Loving Kim Taehyung | (Loving Series #2)

Chapter 16

IRENE's POV

"Bullshit, Taehyung! Kung mamba-babae ka, dapat yung tagong-tago kayo!" I threw him his clothes from our closet, but now sa akin nalang dahil sa kabilang kwarto na siya matutulog.

This jerk, just got home and it's 3 in the morning! Umuwi pa siyang lasing!

"Irene, let me explain!" Pinulot niya ang mga gamit niya at nilagay sa kama. Nanggigil ako lalo sa sinabi niya.

"Explain?! I don't need your explanation you asshole!"

Binato ko sakanya ang lotion ko nang makitang papasok siya ng kwarto ko.

"Don't you fucking step a foot in my room Taehyung. I'm warning you." I glared at him.

Tinaas niya ang dalawang kamay niya na para bang sumusuko sa talunan namin.

"Irene, bakit hindi mo muna ako pakinggan?" Namewang ako at lumapit sakanya.

"Bago ka magsalita, ako muna." Huminga ako ng malalim at nanggi-gigil na hinablot ang cellphone niya sa bulsa.

"Password." Sabi ko sakanya at sa ekspresyon niya palang ay alam na alam mo ng may tinatago.

"Isa.."

"Irene. Malaki yung i." Umangat ang tingin ko sakanya at napataas ng kilay.

Nilagay ko ang password at una kong nakita ay ang litrato ko na ngayon ko lang nakita. Saan niya galing to?

Dumiretso ako sa messages at nahanap sa pinaka una ang hinahanap ko. Sinamaan oo agad siya ng tingin ng makitang magre-reply siya dito.

" From, Liane. Nakapag-review ka ba ng maayos? Napagod ba kita kagabi? Pasensya na. Sa susunod ay ako naman ang magbabayad ha? Thank you! Goodnight."

"I saw this message just this morning, and you didn't even bother to tell me who the hell is Liane. Nagsinungaling ka pa na iinom ka kasama ang mga kaibigan mo, but guess what? Wala naman daw kayong usapan sabi ni Jimin." Nakita ko siyang napalunok sa sinabi ko.

"And not just that Taehyung. I waited for 8 hours straight for you to come back home, pero magu-umaga na at ngayon lasing ka pa?" I faked a laugh and a tear escaped my eye.

"Didn't you thought of me? Di mo ba naisip ang nararamdaman ko? Di mo ba naisip na baka hinihintay kita? Na baka magalit ako? Na baka bored na bored na ako sa bahay?" Humikbi ako. Humigpit amg hawak ko sa cellphone niya.

"Gusto mo ikaw lagi pinakikinggan, pero paano naman ako?" Itinuro kk ang sarili ko at humagulgol.

"Sinong makikinig sakin? Sinong iintindi sakin? Taehyung, naalala mo pa nung ball? Na sabi mo hindi mo ako iiwan? Pero ginawa mo ulit. At ako nasasaktan na naman ulit." Pinunasan ko ang luha ko at huminga ng malalim.

"I don't want to hear your explanations right now. Kunin mo nalang ang mga gamit mo at iwan mo na ako dito." Tinalikuran ko siya at pumasok ng cr.

My heart never felt this heavy before at si Taehyung lang ang nakakapag-paramdam sakin nito. I feel betrayed. Hindi ko akalain na magagawa niya iyon sa akin. Ang magtago ng babae sa likuran ko? Ang magsinungaling sa akin dahil sa isang babae?

I am so disappointed at him but mostly at myself for letting him hurt me like this. For god's sake, I don't even know why I am hurting like this!

Narinig ko nalang na sumara ang pintuan ng kwarto ko at don ko nilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko. Hinugulgol ko ang lahat na masasakit na nararamdaman ko... hoping that this will help me feel better.

Nagising nalang ako ng nasa kama na at naka pantulog. Agad akong naupo at tinignan ang buong kwarto. I stopped at the sight of him, sleeping on the floor.

I sighed at tinignan ang oras. It's just five in the morning at sobrang lamig pa ng kwarto ko. Sinulyapan ko siya ulit at nakitang halos maging bola na siya sa pagkaka yakap niya sa tuhod niya dahil sa lamig. Wala rin siyang unan o kahit na sapin man lang.

