The Stranger {ON HOLD}

Chapter 11

«Oldm-mcdonaldhadaf-farmeyaeyayo» και ναι τελικά μου αρέσει αυτό το τραγούδι. Χμ,θα θελα να το τραγουδησω στο club! Φαντάσου της φάτσες όλων όταν θα το ακούνε

«Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα» ουχου, γιατί γελάωω

«Sophie, sophie» ο χαρρυ με φωνάζει χμμ

«Sophie, έλα θα σε παώ σπίτι. Δεν βρίσκω πουθενά τον Zayn» ωωραίαα

«Οο, όχι δεν θέλω να φύγωωωω» του λέω παιχνιδιάρικα

«Sophie πρέπει να φύγουμε. Δεν γίνεται να μείνουμε άλλο» μου απάντησε αγανακτησμένος πλέον. Ο καημένος εδώ και μία ώρα προσπαθεί να με πείσει να φύγουμε αλλά εγώ δεν θέλωω. Χμ…

«Καλά» του λέω και καλά θυμωμένη

Βγαίνουμε έξω από το κλαμπ και με χτυπάει ένα δροσερό αεράκι. Τουρτουρίζω και ο Χάρρυ με βλέπει.

«Έλα πάρε» μου λέει και μου δίνει το παλτό του. Δεν το δέχομαι. Υποτίθετε πως είμαι θυμωμένη

«Όχι» του λέω

«Έλα Sophie! Μην μου κάνεις την θυμωμένη. Ξέρω ότι δεν είσαι» μου λέει με ένα μισό χαμόγελο στα χείλη του. Του χαμογελώ και παίρνω το παλτό από τα χέρια του και το φοράω.

«Χμ, χαχαχαχαχαχαχαχα» αρχίζω να γελάω υστερικά. Ο Harry με κοιτά και κουνάει το κεφάλι του από την αγανάκτηση.

Ανοίγει το αμάξι και με βάζει μέσα. Κάθομαι και γελάω ακόμα. Μετά από λίγο έρχεται κι αυτός και βάζει μπρος.

«Είναι αστείο το πώς σήμερα το πρώι με γέμισες με καφέ και τώρα μου φέρεσαι γλυκά και σαν ένας σωστός τζέντλεμαν» του λέω.

Παίρνει μία ανάσα και το χαμόγελο φεύγει από τα χείλη του.

«Κοίτα Sophie. Πραγματικά λυπάμαι για αυτό που έγινε σήμερα! Ήμουν πολύ νευριασμένος και ξέσπασα πάνω σου. Λυπάμαι πολύ» μου λέει και είναι τόσο γλυκός. Είναι τόσο αστείο το πόσο ένοχος νιώθει. Προσπαθώ να κρατήσω τα γέλια μου αλλά δεν μπορώ.

«Ουάου» λέω «Αυτό θα πει γρήγορη εναλλαγή συναισθημάτων» του λέω και μετά σκάω στα γέλια. Με κοιτάει για λίγο και μετά γελάει κι αυτός. Έχει υπέροχο χαμόγελο. Επ, συγκεντρώσουυ.

Γυρνάει και με κοιτάει όταν φτάνουμε στο φανάρι. «Το ξέρεις πως έχεις υπέροχο χαμόγελο» μου λέει και κοκκινίζω. Μα γιατί στο καλό μου κάνει κοπλιμέντα και γιατί κοκκινίζω.

«Και όταν κοκκινίζεις επίσης» μου λέει και κοκκινίζω περισσότερο. Γελάει και γυρνά πάλι προς το δρόμο το φανάρι δείχνει πράσινο και φεύγουμε.