The Stranger {ON HOLD}

Chapter 1

Οι ακτίνες του ήλιου εισβάλλουν μέσα στο δωμάτιό μου και με ξυπνούν από τον γλύκο μου ύπνο. Άνοιγω τα μάτια μου σιγά-σιγά και βλέπω τον αδερφό μου ακριβώς μπρόστά μου.

 «Αααα! Αμάν ρε Zayn;Με τρόμαξες! Έλεος! Τα ίδια κάθε πρωί» λέω φωνάζοντας και πετώντας του το ένα από τα δύο μαξιλάρια.

«Οου!  Ήρεμα μικρή! Καλημέρα λέει ο κόσμος.» μου απαντά

 «Καλημέρα!! Έτσι όπως ξύπνησα δεν νομίζω πως θα είναι καλή!» λέω και του βγάζω την γλώσσα.

«Μπορείς να με ευχαριστήσεις μετά που σε ξύπνησα για να πας στην πρόβα»

«Βλάκα» του λέω και του πετάω το μαξιλάρι ενώ κλείνει την πόρτα και δεν το πετυχένει.

Ξανά ανοίγει την πόρτα και μου λέει «Έχω φτιάξει πρωινό, είσαι σίγουρη πως δεν θες να τα φάω όλα μόνος μου; Και όταν εννοώ όλα λέω όλα!» Ωωω, όχι! Ξέρω τι σημαίνει αυτό.

«Zayn, μην τολμήσεις και φας την μερέντα. Είναι δικιά μουυ»

«Πολύ αργά» λέει και φεύγει τρέχοντας από το δωμάτιο ενώ τον ακολουθώ κι εγώ τρέχοντας.

Τρέχουμε και οι δύο προς το γνωστό ντουλάπι. Χα, αυτό που δεν ξέρει είναι ότι της άλλαξα θέση χθες το βράδυ. Καθώς αυτός ανοίγει το ντούλαπι που είναι η μερέντα ανοίγω το ακριβώς από πάνω ντουλάπι και την παίρνω.

«Εεε, αυτό δεν ήταν στο σχέδιο» λέει και προσπαθεί να την πιάσει ενώ την κρατάω ψιλά.

«Δώστην, δώστην μου» φωνάζει. Χαχαχα, έχει πλάκα τελικά.

«Υπό έναν όρο» του λέω και ξέρω ακριβώς τι θα του ζητήσω.

«τι;» μου λέει

«Θα έρθεις το βράδυ στην παράσταση» του λέω

«Sophieδεν γίνεται! Έχω μια δουλειά δεν μπορώ να έρθω» αχ,ζευν.

«Τι δουλειά είναι αυτή που δεν μπορεί να περιμένει μια μέρα;»

«Είναι.. σχετικά με…. Δεν το καταλαβα δηλαδή, λογαριασμό θα σου δώσω;»

« Όχι, απλά θέλω να ξέρω τι είναι τόσο σημαντικό ώστε να μην έρθεις στην παράστασή μου.» του λέω και προσπαθώ να τον κοιτάξω στα μάτια αλλά κοιτάει αλλού.

«Καλά» μου λέει «Θα έρθω» Αμέσως τον παίρνω αγκαλιά και αρχίζω να τον φιλάω.

«Ευχαριστώωωωωωωω» του λέω.

Γελάει και μου απαντά «Δωσ’ μου την μερέντα τώρα και κάτσε να φάμε»

Του δίνω την μερέντα και καθόμαστε στο τράπεζι. Αφού τελειώσουμε με το πρωινό και μαζέψουμε το τραπέζι, πηγαίνω ξανά στο δωμάτιο μου και ντύνομαι. Αχ, αγαπάω τόσο πολύ αυτό το τζιν. Απλά το λατρεύω –για κάποιο ανεξήγητο λόγο. Μπαίνω στο μπάνιο και αφού κάνω την ανάγκη μου, πλένω τα δόντια μου και μαζεύω τα μαλλιά μου σε μία αλογουρά. Βγαίνω από το δωμάτιο, παίρνω την τσάντα μου την φοράω και βγαίνω από το σπίτι.