I hope - One direction [ Afgelopen ]

4. Amy Jasmijn Spot

Trillend word ik wakker. Moeizaam open ik mijn ogen. De bloed die om mijn heen ligt is opgedroogd. Ik heb knallende hoofdpijn, mijn hoofd bonkt als een gek. Met moeite kom ik overeind.  Gelijk schiet een pijnscheut door mijn lichaam heen. Mijn gedachtes gaan naar Jos. Wanneer komt hij mij ophalen?

 Zuchtend loop ik de gangen door. Ik haat school omdat het niet mijn ding is. Nieuwsgierig loop ik naar een groep meiden die naar een poster staren. Op de poster staan vijf jongens. Vanzelf worden mijn ogen waterig. De meisje zien mij staan maar ik besteed er geen aandacht aan. “Jos.” Fluister ik. Ik merk dat één iemand het heeft gehoord. “Meid dat is Jos niet hoor. Dat zijn Liam, Niall, Louis en Harry en Zayn.”“Dat kan niet. Het is echt Jos.” Ze kijkt mij ongelovig aan. Ik kijk beter naar de poster en er rollen tranen over mijn wangen. Het besef dat het Jos is, is groot.  “Misschien is hij het inderdaad niet maar hij lijkt erg veel op mijn broer die twee jaar geleden verdwenen is.” Ze glimlacht en huilend en overstuur ren ik de school uit., Weg naar mijn plekje om weer tot rust te komen.  Jankend zit ik op de rotsten. Ik voel mij weer rustig worden. Ik slenter de hele dag in de stad rond. Ik voel vuile blikken toegeworpen.  Thuis aangekomen hoor ik voetstappen naderen.“Vuile bitch.” Zegt mijn moeder en ik voel dat ze mij een klap geeft. Elke keer weer kijkt ik geschrokken naar haar.“Je bent een slet weet je dat. Je bent net zo slecht als je lelijke broer Jos. Ik hoop echt dat ik jullie niet meer zie.” Trillend loop ik naar mijn kamer.

Snikken verlaten mijn mond. Keer op keer zeggen ze het. Maar nooit zetten ze mij het huis uit. Het verbaast mij maar ik kan niet hier weg. Ik ben bang want ze pakken mij toch.Ik loop naar mijn kamerdeur, trillend probeer ik de deur open te doen.Maar hij is dicht, op slot. Ik zie dat er een briefje door de deur is geschoven.Bang open ik de brief.

Slet, 

Je gaat boeten voor alles.

Ik haat je. De niet bestaande half zus.

Want je bent nep.

Jankend maak ik een prop van het papiertje. Ik hoor een klap tegen mijn rug aan. Ik zie een halfzus binnen binnen lopen. “Je gaat boeten.” Grijnst ze gemeen. Met een vaart komt ze op mij af. Bang kijk ik haar aan. Ik voel mij gedwongen. Ze dwingt mij dingen te doen die ik niet wil. Maar zij geniet maar ik verga van de pijn. Ik wil niet meer, Maar toch hoop ik dat het stopt. Hopen op geluk. Ik laat hun mijn leven niet afnemen. Ze doen mijn pijn en later zullen ze boeten voor wat ze mij en mijn broer aan hebben gedaan. Hijgend zie ik haar de kamer uit lopen. Versleten sluit ik mijn ogen.

 De grond is zwart, het water is blauw. De zon schijnt op het water. Je ziet de rustplek. Het meisje loopt naar het water toe, naar het gele plek wat in het water is. De eenden zwemmen om haar heen. Ze glimlacht, ze kijkt naar het plek. Ze is vastberaden dat ze daar heen gaat. Als ze op de plek is, voelt ze dat ze onder het water wordt geduwd. Het wordt zwart voor haar ogen. Ze komt terecht in een witte kamer. Zelf heeft ze ook witte kleren aan. En ze begrijpt waarom, ze in de hemel. 

 Hijgend wordt ik wakker. Die droom leek zo echt. Zuchtend loop ik naar beneden toe. “Meid je gaat hier weg en wel nu. Binnen een half uur moet je het huis uit zijn anders ga je eraan!” Geschrokken kijk ik mijn moeder aan. Op dat moment komt mijn stiefvader binnengelopen. “Nee je gaat nergens heen.” Woedend pakt hij mij op en smijt mij tegen de muur aan. Ik sta strompelend op en sluit mijn op mij kamer. Ik kijk naar een tas en dan weet ik wat ik moet doen.

 Op zoek naar geluk.

De hele nacht tot twee uur ben ik opgebleven. Mijn tas is al ingepakt en die heb ik gister al ergens naar toe gebracht. Ik moet alleen mij zelf nog naar buiten brengen. Zachtjes sluipt ik het huis door en laat ik een brief achter.

 Jullie hebben niet altijd gelijk, Ik ben niet slecht. Ik ben een meisje, Amy Spot. Maar vanaf nu wil ik geen Spot meer heten. Jullie hebben mijn leven een hel gemaakt. Jullie beseffen totaal niet wat jullie mij hebben aangedaan. En wat jullie mijn broer hebben aangedaan. Ik hoef jullie nooit meer te zien. En jullie komen je zelf later nog wel eens tegen. 

De groeten, 

Amy.

 Met een tevreden blik leg ik het briefje neer. Ik verlang naar de vrijheid. Als ik buiten sta en de deur achter mij dicht heb gedaan. Zucht ik van opluchting en snel loop ik weg. Op weg naar het geluk. Wat ik al jaren zoek en wil. Tevreden maak ik mijn slaapplek in orde.  Als een blok val ik in slaap.