Ronen- Tell Me
Çağ'dan,
Bitik durumdayım, kendimi kaybettim. Aradığım ne varsa bulmak isterken elde ettiklerimden oldum. Mutluyum dediğim anda sevinçlerim elimden alındı, yerini hüzne bıraktı.
Umudumu bulmuşken öfkem ve kendimle olan kavgam her şeyi bitirdi. Her şeyi belki de düzene sokabilecekken mevcut düzeni yıktım. Enkazımın altında da kendimi ve geride beni seven insanları bıraktım... Annem, babam... Bensiz nefes alamayacaklarını söylüyorlardı. Umarım nefes alabiliyorsunuzdur, siz nefes aldıkça ben yaşıyorum çünkü. Sizi çok seviyorum.
Nerdeyim bilmiyorum. Kendimi arıyorum ama karşılaştığım tek şey simsiyah bir sonsuzluk.
Elimi uzatsam karanlığın içinden birisi çekip kurtarır mı beni? Hiçbir şeyim yok dediğim anda her şeyim olur mu hiçliklerim?
Sıkıldım, sonsuzluktan ve karanlıktan sıkıldım. Kurtulmam lazım. Nasıl kurtulacağımı bilmiyorum, hapsolmuş gibiyim.
Adımımı attığım her yer altımda pikselleşip* parçalanıyor. Adımlarımı geriye doğru atamıyorum, hep ileriye gitmek zorundayım. Belki geriye gidiyorumdur ama yer veya yön kavramım kalmadı. İleriye gitmek istiyorken ya geriye gidiyorsam. Benim için iyi olan yer ilerisi değilse?
Hem geriye dönmek istesem yürüyeceğim bir yol kalmadı. Hepsi ayaklarımın altında parçalanıp yok oldular. Geriye gidecek hiçbir yolum kalmadı
Ya kaldıysa? Bu karanlıkta yer ve yön duygumu gerçekten tamamen yitirdiysem? İleri gittiğimi sanıyorken ya hep geriye gittiysem?
Çıkış kapısına ulaşmak istersen ya bu labirentte iyice kaybolduysam?
Şey, elimi uzatsam kurtarır mısın beni burdan?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
1.55|Texting (TAMAMLANDI)
Literatura FemininaYFG SERİSİ İKİNCİ KİTAP A: Sizde boy genetik mi diye merak ediyordum A: Babanı gördüm dedim sübanallah bismillah o ne öyle A: Ama güzellik genetik galiba A: Canım kaynanam Olaylar birbiriyle bağlantılıdır.
