Stop hurting me...Ft One Direction

Hoofdstuk 41

Liam Payn.

In een koude november middag werd ik wakker gebeld door een huilende Hayden.

"Hayden, rustig waar is mama?" Vroeg ik vlug.

"Mama is weggegaan." Antwoordde ze triest en overstuur. Op de achtergrond hoorde ik Sophie huilen.

"Ik kom er aan." Antwoordde ik vlug. Ik stapte in mijn auto en reed ernaartoe. Er was iets serieus mis. Emily was een goede moeder, ze zou haar kinderen nooit in de steek laten. Ik reed op de oprit en deed de deur open. Ik stapte de woonkamer binnen waarna Hayden en Sophie op me af kwamen. Ze waren echt flink overstuur. "Wat is er?" Vroeg ik vlug. Ze konden niet meer normaal reageren. Het enige wat ze uit brachten was het woord mama. Hayden gaf me een briefje. Ik las het en trok grote ogen. "Blijf hier." Zei ik vlug. Ze knikte hevig en gaven elkaar een hand. Ik liep door het hele huis. "Emily? Emily waar zit je?" Vroeg ik vlug. Geen antwoord. Wanneer ik de tuin in liep snapte ik waarom. Emily lag in het midden van de tuin in een grote plas modder gemixt met bloed. Ze had een mes vast dat ook vol hing. Echt heel haar lichaam hing vol. Van haar benen tot haar armen, naar haar keel en hart. Ze had zichzelf vermoord. Zelfmoord. Ik kon het niet geloven. Zo slecht ging het toch niet? Niemand wist wat er gebeurt was en waarom ze zichzelf van het leven had genomen. Ik liep naar de telefoon en toetste het nummer van de politie in. "Er is hier een zelfmoord bevonden in dit huis." Ik zei het adres en nam Sophie en Hayden op. "Waarom heeft mama dit gedaan?" Vraag Sophie overstuur. Wat moest ik nu zeggen? Ik wist het zelf ook niet. Het ergste was dat ze haar gezien hadden. Ik liep met ze naar boven en pakte een koffer. Ik legde er alles van Sophie en Hayden in en smeet die in de auto. Snel gaf ik ze een hand. "Kom maar met mij mee." Zei ik zacht. Ze knikte en stapten allebei de auto in. Net op dat moment kwam de politie aanrijden. "Wat is er gebeurt?" Vroeg iemand. Ik antwoordde snel met een zucht. "Zelfmoord." Hij knikte. "Wil je je spullen niet halen?" Ik keek naar het huis. Het huis waar zoveel in was gebeurt. Waar zoveel moorden waren gepleegd. Harry, Zayn en Emily. "Nee, gooi alles maar weg. Ik kom hier nooit meer." Antwoordde ik zacht. Ik stapte de auto in en gunde het huis nog een laatste blik om het daarna voorgoed te vergeten...