1.55|Texting (TAMAMLANDI)

1.2

The Deli- 5.32pm

Gözlerimi açtığımda kendimi hastane odasında buldum. Yanımda olan annem bir hayli telaşlıydı. Annem benim için mi gelmişti cidden?

Ona doğru baktığımı görünce yaşlı gözleri heyecanla parlamıştı.

"Feza, oğlum iyi misin?"

Sorduğu soruyu başlımla onayladım, hızlıca ayağa kalkıp hastanenin koridoruna çıktı. Tahminimce doktora haber verecekti.

Neden buradaydım, Rüzgar niye bana saldırmıştı en ufak bir fikrim dahi yoktu. Tek merak ettiğim Çağ neden hala yoktu ve Rüzgar beni nereden biliyordu?

Yanıma gelen doktor birtakım sorular sorup durumum hakkında fikir edinmeye çalışıyordu. Soruları bitmiyordu, üstümde deney yapılıyormuş gibi hissediyordum.

Elinde olan kağıtlara bir yandan not alırken bir yandan da anneme durumum hakkında bilgiler veriyordu. Benimle alakalı merak ettiği şeyler bittikten sonra anneme dönüp dışarıda onunla konuşmak istediğini söyleyince merakla kaşlarımı kaldırdım.

Annem de merakla ayağa kalkıp doktorun arkasından dışarı çıkınca derin bir nefes alıp kafamı yastığa gömdüm. O an hastane kokusundan nefret ettiğimi tekrar anlamıştım. İğrenç kokuyordu ve ben eve gidip yatmak istiyordum.

Aradan ne kadar süre geçtiğine dair bir fikrim yoktu. Belki arada uyumuş ve uyanmış bile olabilirdim. Annem hala ortalıkta yoktu. Yatağın yanındaki komodinde telefonumu görünce doğrulup telefonu elime aldım.

Tek bir mesaj ya da arama yoktu. Rehbere girip annemi aradım. Telefonu üçüncü çalışımda açmıştı.

"Anne nerdesin?"

"Alt kattaki kafedeyim, sen uyuyorsun diye kahve içmeye inmiştim. Bekle geliyorum."

Onu onaylayıp telefonu kapadım. Kendimi tekrar yatağa attım. Bir iki dakika sonra odaya gelen annemle birlikte gözlerimi açıp ne olduğunu sordum.

"Açlıktan bayılmışsın, uzun süredir yemek yemediğin için değerlerin düşmüş. Bana okulda yiyorum diyip niye yemek yemiyorsun Feza?"

Suçlulukla başımı eğdim. Açıklayamazdım kilo vermeye çalıştığımı, daha çok kızacaktı.

"Feza sana soruyorum?" dediğinde kafamı kaldırıp ona baktım.

"Canım istemiyordu, arada yiyordum aç kalmyordum. Böyle olacağını bilseydim yerdim." dediğimde sinirle kaşlarını çattı.

"Artık evde yiyip gidiyorsun. Hiçbir bahane kabul etmiyorum. Baban bana bakamıyorsun diyor, çok istiyorsan onunla yaşamayı dene. Ben seni kısıtlamadıkça sen kendi kuyunu kazıyorsun."

Cümlesi daha da uzayıp gidiyordu ama dinlememiştim. Açlıktan bayıldıysam Rüzgar niye üstüme çullanmıştı?

Ben rüyada mıyım yoksa her şey yaşandı mı emin değilim.