|￠tamamlandı.|
Saudade: Tabi mutlu olursun.
Saudade: İnsanların kalbini kırmaktan zevk alıyorsun.
Saudade: Bu fotoğrafı çektirmeden 20 dakika önce bir kızı sırf sana çıkma teklifi etti diye dış görünüşünü eleştirdin ve onu rezil ettin.
Saudade: Apt...
# Bugün herkesten habersiz Istanbul'a geri dönüyordum. Bu yaşananlar fazla ağırdı. Ekin'in benim peşimde dolanması, Ekin'e attığım mesajlar, kuru kavgalar hepsi çok boştu.
İnanmıyordum! Hani şey vardır bilir misiniz? Geçmişinde ki kötülükleri gördüğünüz birine inanamamak. Ekin'e ve onun düzeleceğine inanmıyordum.
"Benim için değişemez! Kimim ki ben? Bir kaç ay yazıştığı ama asla görmediği bir anonim ve küçüklüğünden kalan bir anı." Diye mırıldandım.
Uçağın kalkmasına sadece 2 saat vardı. Saat gece 02.30'du yataktan kalktım ve hazırlandım. Üzerime kısa bir şort ve uzun bir t-shirt giydim. Kafamı toplamak için biraz sahile indim.
"Gecenin bir yarışı ne yapıyorsun burada?" Omzuma dokunan el ile irkildim. Gözlerimi yavaşça arkaya çevirdim.
Ata!
"Hiçç sadece uyku tutmadı!" Söylediğim sözlerden sonra sustu. Bir şeyler olduğunu biliyordu ama sormadı. Sessizliğimizi dinledi. Bir süre sadece dalga sesleri ile durduk. Ata telefonundan hafif tonda bir şarkı açtı.
Kafamı Ata'ya çevirdim. Bana bakıyordu. Ağzını bir şey söylemek için araladı ama sonra tekrar sustu. Ben konuştum.
"Çok saçma değil mi?" Dedim sessiz bir şekilde içim çığlık atarken dudaklarımdan dökülen sadece bunlardı.
"Saçma! Her şey!" Dedi bana katılarak. Iyi hissettiriyordu birine bir şey anlatmadan anlaması.
"Gidiyorum!" Dedim mırıldanırken. Kafasını bana çevirdi tekrardan. Kumsala doğru uzandı ve hafif tebessüm etti
"Kaçıyorsun." Dedi mırıldanırken. Bende arkama doğru yaslandım. Gökyüzünde ki milyonlarca yıldıza baktım.
"Kimbilir Belki!" Diye mırıldandım. Sustu. Hiç konuşmadı. Ben de konuşmadım. O da..
#
Havalanındaydım. Kimseye haber vermeden çıktım yazlıktan. Herkes uyurken. Gideceğimden bir Ata'nın bir de benim haberim var. Gitmeden önce bana son kez 'Kaçarak kurtulamazsın kalbinden.' Dedi. Sonuç kurtuluyordum.
Uçağımın anonsu yapılınca güvenlik sisteminden valizlerim ve ben geçtik. Arkam bomboştu. Giderken yanımda kimse yoktu fakat ardımda bırakmıştım pek çok insanı. Uçağa doğru yavaş adımlarla ilerledim. Uçağın girişinde pek çok sıra vardı. Bekliyordum.
"Biletiniz lütfen." Adama biletimi verdim. Yüzünde hafif tebessümle baktı bana. Aldırış etmedim. Önümde ki sıradan gelmişti.
"Aptal Sarışın"
Ve bir ses daha!
"Kırmızı pelerinli Bilinmeyen." Hey hepsi tesadüf mü?
Ve bir şey daha!
"Benden nefret eden bir bilinmeyen!" Tesadüf olamazdı. Hayır hayır tesadüf değildi. Bunlar Ekin ile benim cümlelerimiz.
Ve aradığım ses
"Korkak bir Aren, Korkak bir bilinmeyen. Kaçarak mı kurtulacaktın benden." Şaka mı bu yaşananlar.
Kafamı yavaşça arkama çevirdim. Ekin elinde telefonu dağılmış saçlar koşturmuş olduğu belliydi. Üzerinde sade bir t-shirt ve kot ile bana bakıyordu. Kaşlarımı çattım. Hemen arkasından Ata, İzel, Berk çıktı.
Ata...
Ve onların önünden ufak pankartlarla bir topluluk.
Üzerinde yazanlar gözlerimin dolmasına neden oldu.
"Tabi mutlu olursun!"
"Insanların kalbini kırmaktan zevk alıyorsun."
"Bu fotoğrafı çektirmeden 20 dakika önce bir kızı sırf sana çıkma teklifi etti diye dış görünüşünü eleştirdin ve onu rezil ettin."
"Aptalın tekisin"
"Ve reddettiğim bir kız daha. Çok mu âşıktın bana. Yazık!
"Sana aşık olmak mı güldürdün. Senden nefret ediyorum."
"Kalbini çok kırmışım ondan bu nefret."
"Kalbimi kırman için önce sana değer vermem gerekir ama ben sadece nefret ediyorum."
"Nefret etmen için önceden değer vermen gerekir."
"Hayır, nefret etmem için tek bir kötü şey yapman bile yeterlidir. Emin ol sen binlerce kötü şey yaptın."
Bunlar benim ona ilk attığım mesajlardı. Arkadan Berke'nin sesini duymuştum.
"Demek ki neymiş en büyük aşklar nefretle başlar."
"Demek ki neymiş büyük konuşmamak gerekirmiş." 'Sana aşık olmak mı güldürdün.' mesajından bahsediyorlardı.
Güldüm.
Ekin konuştu bu kez!
"Ve evet Aren Yağmur Kara şu küçük olmayı tercih eden Ekin'e bir şans verir misin?"
Alkış ve ıslık sesleri duyuldu bir anda. Dolu gözlerle hepsine baktım. En son Ekin'e döndüm. Hiç düşünmeden elimde ki valizi yere attım ve geldiğim kapıdan koşarak çıktım.
Hiç düşünmeden atladım kucağına!
#
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ekin ve Aren Sarılma Sahnesi)
Merhaba💕 Final bölümüne sadece 2 Bölümkaldı. Ne düşünüyorsunuz.?
Ben düşünmüyorum.
Kendinize iyi bakın ve gelecek bölümü bekleyin💕
Seviliyorsunuz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
