Μια Νέα Αρχη💍🌹💕

chapter 16

   ~3 εβδομάδες μετά~

"Λοιπόν, λοιπόν ποια είναι η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας,Μελίνα  τον χρόνο ξεκινά"

"Εεε,εεε"

"Τι εε ρε Αγγελε το ξέρεις ή όχι?" Είπε η Δάφνη έτοιμη να σκάσει στα γέλια.

"Τόκιο!!"

"Ουαου μπράβο διάνοια" είπε ξανά η Μελινα και άρχισε να γελάει πλέον,σχεδόν υστερικά.

"Σκάσε πια!"

"Χαχαχαχαχαχα"

Άρχισα να γελαω και γω μόνο και μόνο με το γέλιο της Μελινας το οποίο είναι ξεκαρδιστικό.

"Και εσύ?"

"Εγώ γελάω με την Μελίνα"

Ξαφνικά σταματάει να γελάει.

"Φτου σου μωρή,ωραία είσαι και συ"
Και συνέχισε....
"Είστε και οι δύο απαράδεκτοι

Κράτησε για λίγο σιγή,μέχρι που δεν αντεξαμε άλλο και αρχίσαμε να γελάμε και οι τρεις σαν χαζά. Οι γείτονες της Μελινας σίγουρα θα μας έφερναν την αστυνομία.

"Εμείς πρέπει να φύγουμε,έχει νυχτώσει" είπε ο Άγγελος

"Ναι,ναι να πάτε"

"Όπα, όπα μισό,γιατί τέτοια χαρά που θα φύγουμε?"

"Εεε τίποτα καλε"

"ΜΕΛΊΝΑ!"

"Θα σας πω αύριο,που θα είναι σίγουρο"

"Μμμμ καλά"

Τελικά φύγαμε,περπατούσαμε στον δρόμο,ο Άγγελος με κρατούσε από τους ώμους και εγώ από την μέση και προχωρούσαμε.
Με κοιτούσε επίμονα,σαν να ήθελε κάτι να πει.

"Φφφ" ξεφυσηξα "Έλα,πες μου...Τι θες να μου πεις?"

"Μα πως..."

"Έλα τώρα σε καταλαβαίνω από το βλέμμα σου"

"Εμ...να...Τι εκανες τελικά με την μάνα σου?"

"Χαχ...Σε τρώει πολύ να μάθεις τι έκανα με την πάρτη σας εε?"

"Βάζεις και μένα μέσα?"

"Ήσουν συνεργός"

"Ναι"

"Βλακα"

Γελάσαμε,αχ πόσο μαρεσει το γέλιο του. Πόσο μαρεσει να τον βλέπω, να τον χαζεύω με τις ώρες. Μετά από περίπου 30 λεπτά περπάτημα φτάσαμε στην γειτονιά μας. Με πήγε μέχρι το σπίτι μου.

"Καληνύχτα μικρή"

"Καληνύχτα βλακα"

Γέλασε ελαφρά,με φίλησε στο μέτωπο και έφυγε.

Όταν μπήκα μέσα όλοι ήταν στο σαλόνι.

"Καλώς το κορίτσι μου" είπε η μάνα μου γεμάτη χαρά.

Δεν με πείθεις

"Γειά σας"

"Φοίβηηηηη" είπε η Λυδία και έτρεξε να με αγκαλιάσει.

Μα τι γίνεται τέλος πάντων,τι πίνουν και δεν μας δίνουν?

"Πώς πέρασες κορίτσι μου? Τι καιρό έχει έξω? Πως είναι τα παιδιά? Καιρό έχουμε να τα δούμε..."

"Όπα,όπα βάλε φρένο μαμά...Να σας πω τι σκαρωνετε?"

"Τίποτα καλε...Απλά υπήρχαν πολλές εντάσεις τελευταία και είπα να αλλάξει"

Γέλασα ειρωνικά. Είπα να κρατηθώ και να φερθώ έξυπνα...Αλλά ρε παιδιά αυτή με προκαλεί.

"Μάθε λοιπόν,αγαπητή μου πως αν δεν σταματήσεις τις ίντριγκες εναντίον της ίδιας σου της κόρης...Εδώ μέσα θα γίνει το έλα να δεις."

"Έλα βρε κορίτσι μου..."

"Μαμά! Σταμάτα! Πραγματικά με κάνεις ΈΞΑΛΛΗ με την υποτιθέμενη καλοσύνη σου. Άσε που δεν σου πάει"

"Φοίβηηηη" είπε ο πατέρας μου τραγουδιστά.

Απλά έφυγα ανέβηκα βιαστικά τις σκάλες. Πραγματικά με βγάζει εκτός εαυτού αυτή η γυναίκα.

Έπεσα να κοιμηθώ,ημουν πτώμα.
Όταν άνοιξα τα μάτια μου το πρωί άκουσα φωνές από τον κάτω όροφο.

"Όχι πάλι" μονολογησα ψιθυριστα.

Άρχισα να κατεβαίνω δειλά δειλά τις σκάλες. Συνειδητοποιησα πως κάτω ήταν μαζεμένο όλο το σοι ΠΆΛΙ.

No dear!

Ανέβηκα ξανα και ντύθηκα,θα προσποιειθώ πως έχω δουλειά.
Κατέβηκα και όλοι άρχισαν τα φιλιά και τις αγκαλιές...Φακ φακ φακ

Τους χαιρέτισα βιαστικά και έφυγα.
Χμ,που να πάω τώρα, Στον Άγγελο,Στην Μελίνα...

Απο τις σκέψεις μου με έβγαλε μια φωνή...

"Φοίβη? "

Γύρισα και δεν πίστευα στα μάτια μου
Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα....
Αποκλείεται,όχι.

Χμμ ποιος να ήρθε?😕
Comment,and vote
Η απήχηση σας είναι η δύναμη μου
💗💗💗💗💗