MASUMLUĞA ÇOCUK KALA

#26 ÇORAP

Multimedia: Hazel 

#Timuçin Esen - Sevenler Anlar 

26. BÖLÜM: ÇORAP 

Bizimkilerin hep birlikte odayı terk etmeleri üzerine derin bir nefes alarak, oda da benden başka kalan kişiye gözlerimi dikmekten kaçınmamıştım.Onunda bana baktığını görünce had safhada olan sinirlerim artık taşmakla yükümlüydüler.

Umarım diye mırıldandım içimden. Umarım mantıklı bir açıklaman vardır.

Bir tarafım bundan sana ne Hazel, seni ne ilgilendiriyor sanki erkek arkadaşın dese de, diğer tarafım bu teorinin tam tersi olduğunu iddia ediyordu. Odaya giren hemşire ile yataktan kalkıp kapı dibinde olan Damlaya yanaştım.

"Babamın uyumasını bekliyorum. Sakın bir yere gideyim deme." Diyerek bir adım ondan uzaklaşmıştım. Hemşirenin ağrısı olmaması adına babama verdiği ilaçlar üzerine, babamın uykuya dalması pek uzun sürmemişti.

Bunu fırsat bilerek Damlayı tuttuğum gibi odadan dışarıya çıkarttım. Konuşma sırasında yükseleceğimi bildiğim için direkt dışarıya çıkmayı uygun görmüştüm.

"Sen." Diye mırıldandım yüzüne doğru. "Sen böyle bir şeyi nasıl yaparsın Damla?" Diye sordum.

Cevap vermek yerine hala yüzüme baktığını görünce burnumdan soluyarak yüzümü sıvazlamıştım.

Sakin ol Hazel.

Sakin olmalısın.

"Size açıklayamadığımız bazı şeylerin sizde farkındaydınız. Resmiyet icabı bir adı yoktu fakat bizim aramızda belli bir şey bir şeyler var. Bunu da en iyi sen biliyorsun! Bunu bile bile nasıl böyle bir şey yapabilirsin?"

"Haz-el..." Diye mırıldanmasını duymuştum.

"Bana Hazel deme bana mantıklı bir açıklama yap!"

"Yeter ya yeter! Bana bağırıp durma. Her şeyi senin için yaptım. Kemal amca bu haldeyken içinde olduğun durumu nasıl açıklayacaktın. O an aklıma o geldi söyledim. Teşekkür etmen gerekiyor bağırıp çağırman değil." Diyerek kollarını göğsünde birleştirmiş kafası dik bir şekilde bana bakıyordu.

"Tamam Damla. En kısa zamanda yediğin bu haltı düzelt. Ben babamla bu konuyu zaten konuşacaktım."

"Ne demek konuşacaktın? O kadar ciddi mısınız siz? Yoksa! Hazel sen onunla evlenmeyi mi düşünüyorsun?!" Demesiyle gereksiz yere gösterdiği tepkiyi anlamsız bulmuştum.

"Bağırmayı kes! Ne bu tepki? Memnun olmamış gibi gözüküyorsun?" Demem ile yüzünün rengi bir ton daha azalmıştı. Benden böyle bir cevap beklemediği apaçık aşikardı.

"B-ben sadece şaşırdım. Ve beklemiyordum. Başına bu tür şeyler ilk defa geliyor." Diye mırıldanmıştı. Bir şey dememe fırsat vermeden tekrar konuştu.

"Her neyse ben gider Nevfel'e de sana yaptığım açıklamayı yaparım. Merak etme sana sorarsa da sen de onaylarsın tamam mı? Hatamı telafi edeceğim." Diyerek buruk bir tebessüm hediye etmişti dudaklarına.

Onu sadece başımı sallayarak onaylayınca, derin bir nefes alarak saçlarını geriye atmıştı. Daha başka bir şey demeden arkamı dönerek hastaneye doğru ilerledim.

***

''Alo... Tamam 15 dakikaya kalmaz gelirim ben. Sen bizimkilere haber ver. Tamam, tamam görüşürüz.'' Diyerek kapattım telefonu. Acilen hazırlanıp Nevfellerin evine gitmem gerekiyordu. Bizimkilerde orada olacaktı. Hem bu sebeple hemde Damla konusu konuşacağımız için hemen balıklama atlamıştım teklifine.