Tinitigan ko siya at napaisip. Did he put me here? Pinalitan niya ang damit ko. Does that mean na nakita niya ang katawan ko kaninan? Suminghap ako at agad sinilip kung may suot akong pang loob. I sighed when saw that I'm wearing them.  

Dapat ko na ba siyang patawarin? God, Irene! Hindi mo man nga pinakinggan ang paliwanag ng asawa mo! Pero nagsinungaling siya sakin tungkol sa Liana na iyon! He lied to me, pinagtaksilan niya ako!

Pero kahit ano pang kasalanan ang nagawa niya, kung pagtataksil man yan o pagsisinungaling at higit pa don, I'd still forgive him. Why? I don't know, I just can't seem to be mad at him for too long. Hindi ko kaya ang mainis sakanya ng matagal, kahit pa na sinaktan niya ako ng paulit-ulit. I'll just give in again and again. And I think I won't get tired of that.

Huminga ako ng malalim. Kumuha ako ng malaking unan at ang kumot ko. Inunan ko ang unan sa kanyang ulo at pinatong ang kumot sa aming dalawa. Yumakap ang isang kamay ko sa bewang niya at idinikit ang sarili sa kanyang dibdib. Umangat ang ulo ko upang bigyan siya ng halik sa noo bago tuluyang isiniksik ang buong katawan ko sakanya.

This is what I want. This is how home feels to me now. And I will never get tired of coming home to his arms.

I woke up at the sight of him soundly sleeping while hugging me like a koala. Nakadantay sa maliit kong katawan ang kanyang braso at paa sanhi ng pagka gising ko dahil sa bigat ng mga ito. Napangiti ako sa itsura niya na nakanganga pa habang mahinang humihilik.

"Good morning, indeed." Humagikgik ako at binaon ang mukha sa pagitan ng kanyang leeg at balikat. Hinalikan ko ito at sumunod ay ang kanyang pisngi.

"Taehyung," tinapik ko ang pisngi niya. Naghintay ako na gumalaw siya at gumising ngunit imposible iyon dahil mahirap siyang gisingin.

Piniliy kong alising ang kamay at paa niyang nakadantay sa akin at tinapik ang kanyang braso. Niyugyog ko na din ito at sinabayan ng pagtawag sa pangalan nya.

"Gising na, Tae!" Nilaro ko na ang ilong at labi niya. Binuksan ko na din ang dalawang talikop ng mata niya.

Gumalaw siya ngunit tinakpan lang ang kanyang mata gamit ang kanyang braso. Napairap ako, bakit ba napaka tulog mantika nitong isang to?

"Pag hindi ka gumising diyan hinding hindi ka na makakapasok sa kwarto ko." Banta ko. He let out a groan at tinalikuran ako. Tumaas ang kilay ko sa ginawa niya.

"Kapag hindi ka pa tumayo diyan mag  magf-file na ako ng annulment." Napangisi ako nang makita ang pagmamadali niya sa pagupo. Halos hindi pa niya mabuksan ang dalawang mata niya at gulo-gulo pa ang buhok niya.

Nanlaki ang mata ko nang mabilisan niyang hinila ang bewang ko dahilan ng pagkasubsob ko sa kanyang dibdib.

Mahigpit niya akong niyakap at marahan na hinalikan ang tuktok ng ulo ko.

"Good morning, wifey." His husky morning voice sent shivers down my spine.

"G-good morning..." Kumurap-kurap ako at pinakiramdaman ang kabog ng dibdib ko. It's too loud that he might actually hearing it.

Mabilis akong tumayo at nagayos ng damit. I cleared my throat. "M-mag luluto na ako,"

Mabilis na lumabas ang sa kwarto at tumakbo papuntang kusina. Shit! Bakit ganon?! Araw-araw naman siyang nagg-good morning sakin ah! Bakit iba yung epekto ng ngayon?!

Kinalma ko ang sarili ngunit sa tuwing iniisip ko ang pagbaba niya dito sa kusina ay parang mas lalo lang bumibilis ang pintig ng puso ko. Napainom ako dahil don.

After that incident, ang sabi ko sa sarili ko ay hindi ko na muling bubuksan ang puso ko sa mga lalaki. After that incident, ang sabi ko ay hinding hindi na ako magmamahal ulit.

But I think that won't happen, because here I am slowly opening my heart for a   new love, again.