The Stranger {ON HOLD}

Chapter 12

Sophie’s pov

«..και όταν μπήκα μέσα σας βρήκα στο πάτωμα» μου λέει ο Zayn.

«δηλαδή θες να πεις ότι-» δεν πρόλαβα να τελειώσω

«Καλημέρα παιδιά» είπε ο Harry

«Καλημέρα» είπα και προσπαθούσα να κρατήσω τα γέλια μου.

«Καλημέρα» είπε και ο Zayn.

Ο Harry έκατσε στο τραπέζι και έβαλε ένα μπολ με δημητριακά. Έριξα μια ματιά στον Zayn που με κοίταγε ήδη και μετά κοιτάξαμε και οι δύο τον Harry που έτρωγε ανενόχλητος τα δημητριακά του.

Σήκωσε το κεφάλι του και μας είδε που τον κοιτάγαμε.

«Τι; Έχω κάτι; Γιατί με κοιτάτε;» μας ρώτησε και δεν άντεξα άλλο. Μαζί με τον Zayn αρχίσαμε να γελάμε δυνατά. Ο Harry μας κοίταγε με ένα απορρημένο βλέμμα και αφού εγώ κι ο Ζayn είχαμε ψωφίσει στα γέλια ο Ηarry κατάλαβε προς τι τόσο γέλιο.

«Χα, σ-σοβαρά τώρα;» τον ρώτησα «ε-επεσες κάτω;» μόλις τελείωσα να μιλάω ξανάρχισα να γελάω και έπειτα κι ο Zayn, μέχρι που ο Harry είπε κάτι που με έκανε να σταματήσω να γελάω και να κουλουριαστώ στην θέση μου.

«Ναι, αν δεν ήσουν τόσο βαριά δεν θα είχα πέσει» λέει. Πραγματικά δεν μπορεί για μια φορά να μην μιλήσει.

Ο  Zayn έχει σταματήσει να γελάει κι αυτός και κοιτάει τον Harry με ένα εκπληκτο και συγχρόνως απαθές βλέμμα, σαν να του λέει ότι τα σκάτωσε.

«εμ, εμένα να με συγχωρείτε» λέω και σηκώνομαι απότομα από το τραπέζι τρέχοντας στο δωμάτιο μου. Μόλις κλείνω την πόρτα τα δάκρυα αρχίζουν να κυλάνε, ασταμάτητα.

Από την  στιγμή που εμφανίστηκε αυτός όλα αυτά που προσπαθώ να ξεχάσω επανέρχονται. Κι αυτή την φορά με περισσότερο πόνο. Μπορεί όταν γινόντουσαν να ήταν χάλια αλλά όταν επανέρχονται στην μνήμη σου ,είναι ακόμα χειρότερα.

Zayn’s pov

Δεν το πιστεύω πως το είπε αυτό. Είναι βλάκας. Βέβαια δεν ξέρει αλλά και πάλι ποιος λέει τέτοια λόγια σε ένα κορίτσι.

«Harry, γιατί το είπες αυτό;» τον ρωτάω και προσπαθώ να φανώ όσο ποιο ήρεμος γίνεται.

«Δεν ξέρω. Απλά μου βγήκε» είπε με βλέμμα γεμάτο ντροπή

«Γαμώτο» είπα και σηκώθηκα από την καρέκλα μου κοπανώντας το τραπέζι.

«Ζayn ηρέμισε» μου λέει