Chapter 11

43 3 0
                                    

As time goes by, nararamdaman kong maiiyak ako, masakit pa rin pala.


"Jace, mali ka ng inisip before. The reason of our break up is a complete misunderstanding." paliwanag niya. bakit parang kasalanan ko pa?! so bobo ako umintindi?! ganon ba?!

"How is that going to be a misunderstanding if you are just using me for a bet?" im trying my best to remain calm right now. go jace. be professional.

"Oo Jace. It was all just a bet. I thought so. Nung araw na nagkita tayo sa birthday nung schoolmate natin noon. Duon yun nagsimula. They challenge me kung kaya ko daw ba makipag relasyon sa bakla. Syempre me being myself will not let them win so i accepted the challenge." Teary eyed siya habang nagsisimula, madalas din siyang nakayuko.

"I have a lot of first time that day. Kissing you. Having a relationship with you. It was all different for me. Im straight."

"You are my first too." sabi ko habang umiiyak

"Jace, believe me. i swear, its just a bet at first but our 2nd month. i realized on that day my feelings for you." umiiyak niya ring salita

Tama ba yung rinig ko?!

"2nd month?! Liam? Naririnig mo ba yang sinasabi mo? Inabot tayo ng limang buwan!"

"I know. I fucked up real bad. Sadyang hindi ko lang talaga alam kung paano ko sasabihin sayo iyon. Sinabi ko sayo na pang monthsary natin yung makukuha ko dun diba? That was true. Actually that time hindi ako binigyan ng extra allowance nila mom and dad kasi nagkasagutan kami. Kaya napagisipan kong tanggapin pa rin."

Naiiyak ako sa mga naririnig ko. Hindi ko alam kung dapat ko pa bang paniwalaan lahat ng sinasabi niya.

"Liam, im so sorry. Hindi ko alam kung paano ko papaniwalaan yung mga sinabi mo." Sabi ko sa kanya

He look to me, straight to my eyes.

"You don't need to believe me now. Just let me prove to you that i am really sorry. I still love you Jace. I want you back. Ginagawa ko tong lahat para magtiwala ka sakin ulit. I want you to forgive me."

Naiilang ako sa tingin niya. Mukha namang totoo yung sinasabi niya. Pati yung sinasabi ng mga mata niya.

"Pinatawad na kita Liam. It's just that hindi ko alam kung mahal pa ba kita. Sorry." Malungkot kong sagot sa kanya

"You dont need to be sorry Jace. Wala kang ginawang mali. It's my fault you are like this. I guess let's restart everything and be friends? How does it sounds?" Nakangiti niyang sabi. Inaabot niya rin ang kamay niya skain for a shake hands.

"Sounds good. Friends." Pagsang-ayon ko sa kanya. At nagshake hands Hahahahaha












After namin ni Liam mapagusapan na maging friends napagdesisyonan namin na umuwi na. Hinatid niya ako sa bahay. Aba, dapat lang. Sinundo niya ako kaya dapat ihatid niya rin ako Hahahahaha

Pag dating sa tapat ng gate namin, tinatanggal ko yung seatbelt nung biglang lumabas si Liam. Pagkatanggal nung seatbelt, binuksan niya yung pinto sa tapat ko at inoffer niya yung kamay niya para tulungan akong lumabas.

BELIEVE ( On Going )Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon