The Stranger {ON HOLD}

Chapter 8

Mary’spov

Είναι η σειρά μου. Δεν είμαι καθολου αγχωμένη κάτι που είναι καλό αυτή την στιγμή αλλά δεν ξέρω αν πρέπει πραγματικά να μην νιώθω τίποτα. Εννοώ δεν έχω ούτε άγχος ούτε ενθουσιασμό ούτε τίποτα. Δεν νομίζω πως το να μην νιώθω τίποτα έιναι σωστό στην συγκεκριμένη περίπτωση αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω. Το θέμα είναι απλό και δεν ξέρω γιατί όλοι το μεγαλοποιούνε. Βγαίνεις στην σκηνή τραγουδάς, χορεύεις και φεύγεις. Τόσο απλό.

«Έτοιμη» λέει η Molly. Okay ώρα για τραγούδι.

«Καλή επιτυχία Mary» μου λέει η Cassie και η Lea. Μα που είναι η Sophie?

«Εμ, κορίτσια που είναι η Sophie» τις ρωτάω. Κοιτάζονται και έπειτα με ένα απορρημένο βλέμμα η Leaμου λέει «Ειλικρινά δεν έχουμε ιδέα»

«Πρέπει να την βρούμε, μετά είναι η σειρά της και πρέπει να αρχίσει να ετοιμάζεται» λέω στα κορίτσια.

«Okay, πάμε να ψάξουμε» λέει η Cassie και χωριζόμαστε.

Sophie’s pov

Μπορώ να το κάνω. Ναι, μπορώ. Ίσως και όχι. Όχι όχι όχι. Δεν μπορώ. Δεν μπορώ να τραγουδήσω μπροστά σε τόσο κόσμο, πόσο μάλλον ένα δικό μου τραγούδι. Όχι ούτε κατά διάννοια. Αχ που έχω μπλέξειι.!

Όχι πρέπει να το κάνω! Δεν πρέπει να τα παρατήσω τόσο εύκολα. Δεν πέρασα τόσα για να φτάσω εδώ και να τα παρατήσω. Όχι. Θα το κάνω.

Σηκώνομαι και βγαίνω από την αποθηκούλα αλλά όπως ανοίγω την πόρτα πέφτω πάνω σε κάποιον.

«Συγν- ε δεν το πιστεύω» λέω μόλις βλέπω ποιος είναι αυτος που έπεσα πάνω.

«Πάλι εσυ?» του λέω

«Μάλλον η μοίρα μας θέλει μαζί» με κοροΪδεύει.

«Χμ, και τι κάνεις εσύ εδώ?» τον ρωτάω.

«Έχω έρθει με φίλους για βόλτα και αυτή την στιγμή ψάχνω την τουαλέτα» μου λέει

«Κι εσύ? Πως κι από ‘δω?» με ρωτάει.

«Δουλεύω εδώ» του λέω

«Χμ, αν κρίνω από την ενδυμασία καθαρίστρια δεν είσαι. Σερβιτόρα?» με ρωτάει

«Από ότι φαίνεται λοίπουν κάτι σελίδες. Τραγουδάω εδώ» του λέω και ένα αχνό χαμόγελο εμφανίζεται στο προσωπό του. Είναι  όμορφος.

Ξαφνικά το χαμόγελο μεγαλώνει και αρχίζει να γελάει με υστερικά γέλια.

«Εσυ;Τρ-τραγουδάς;» μου λέει μέσα από τα γέλια του. Μα ποιος στο καλό νομίζει ότι είναι.