüme doğru yürümeye başladı.  Ve aramızda bir metre kala durdu. Ve o kadar sinirli duruyordu ki sanki beni her an öldürecekmiş gibi.

"Son duanı et güzelim!" Tabancayı belinden çıkardı ve kafama doğru nişan aldı.

Bir dakika bir dakika!

LAN BEN ÖLÜYORUM!

"Uzak dur benden pislik!" Diye bağırdım ve bir yandan da ağlıyordum.

Abi neredesin ya?

"Ben sana benimle gel dedim, sen ne yaptın? Gelmedin. Gelmedin lan gelmedin!"

"Ne istiyorsun lan sen benden ha? Öldürmek mi ? Öldür o zaman. Hadi sende kurtul bende!"

Ne olur bir şey olsunda o silah ateş edilmesin NE OLUR!

"Son duanı et demiştim, inşallah etmişsindir." Dedi ve tam kafam doğru nişan aldı.

Gözlerimi kapattım ve dua etmeye başladım.

Allahım ne olur bir şeyler olsun ne olur ne ol-

PAAAATTT!!

Silah sıkıldı ama ben hala sağlamdım. Gözlerimi açtığımda önümde birisi yatıyordu.

"Abi?"

Abim vuruldu lan abim!

"ABBİİİİİ"

Abimin yanına diz çöktüm ve kafasını dizime yatırdım, o yemyeşil gözleri kapalı. Giydiği beyaz tişört kıpkırmızı olmuştu.

"Abi- a...aabbii- aç gözleri-gözlerini aa...bi..ii"

Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum ve bir Allah'ın kulu da yardım etmiyordu.

"Ne bakıyorsunuz ambulansı arasanıza!" Diye bağırdım. Daha doğrusu bağırmaya çalıştım.

Abim çok fazla kan kaybediyordu.

Nerdeyse 10 dakika sonra ambulans geldi ve hastaneye gittik, ama abimin gözleri hala kapalıydı.

"Aç o çimen yeşili gözlerini abi aç!"

Yasemin'in abisinin ağzından;

Yasemin ile birlikte markete alışverişe gelmiştik, o küçük çocuklar gibi market arabasıyla oynuyor bende elimdeki listeden alınacakları buluyordum.

Yasemin birden ortadan kayboldu, etrafıma bakıyordumki telefon çaldı.

Kıvırcık marul 💙 arıyor...

Yazıyordu.

Açtım.

"Abim aynı yerdeyiz neden arıyorsun, ne var?" Dedim.

"Abi benim tuvalete gitmem gerekiyor, ben sepeti kasaya koyuyorum sen arabaya gelirsin." Dedi ve yüzüme telefonu kapattı.

Sen kim köpek benim suratıma telefonu kapatıyorsun lan !

Neyse önemli değil zaten.

Elimde malzemelerle beraber kasaya doğru giderken sesler geliyordu ve bu ses yaseminin sesine çok benziyordu.

Merak edip hızlı adımlarla kasaya geldiğimde gördüğüm şeye bir süre inanamadım.

Kemal Yasemin'in kafasına silah nişan almıştı.

Yasemin ağlıyordu ve korktuğu çok belliydi. 

Kendime geldim ve elimdekileri yere attım.

Hiç düşünmeden Kemal'in üstüne doğru atladım ama zamanlama o kadar iyi ki silah benim üstümde patladı.

Acıyla yere yığıldığımda üzerimden ılık ılık kan akıyordu.

Gözlerim kapanmak üzereyken Yasemine baktım gözleri hala kapalıydı.

Gözlerini açma kardeşim , beni böyle görme.

İyi okumalar.

Şu aralar bölümleri biraz kısa yazıyorum kusura bakmayın sınavları bahane etmeyeceğim çünkü benim için sıkıntı değil.

Şimdiden söyleyeyim bir dahaki bölüm ne zaman gelir bilmiyorum. Hepinizi seviyorum. Aşağı instagram hesabımı bırakacağım. Oradan kitap hakkında soru sorabilirsiniz.
Ve kesin değil ama kitabımıza hesap açacağım. Açtığım zaman söylerim.
İyi okumalar seviyorum sizi. Kendinize iyi bakın

fatmanur.varol48 

💙💙💙💙💙