The Stranger {ON HOLD}

Chapter 10

«Liam;» τον ρωτάω σοκαρισμένη ενώ έρχεται απηλιτικά προς το μέρος μου. Κάνω μερικά βήματα πίσω μέχρι που ακουμπάω την πλάτη μου στον τοίχο.

 «Liam, με τρομάζεις. Τι συμβαίνει;» τον ξαναρωτάω. Κάνει κι άλλα βήματ μπροστά μέχρι που οι ανάσες μας ακούγονται πολύ δυνατά.

Ξαφνικά φεύγει από δίπλα μου και γυρνάει πλάτη. Τον βλέπω καθώς βάζει το χέρι του μέσα στα μαλλιά του. Γυρίζει ξανά κοντά μου και μου λέει

«Δεν μπορώ να το κάνω άλλο αυτό Sophie» μου λέει

«Liam, για πιο-»

«Γαμώτο, δεν αντέχω άλλο. Είμαστε δύο ολόκληρα χρόνια μαζί και ακόμα να γίνει. Δεν σκέφτηκες ποτέ ότι είμαι άντρας και έχω ανάγκες;» καθώς λέει αυτά τα λόγια καυτά δάκρυα κυλάνε στα μάγουλά μου καθώς είκονες από εκείνες τις φριχτές μέρες περνάνε μπροστά από τα μάτια μου.

«Πραγματικά, βαρέθηκα κουράστικα. Δεν αντέχω άλλο!» συνεχίζει

«Liam, εγώ-» προσπαθώ να του μιλήσω

«Όχι, Sophie. Δεν αντέχω άλλο. Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι.» Μου λέει και αρχίζω να νευριάζω. Ποτέ του δεν ρώτησε «Δεν μπορώ να ξέρω ότι μπορώ να συνεχίσω την ζωή μου και να μένω εδώ κολλημένος μαζί σου. Θέλω να προχωρήσω και θα το ήθελα να το κάνω μαζί σου. Αλλά δεν με αφήνεις. Είσαι κολλήμένη-»

«ΦΤΆΝΕΙ» του φωνάζω. «Δεν ξέρεις τίποτα από ότι γινόταν τότε Liam.Τίποτα» του λέω

«Γαμώτο, δεν μπήκες ποτέ στον κόπο να ρωτήσεις για ποιον λόγο δεν μπορώ να προχωρήσω» του λέει σχεδόν φωνάζοντας. Σκουπίζω μερικά δάκρυα και ενώ με κοιτάει συνεχίζω.

«Ποτέ σου δεν ενδιαφέρθηκες να μάθεις, ποτέ δεν ρώτησες γιατί ήμουν συνέχεια στο σπίτι σας, ποτέ δεν ρώτησες γιατί αγαπούσα τον μπαμπά σου πιο πολύ από τον δικό μου, γιατί δεν ήθελα να πάω στο σπίτι μου τα βράδυα. Και ξέρεις κάτι; Δεν έχεις το δικαίωμα καν να μάθεις.» του λέω

«Προσπάθησα να ξεχάσω, πραγματικά προσπάθησα. Αλλά δεν μπορώ, γιατί όσο και να προσπαθώ πάντα θα με πηγαίνεις πίσω στο τότε» συνεχίζω να του λέω

«Sophie ότι και να γινόταν τότε δεν πρόκειται να φτιάξει το τώρα. Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο» μου έιπε και ένα κομμάτι της καρδιά μου ράγισε.

«Ξέρεις Liam» του λέω «ούτε εγώ μπορώ να συνεχίσω. Δεν μπορώ να είμαι με κάποιον που δεν δίνει δεκάρα για μένα» του λέω και βγαίνω από το δωμάτιο με δάκρυα στα μάτια.