betrayal // malfoy

0.1

LUMOS/*

Ben Crystal, Crystal Winter. Şimdi size
hayatımın bir mektupla nasıl değiştiğini anlatacağım. Daha doğrusu hayatımın bir mektupla nasıl başladığını.

--

Henüz 11 yaşındaydım, beyaza yakın platin saçlı, gri-mavi gözlere sahiptim. Aynı Draco Malfoy gibi.

Draco Malfoy kim diye soracak olursanız, işte hikaye tam da burda başlıyor.

Flashback 02/07/1991

"Hadi Crystal! İki saattir seni bekliyorum!"

"Sonunda." dedi Alexandra. Ayakkabılarımın bacıklarını bağladıktan sonra Alex'in evine doğru yürümeye başladık.

"Crystal biliyor musun babam eve bir yılan getirdi." dedi Alex heyecanla, babası vahşi hayvanların hayvanat bahçelerinde yaşamaması, onları eğitirsek evde besleyebileceğimiz hakkında araştırma yapıyor ve evlerine türlü türlü hayvan alıyordu.

"Dikkat edinde Piglet'i yemesin." dedim Alex'e dönerek. (Piglet tavşanlarının adı)

"Yılan boş olan odada kalacak."

Konuşa konuşa evlerinin önüne geldimizi fark ettik ve kapı zilini çaldık. Kapıyı Alex'in annesi açtı.

"Hoş geldiniz." dedi bize gülümseyerek.

"Hoşbulduk Mrs Williams." dedim ben de ona aynı şekilde gülümseyerek. Bize girmemiz için kapıyı sonuna kadar açtı. İçeride uçuşan papağanlar, kuşlar vardı.

"Crys'e yılanı gösterebilir miyim anne?" diye sordu Alex.

"Tabi ama dikkatli olun."

Alex kapıyı açtı ve içeri girdik. Yılan bizi görünce kıvrıldı ve yuvarlak bir hale büründü. O büyük, cam, boş bir akvaryumun içinde duruyordu.

"Sen burda bekle ben onun yemini alıp geliyorum." dedi Alex ve kapıdan çıktı.

"Merhaba." dedim ve yılanı kollarımın arasına aldım.

"Senin henüz bir adın yok mu?"

"Var, Nagini." diye tısladı yılan. Ama sorun şuydu ki, onu anlayabiliyordum.

"Ama, ne?"

O sırada Alex'in kapıda dikildiğini gördüm.

"Napıyorsun Crystal?"

"Bilmiyorum."

"Sen yılanla ile normal konuşmuyordun ."

Alex'in dediği şey aklımda yankılanmaya başladı.

"N-nasıl yani?"

"Sanki, sanki tıslıyordun."

Nagini'ye baktım.

"Alexandria! Crystal! Yemek hazır!" diye seslendi Mrs Williams.

"Tamam anne!"

Nagini'yi akvaryumuna geri koydum, Alex ona yemini verdi ve mutfağa gittik.

"Bu arada, adı Nagini'ymiş. O söyledi." dedim otururken. Alex bana ne saçmalıyorsun bakışı attı.

--

"Alex, sabah olmuş, benim eve gitmem lazım."

"Tamam, görüşürüz."

"Dün olanları kimseye anlatma lütfen."