When SKY meets LAND

#WSML32 * The Confrontation *

SKY's POV

Hinahanap ko siya. Hinahanap ko ang lalaking ayaw magpakita sa akin. Marami akong tanong!! Marami akong hinahanap na kasagutan!! Gusto ko siyang hanapin para malinawan ako. Malinawan ang mga magugulong nangyayari. Gusto kong malaman sa kanya ang totoo. Gusto kong maklaro ang sinasabi ni Trixie. Gusto!!! Gustong-gusto ko siyang pigilan kung totoo man iyon.

"Land!!!" wika ko sa kanya. Nadatnan ko siyang nag-iisa sa classroom namin. Nakaupo siya.

>___> Lumingon lang siya sa akin. At agad na tumayo at inayos ang kanyang mga gamit para lumabas ng room.

"Land ano itong nalaman ko?? Land aalis ka ba?" Nagulat siya sa sinabi ko. Nakita ko ang panlalaki ng kanyang mga mata.

"Land please sumagot ka naman!"

"Kanino mo nalaman iyan?" wika niya.

"Sagutin mo ang tanong ko!!" wika ko.

". . ."

"Land naman please sagutin mo yung tanong ko! Please I need your answer!! I need your clarification!! Is that true? Pero bakit? Anong dahilan. . . Please Land!!" unti-unting pumatak ang luha sa akong mga mata.

"Land please naman oh!!! Please answer all my questions! Please" pagmamakaawa ko.

"Sorry Sky but I need to do that!" he stated. Then he started to walk away from me. He is now leaving me.

"Akala ko iba ka! Akala ko iba ka sa kanya!!!!" I uttered. Then all of my tears started to fall. I can't stop it. I can't. Now I am here standing alone in a wide room that full of silence. No one can hear me. No one is here to comfort. To share all of what I'm feeling right now. Kasi yung inakala kong kadamay ko. Yung akala kong hindi ako iiwan, yun pala isqng kamalian lamang. Na pare-pareho lang sila. Pare-pareho silang manloloko, paasa at mang-iiwan. Kaya ayaw ko na. Kaya simula pa lang ayaw ko na kasi alam ko na dito pa rin hahantong ang lahat-lahat. Na sa huli may mang-iiwan pa rin. :(

LAND's POV

"Sorry Sky but I need to do that!" I said to her. Then I started to walk away from her.

"Akala ko iba ka! Akala ko iba ka sa kanya!!!!" she said with anger. She said it as she cried. It's hard to me to hear the sound of her cry. It's hard to me to leave her alone. But I know it's right, na ito na lang yung natitirang kasagutan upang matapos na ang lahat-lahat sa nakaraan. Nang tulutan na ngang magkubli ang lahat-lahat.

Tuluyan ko nang nilinisan ang lugar. Naglakad-lakad ako. Hindi ko na namalayan kung saan ako dinala ng aking mga paa. Maya-maya pa may nakita akong mga babaeng nagkukumpulan sa di kalayuan. May pamilyar na boses ng lalaki akong narinig sa lugar kung saan nagkakagulo ang mga babae. Nagpintig ang aking mga tenga. Nag-init ang aking ulo. Agad akong tumakbo sa sinabing lugar at sinalubong ko ng isang matinding suntok ang lalaking iyon. Dahil sa ginawa kong iyon lahat ng bababe ay nagulat at siya ay napaupo sa lupa.

"Ikaw. . . Raven akala ko mapagkakatiwalaan ka! Pero hindi. . . HINDI!!"

"Teka nga anong sinasabi mo? Hindi kita maintindihan." wika nya habang pinipilit nyang tumayo.

"Huwag ka na ngang magmaangmaangan pa. Chismoso ka talaga."

"Ano ba? Ano bang pinagsasasabi mo?"

"Bakit mo sinabi kay Sky?" sabi ko sabay hablot sa kanyang damit.

"Bitawan mo nga ako. . ." sabi nya sabay tulak sa akin.

"Hindi!!!" angil ko.

"Pwes ako ang gagawa ng paraan. . ." tinulak nya ako ng malakas. Napaupo ako pero agad ko syang sinuntok. Nagulat ulit ang mga babae.

"Eh abnormal ka pala!!" Agad naman syang gumanti ng suntok.

"Chismoso ka naman. Bakit mo sinabi kay Sky? Bakit? Para sirain kami gaya nyo ni Analiza."

"Ha?? Huwag ka ngang mambibintang. At isa pa kahit hindi ko na kailangan gawin iyin para magkasira kayo ni Sky. Ikaw lang naman ang gumagawa ng ikasisira nyong dalawa. Kaya pwede ba tigilan mo na ako." Tumalikod sya. Aalis na sya. Pero hindi ko sya hahayaan. Agad ko syang sinugod pero natigilan ako sa babaeng biglang nagsalita.

"Itigil nyo nga iyan. . ." sabi ni Sky.

". . ." natigilan lang ako. Pati rin si Raven at yung mga babaeng agad na lumapit sa kanya.

"Kayo para kayong bata!" Sabi pa nya.

"Ikaw Raven ayos ka lang ba? At ikaw Mr. Diamzon, sumama ka sa akin papuntang Guidance Office." Matapang pa nyang wika. Teka, Mr. Diamzon?? Aaah . . ansakit . TT________TT.

Hinawakan ni Raven ang braso ni Sky.

"No need. . . Palagpasin na lang natin ito."

"Pero . . ."

"Sky. . ."

"Okay!"

Nakatingin lang ako sa kanila habang nag-uusapa sila..

"Paslamat ka Mr. Diamzon at mabait ang kaibigan ko. At isa pa iwas-iwasan mo ang pagbibintang. Hindi sya yung nagsabi sa akin tungkol sa pag-aalis mo at isa pa tama naman yung ginawa nung nagsabi sa akin kasi at least sya may pagpapahalaga sa nararamdaman ko. Sige, ingat ka na lang sa pag-alis mo. At sana wala ka ng paasahin pang mga babae." Tumalikod siya. At nagsimulang humakbang pero bago pa siyabmakahakbang papalayo, huminto siya.

"Kapag may kailangan ka nga pala tungkol sa pag-alis mo kausapin mo na lang si Monalissa, handang tumulong ang Student Council para mapabilis ang pag-alis mo. . ." pahabol nyang sinabi.

Habang unti-unting silang papalayo, unti-unti ring nadudurog ang aking puso. Hindi ko kinaya lahat ng sinabi nya. Akala ko hahabulin nya ko. Akala ko magmamakaawa siya para hindi ko ituloy ang aking pag-alis. Pero ang kapal ng mukha ko para isipin yun . . Ang kapal. Iba nga talaga si Sky. Si Mosang :(

Naglakad na rin ako papalayo. Hindi ko inalintana kung saan ako dadalhin ng aking mga paa. . .

Nagulat na lang ako na nasa harap na ako ng isang pamilyar na kwarto. Ang arts room. Pumasok ako. Muli kong natanaw ang isang pamilyar na imahe. Ang mural na nagpapakita ng dalawang batang masayang naglalaro. Masaya sila. Sobrang saya nila. Sana dumating din ulit kami sa puntong iyon. Sana bumalik kami kung ano kami noon. Sana masabi ko na ang totoo. Na ako si Buchoy. . . Sana maging masaya ulit kaming dalawa, ako bilang si Buchoy at siya bilang si Mosang. Sana. . .