'Shit.'
Dit had je kunnen verwachten. Waarom ben je dan ook zo dom? Je kan jezelf wel slaan.
Jeongguk kan je horen aan komen rennen. Gehaast knielt hij voor je neer. 'Gaat het?'
Je hoofd heeft de stenen grond niet geraakt, je lichaam heeft de harde klap opgevangen.
'Ja.' Mompel je terwijl je viezigheid van je jas afveegt. Zonder dat je het weet kom je een beetje bot over.
'Sorry Y/N.' Een schuldgevoel voelt Jeongguk van binnen. Dit was nooit zijn bedoeling geweest.
'Geeft niet gguk.'
Hij reikt zijn hand naar je uit. Als je hem vastpakt trekt hij je omhoog. Een pijnscheut is in je elleboog te voelen. Uit reactie pak je hem vast.
Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt Jeongguk je aan. Pijn was je grootste angst, dat heeft hij wel onthouden.
Je ziet de bezorgdheid in Jeongguk's ogen als hij naar je elleboog kijkt. 'Ik ben oké gguk.'
Je ziet Jeongguk knikken. 'Kom, we gaan naar huis.'
