Met hoofd in je handen geleund zit je aan de tafel van het lesplein.
Druk bezig met wiskunde. Morgen heb je een toets. Je hoopt dat je het haalt. Elk hoofdstuk lijkt hetzelfde voor je te zijn. Cijfertjes dansen voor je ogen, omdat je te weinig slaap hebt.
Misschien lukt het hier in de stilte.
Wallen liggen onder je ogen, je hebt alleen maar liggen malen over gistermiddag.
Twee handen worden op je schouders gelegd. Als je naar achter kijkt zie je Jeongguk staan. Zijn schattige bunny tanden zijn te zien.
'Wiskunde?'
Je knikt en legt je pen uit frustratie neer.
Rustig gaat hij tegenover je zitten. 'Lukt het niet?'
Je schudt doelloos je hoofd. Jeongguk zie je begrijpend knikken.
'Kan ik je ergens mee helpen?'
'Ik denk niet dat dat nog lukt.'
Jeongguk haalt zijn schouders op. 'Wil je mee naar mijn huis? Kunnen we daar leren.'
Je twijfelt even. Normaal spreken jullie nooit spontaan af. Dan zijn jullie mee als jullie ouders op bezoek bij elkaar komen, maar wat kan het kwaad? Jeongguk is een goede vriend. Jullie vriendschap is nog sterker geworden nadat jij hem in de stad tegenkwam.
'Is goed.'
Jeongguk glimlacht. 'Top!'
