The Maldita's & The Five Jerks (Wattys 2017) ✔️

Chapter 41

What??!" gulat na gulat akong napasigaw, litong-lito akong tumingin sa paligid. Tahimik lang sila at ang mga mukha nila ay parang nag-aalala

"This is not true mommy, youre kidding!!" sinigawan ko si mommy which made her cry kaya naman umupo ako sa sofa at humawak sa ulo ko

"Anak its true" lumuluhang sambit ni mommy

"But how?" tanong ko sa kaniya

"I was a maid at the Kazuko's household, you are their only child back then. Your dad's company was struggling to compete it nearly got bank crupt, your dad borrowed money from his bestfriend but then his bestfriend became jealous of him and aimed to bring your company down. He started to kidnap you but he did not succeed, he sent some death notes to your dad so thats when your real mother and father ask me to take you here and raise you as my own. To raise you he gave me money to invest so thats why you did not suffer"

I can't sink it all down into my mind
All i know is that im crying hard and my heart is tearing into pieces.

Mike's Pov......

Hindi ako makapaniwala sa lahat ng narinig ko pero ang opinyon ko ay hindi mahalaga ngayon. Ang iniisip ko ay si Mikee masyadong masakit ito para sa kaniya. Tumayo si Mikee na parang zombie at wala sa sarili pumasok siya sa kwarto niya. Sinundan ko siya , iniwan ko ang mga magulang niya na umiiyak sa sala
Naabutan ko siya sa sahig na nakaupo. Blanko ang muka niya at tanging luha lamang ang nakikita at iyak lang niya ang naririnig. Nilapitan ko siya at niyakap. Umiyak siya ng umiyak sakin at hinagod ko naman ang likod niya

"Mike ang sakit, ang sakit sakit" iyak siya ng iyak all i can do is hug her and make her feel that everything will be alright... Ilang oras pa kami sa ganong posisyon nang maramdaman kong nakatulog na siya sa braso ko. Hiniga ko siya sa kama at kinumutan, hinalikan ko ang noo niya

"Uuwi muna ako pero babalik ako bukas para sayo, I love you mikee" bulong ko sa kaniya at lumabas na ako ng kwarto

Nakita ko namang andun padin ang mga magulang niya kaya nagpaalam na ako

"Uuwi na po ako, tulog na po siya" paalam ko at umalis na.. Sumakay na ako sa kotse ko at nagdrive na ako pauuwi.. Iniisip ko ang muka ni mikee, alalang-alala ako sa kaniya, alam kong mahirap yon para sa kaniya kaya mas kailangan niya ako ngayon..

Iniisip ko parin siya nung may napansin akong truck na mabilis na papunta sa direksyon ko, kinabahan ako at pinilit ko na ilayo ang kotse ko mula dito ngunit

*booogssshhhh*

Rina's Pov.....

Agad kaming napasugod sa bahay ni mikee pagkatapos malaman ang nangyari. Nandito kaming lahat sa kwarto niya, hindi pa siya lumalabas at hindi pa siya kumakain, hindi niya kami kinakausap at umiiyak lang siya. Kaming mga babae nakayakap lang sa kaniya at sinasabing magiging ok lang din ang lahat. Ang mga lalaki naman ay kinokontak si mike dahil hinahanap siya ni Mikee

"Hello mike? Asan kana ba? Hinahanap ka ni mikee pre kailangan ka niya" sermon agad ni Rian pero napansin kong nag-iba ang muka niya bigla itong di maipinta at maya-maya pa ay nahulog ang cellphone niya, hinila niya si ashton at sinabihan sina josh na sumunod sa kaniya

"San kayo pupunta?" tanong ni josh

"Si Mike" ang tanging nasabi ni Rian kaya nataranta kaming lahat, si mikee ay natauhan nang marinig ang pangalan ni Mike. Pinilit naming maging kalma.

"Anong nangyari kay mike?" tanong ni Mikee habang umiiyak padin, niyakap namin siya ng mahigpit at maging kami ay umiiyak narin

"Anong nangyari kay Mike?! Anong nangyari sa boyfriend ko?!" iyak siya ng iyak, sheet hindi ko na alam gagawin ko bakit ba nangyayari sa amin ito?

Nagtext sakin si Rian

[ nandito kami sa st. Bernardo hospital, si mike nabangga ng truck while driving home]
Maski ako nabitawan ko ang cp ko. Nanginginig kong hinawakan si Joyce

"Si mike nasa ospital" sambit ko. Gulag ang mga muka nilang humarap sakin at puno ng pag-aalala

"Bakit?!! Dalhin niyo ako sa kaniya plsss. Dalhin niyo ako sa kaniya" pagmamakaawa ni mikee kaya agad kaming sumugod sa ospital kahit puno na ng mga luha ang mata namin. Pagkadating namin doon nakaupo sa labas ng emergency room ang mga boys. Biglang tumakbo si mikee sa emergency room kaya pinigilan namin siya

"Bitawan niyo ako! Bitawan niyo ako! Kailangan ko makita si mike! Plsssss kailangan kong makita si mike" awang awa kami sa nangyayari kay mikee ngayon nakaluhod siya sa harap ng ER nakapajama pa siya at gulo-gulo ang buhok niya, iyal siya ng iyak andun kami nakapalibot sa kaniya pilit namin siyang niyayakap pero nagpupumiglas siya, biglang lumabas ang doctor

"Relative of the patient?" tanong nito

"Ako po fiancee niya doc" tumayo si mikee agad

"Mr. Lim is alright but, he had a mild internal bleeding and his head was hit hard by the accident. We are going to transfer him on our VIP room and we do not know when he will wake up but if he wakes up theres a possibility that he suffers amnesia that will last to 6 months or maybe 1-2 years" mahabang paliwanag ng doctor at umalis na. Lahat kami hindi maipaliwanag ang nararamdaman ngayon. Tumingin kami kay mikee at nagpanic kami nang bigla siyang bumagsak sa sahig.