De dagen gingen voorbij en voor ik het wist zat ik weer thuis in mijn eigen vertrouwde woonkamer. Alleen dit keer lagen er twee kleine meisjes bij. Snowy moest even aan het idee wenen dat ik nu mijn aandacht nog eens dubbel moest verdelen. Nou eigenlijk driedubbel want we hadden natuurlijk ook nog Jowie. Etenstijd. Dat geluid hoorde ik uit de monden van Sophie en Hayden komen. Snel liep ik naar de keuken en vulde ik de papfles. Het keelgeluid van die meisjes was niet te geloven ook al waren ze amper een week oud. "Ik kom al." Zei ik lachend wanneer ik met twee lauwe flessen in de richting van de wieg liep. "Gaat dat lukken alleen?" Lachte Harry die in de deuropening stond te kijken. "Je kan me beter komen helpen!" Zei ik humeurig. Hij lachte en nam een flesje over. "Kom eens hier jij." Zei ik zacht en ik pakte voorzichtig hayden op. Ik liep naar de zetel en nestelde me er in. Harry volgde me met Sophie in zijn armen. Zo snel als we konden staken we de flessen in hun monden en meteen was het stil. Het leven hier was gewoon geweldig. Behalve als ze honger hadden dan... "Triing..Triing..." Ging de telefoon. Ik stond op en pakte de telefoon terwijl ik nog altijd Hayden eten gaf. "Hallo met Emily." Zei ik zacht. "Em,ik ben het." Zei een zware stem.
"Wie ben je?" Vroeg ik snel."
"Ik ben het emily herken je me niet meer van vroeger?"
"Zeg gewoon wie je bent je maakt me bang!" Zei ik met een bibberende stem.
"Emily ik ben het,je vader."
JE LEEST
Stop hurting me...Ft One Direction
Mistério / SuspenseIk hief het mes hoog in de lucht en keek ernaar. Het was scherp en puntig. Ik zag mijn eigen reflectie erin. De stemmen werden meteen weer erger. "Doe het!" Schreeuwde er iemand. Er was niemand in de buurt dus wie was het? Werd ik nu echt gek of was...
