Stop hurting me...Ft One Direction

Hoofdstuk 23

Langzaam sloot ik de deur. De kinderen sliepen al en waar Harry was wist ik niet. Het was donker en heel stil. Te stil. De vloer kraakte bij elke stap die ik zette. "Harry." Riep ik zacht. Geen antwoord. Hij zal vast moe zijn. Dacht ik bij mezelf. Ik draaide mijn hoofd om de hoek en zag dat Hayden en Sophie rustig lagen te slapen. Nu ik meer op mijn gemak was liep ik de keuken in en pakte ik een mes en wat brood. Wanneer ik op het punt sta om mijn boterham te maken voel ik een warme adem in mijn nek. Een warm en zalig gevoel omarmt me meteen wanneer twee sterke handen rond mijn middel komen. "Waar was je?" Vraag ik zacht. Hij geeft een klein lachje. "Ik was altijd al bij jou babe." Zei hij zwoel. Van meteen ik zijn stem hoorde stroomde er een koude rilling over mijn rug. "Heb je me gemist?" Vroeg hij weer. Ik sloot mijn ogen en deed ze snel terug open om te hopen dat ik droomde. Van zodra ik ze terug open had en de armen nog altijd rond mijn middel voelde begon ik te panikeren. Snel draaide ik me bruut om en richtte ik het mes richting zijn keel. "Don't you ever touch me again!" Waarschuw ik waarna ik me uit zijn grip wil bevrijden. Hij laat het jammer genoeg niet toe en trekt me nog dichter tegen hem aan. "Gaan we zo beginnen?" Vroeg hij kwaad. Ik keek weer in zijn chocolade bruine ogen en alle herinneringen kwamen weer naar boven. De tranen probeerde te ontsnappen uit mijn ogen maar ik weigerde. Ik trok een vies gezicht en legde het mes rustig weg. "Ik wil gewoon met je praten." Antwoordde hij deze keer weer heel normaal. Jep dit was zeker weten iets voor Zayn om eerst zwoel en kwaad te zijn en daarna meteen weer heel rustig en lief. Een zucht verliet mijn mond en ik gaf een kort knikje. "Emily je bent alles voor mij. Besef je dat? Echt alles. Ik kan niet zonder je leven. Ik heb je nodig. Ik wil weer met je samen wonen. Weer een gezin vormen samen onze kinderen opvoeden. Alles samen." Begon hij snel. "Zayn. Ik kan dit niet oké. Ik ben samen met Harry nu. Hij is een perfecte vader voor onze, nou eigenlijk mijn kinderen." Ik zuchtte. "En ik zou het niet over mijn hart kunnen krijgen om hem te kwetsen en kwijt te raken." Piepte ik stil. Een kille lach vulde de lege kamer. "Geen zorgen alles is al geregeld." Lachte hij gemeen. Ik sperde mijn ogen wijd open. "Wat heb je met Harry gedaan?" Vroeg ik. Hij zei niks. Met al mijn kracht bevrijde ik me en liep ik bruut de trap op. "Harry!" Riep ik bang. Een licht gekreun vulde de kamer. Ik liep de kamer in en barstte meteen uit in huilen. "Harry." Piepte ik nog zacht.