My First Love

Chapter 10: Written in the Stars

April, 2020

"Can I make a confession?"

"What is it? Don't tell me inlove ka pa rin sa akin hanggang ngayon?"

"In your dreams! Wag kang epal!"

"Then Ano yun?"

"Nung pumunta ako nung Seoul...."

_________________________

June, 2014

Gelli's POV

"Sorry Gelli, Wala na daw ung dating nakatira diyan. Matagal na daw silang lumipat. Hindi ba niya nasabi ung pinaglipatan nila?" inform ni Emma sa kanya.

"Wala na kaming communication. This is his last address na alam ko. Hayaan mo na. Hindi ko nga rin sure kung andito pa siya, or nasa ibang bansa na."

"But this is the reason why you came here right? To see him. Sayang naman kung hindi mangyayari yun."

"It's okay. Maybe we're not destined to meet yet. Hindi pa ngayon ang oras namin."

"Hey, may alam akong magpapasaya sayo. Trust me, you'll love it."

"Then show me."

Pumara sila ng taxi, at hinayaan niyang ang baklang kaibigan niyang si Emma ang kumausap sa driver, ito lang naman kasi ang marunong mag-Korean. Nakontento na siyang pagmasdan ang mga establisiyemento na nadadaraanan nila. She was disappointed. It's her fault. She expected too much. Hindi sumagi sa isipan niya na lilipat ang mga ito. She still misses him, kahit na Ilang taon na ang nakalipas. She just really want to see him. Just one time.

"We're here!" Anunsiyo ni Emma. Bumaba sila. Restaurant pala ang tinutukoy nito, ramen house to be exact.

"They have the best ramen here. Literal na yung magiging feeling mo is nasa heaven ka."

"Literal talaga? Kung yan, hindi masarap, aagawin ko ang boyfriend mo."

"Gaga! Masarap diyan. Promise! And FYI, you're pretty, pero hindi mo maaagaw sa akin si Kyle. We're meant to be."

Tumawa na lang siya. They were guided to an empty table. Hinayaan na din niyang si Freya ang mag-order. Habang naghihintay, pinag-usapan nila ang ang magiging itinerary nila. They are laughing, making jokes until dumating ang order nila. Natakam siya agad nang makita ang pagkain. It looks so good. At hindi nagsisinungaling si Freya ng sinabing para siyang nasa langit kapag natikman niya ito. Ang sarap.

"What did I tell you?"

"Yeah, you're right! This is the best!"

I was tempted to get another one, pero pinigilan ko ang sarili, dahil alam kong may pupuntahan pa kaming ibang kakainan. Ayokong pag-uwi ko hindi na kasya sa akin ang mga damit ko.

"Rest room lang ako. Mauna ka na sa labas. Paki-hawak tong bag ko." Pakiusap ko sa kaibigan. Ayoko kasing dinadala ang bag ko sa public restroom. Paminsan-minsan kasi walang sabitan.

"Sige."

Dylan's POV

"Hey, I'm almost there. I'm sorry, okay? Hindi gumana yung alarm ko. I was tired last night. Okay, okay. I'm there in 5 minutes. Okay, bye!"