Μια Νέα Αρχη💍🌹💕

Chapter 14

Ανοιξα τα ματια μου ταραγμενη, ημουν μούσκεμα στον ιδρώτα,άρχισα να κοιτάω γύρω μου.
Τι στο καλό? Που είναι τα αίματα?
Που είναι το δωμάτιο νοσοκομείου?
Νόμιζα πως τελείωσαν όλα. Ήταν όνειρο. Μα ήταν τόσο αληθινό για να  είναι όνειρο. Είμαι στο δωμάτιο μου, στο κρεβάτι μου, ξαπλωμένη ανάσκελα κοιτάζοντας το ταβάνι.

Η πόρτα χτύπησε διακριτικά,εγώ ακόμα δεν μπορούσα να καταλάβω τι έχει γίνει,ένιωθα χαμένη. Όταν άνοιξε η πόρτα είδα τον Άγγελο να στέκεται απέναντι μου και να χαμογελάει.

Μα τι στο καλό γίνεται?

"Πώς είσαι?" Με ρώτησε ψιθυριστα.

"Εμ καλά υποθέτω,τι έγινε?"

"Λιποθύμησες αγάπη μου?" Είπε και κάθισε δίπλα μου.

"Λιποθύμησα? Μα γιατί? "

"Δεν θυμάσαι τίποτα?"

"Όχι! Τι να θυμάμαι Άγγελε πες μου!"

"Βγηκαν τα αποτελέσματα, έγραψες 19.310 μόρια,θα περάσεις."

"ΤΙΙΙ?"

"Άχχ σοβαρά τώρα δεν θυμάσαι? Πρέπει να ανησυχώ"

Ξαφνικά όλα έγιναν ξεκάθαρα,έφυγε η θολούρα και τα θυμήθηκα όλα. Άνοιξα το link με τα αποτελέσματα, είδα τα μόρια και μετά κενό...

19.310? Δεν το πιστεύω.

"Φοίβη? Γιατί δεν μιλάς? Αλήθεια δεν θυμάσαι?"

"Τώρα τα θυμήθηκα όλα"

"Άστο Καλό χαζό με τρόμαξες" είπε και με πήρε αγακαλια.

"Εσύ?"

"19.287, με πέρασες μικρό" με φίλησε στο μέτωπο"

"Ήσουν εδώ όλη την ώρα?"

"Εννοείται,δεν θα σε άφηνα μόνη σου"

"Πώς μπήκες μέσα?"

"Οι γονείς σου? Φοίβη συγκεντρωσου"

"Ααα ναι ναι,σε ευχαριστώ πολύ"

"Μην το ξαναπείς είμαι εδώ για σένα"

Πήγα να σηκωθώ,με μια κίνηση με ξανα έσπρωξε στο κρεβάτι...

Όχι πρόστυχα παιδιά δεν έγινε αυτό που νομίζετε
#sorrynotsorry

"Που νομίζεις ότι πας? Μην βιάζεσαι δεν έχεις συνέλθει ακόμα"

Τι έγινε Αγγελε? Από αγόρι μου έγινες και αποκλειστική μου?

"Έλα ρε Αγγελε,δεν ήμουν σε κώμα,μπορώ να σηκωθώ"

"Καλώς,αλλά θα πάμε μαζί κάτω μην ζαλιστείς"

"Καλά"

     ~Μια εβδομάδα μετά ~

Εντάξει δεν θα πω ψέματα ο Άγγελος μου έχει γίνει στενός κορσές, τον αγαπάω που με νοιάζεται αλλά με πνίγει δεν με αφήνει να πάω πουθενά μόνη μου. Είναι συνεχώς πανταχού παρόν, ανα πάσα στιγμή τον έχω μπροστά μου.

ΑΦΉΣΤΕ ΠΟΥ,έχει γίνει 1000 φορές χειρότερος από την μάνα μου,ΚΑΙ έχουν κάνει και κόμμα μεταξύ τους ο,τι ακούω από τον Άγγελο το ακούω και από την μάνα μου, καταντάει αηδία.

Μια εβδομάδα τώρα η ίδια ιστορία.
Πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχε και οι δύο τους. Είμαι μεγάλος κορίτσι μπορώ να σταθώ, δεν είμαι ανάπηρη, σε λίγο θα με παίρνει από το χέρι να με περάσει απέναντι στον δρόμο.

"Φοίβηηηηη ήρθα να πάμε βόλτα"

"Έχω κανονίσει με την Μελίνα να πάμε Mall"

"Πώς θα πας?"

"Θα πάρω το προσωπικό μου τζετ! Με τα μέσα θα πάμε ρε Αγγελε!Πως θες να πάμε? "

"Χα ναι ξέχασε το! Εγώ θα σας πάω"

"Άγγελε, τον τελευταίο καιρό και από ότι θυμάμαι είμαι ενήλικη,μπορώ να πάω και μόνη μου"

"Ναι και? Είσαι απρόσεκτη!"

"Αρχίζεις και γίνεσαι φτυστός η μάνα μου. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΚΑΛΌ ΑΥΤΌ"

"Μια χαρά είναι η Κλειώ!"

"Η Κλ...Αγγελε με έχετε κουράσει,ΦΤΆΝΕΙ ΦΤΆΝΕΙ ΦΤΆΝΕΙ."

"Είμαστε προστάτες σου αφού δεν προσέχεις εσυ τον εαυτό σου"

"Θυλια στον λαιμό μου θα έλεγα καλύτερα. Φεύγω! "

"Είπα θα σε πάω ΕΓΩ"

"Αγγελε τραβά παίξε τίποτα και παράτα με!"

Μετά από αυτό έφυγα,καθώς περπατούσα μου έστειλε μήνυμα η Μελίνα και μου το ακύρωσε. ΤΈΛΕΙΑ! Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιστρέψω στο κλουβί με τις τρελές.

Εντάσεις εε?

Hope you'll like it💗

I'm waiting for your comments ❤