Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα

Κεφάλαιο 1

Γύρισε άλλη μια σελίδα από το βιβλίο που με τόση προσοχή διάβαζε στην ησυχία της βιβλιοθήκης του... Ο Χρήστος Καρμάνος... ένας εργένης τριανταπεντάρης που ενθουσίαζε κάθε γυναίκα... όχι μόνο για την ομορφιά του αλλά και για την τεράστια περιουσία που είχε κληρονομήσει μετά τον θάνατο του πατέρα του... Ένας πλούσιος και όμορφος άντρας ήταν το όνειρο κάθε νεαρής κοπέλας αλλά καμία δεν φάνηκε να είναι αντάξια για να σταθεί δίπλα του.... Γύρισε με προσοχή άλλη μια σελίδα του βιβλίου του και συνέχιζε να διαβάζει με την ίδια προσοχή.... Δεν χρειάστηκε ποτε του να δουλέψει... Σπάνια πήγαινε στο δικηγορικό γραφείο που είχε ο πατέρας του μόνο και μόνο για να ελέγχει αν όλα ήταν καλά... Πράγματι ο Χρήστος Καρμάνος ήταν ο ιδανικός σύζυγος για κάθε γυναίκα... εκτός από την Ελένη...
Η Ελένη Πολίτη ήταν η μοναχοκόρη και μοναδική κληρονόμος της περιουσίας του Αντρέα Πολίτη.... η Οικογένεια Πολίτη ήταν και αυτή μια από τις πλουσιότερες οικογένειες της Αθήνας και ένας εξίσου πλούσιος σύζυγος θα ήταν ότι πρέπει για την κόρη τους... και αυτός ήταν ο μοναχογιός του Πέτρου Καρμάνου... Ο Χρήστος...
Η Ελένη δεν έδειξε ποτε της ενδιαφέρον για τα προξενιά τα οποία την προόριζαν οι γονείς της... Χαμένη κάθε μέρα στα βιβλία της περίμενε τον άντρα που θα την διεκδικούσε για αυτό που είναι εκείνη και όχι για την οικονομική της κατάσταση... Ας πούμε ότι περίμενε τον πρίγκιπα της που θα την γλίτωνε από όλα αυτά περνώντας την μακριά με το άσπρο του άλογο...
Ο Χρήστος Καρμάνος από την άλλη εκδήλωσε από την αρχή το ενδιαφέρον του για την νεαρή κοπέλα όταν την είδε ξαφνικά μια μέρα στο σπίτι του μαζί με τους γονείς της να πίνουν τον πρωινό τους καφέ και να συζητούν μαζί με την μητέρα του... Οι δυο οικογένειες γνωριζόταν από πολύ παλιά μιας και ο Ανδρέας Πολίτης υπήρξε για μια περίοδο συνεργάτης του Πέτρου Καρμάνου. Αφού η φιλική οικογένεια αποχώρησε εκείνη την μέρα ο Χρήστος με τον απόλυτο σεβασμό στην μητέρα του που ήθελε να τον αποκαταστήσει με μια όμορφη νύφη εκδήλωσε από την αρχή το ενδιαφέρον του για την Ελένη.
Μα και η Ελένη την πανέμορφη... Στα εικοσιδύο της χρόνια έλαμπε περισσότερο από ποτε με τα κατάξανθα μακριά μαλλιά της και τα καταγάλανα μάτια της... θα ήταν η φαντασίωση κάθε άντρα να έχουν μια τόσο όμορφη γυναίκα στο πλάι τους...  Και ο Χρήστος ήταν ένας πολύ εμφανίσιμος άντρας με τα κατάμαυρα μαλλιά του και τα σκουρόχρωμα μάτια του και έμοιαζε πολύ νεότερος από ότι ήταν στην πραγματικότητα... Ναι... ένας γάμος με μια όμορφη και πλούσια νύφη θα ήταν ότι έπρεπε για την εικόνα του έξω στον κύκλο τους...  Παρόλο που η νεαρή κοπέλα δεν ενθουσιάστηκε καθόλου με την ιδέα του γάμου με τον Χρήστο Καρμάνο το άγριο βλέμμα που της έριξε ο πατέρας της την έκανε να συμβιβαστεί με υην ιδέα γιατί όπως της έλεγε τέτοιον άντρα δεν θα ξανά βρεις... Ωραίος και πλούσιος.

Η ανακοίνωση των αρραβώνων τους έγινε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.. Η Ελένη δεν περίμενε ότι θα γίνουν όλα τόσο γρήγορα μαζί και ο γάμος που έγινε μια εβδομάδα μετά την ανακοίνωση των αρραβώνων... Το νιόπαντρο φαινόταν πανευτυχής στα περιοδικά και τις εφημερίδες οι οποίες παρουσίαζαν αυτόν τον γάμο σαν «Ο γάμος της χρονιάς» γιατί κανεις δεν πίστευε ότι ο ορκισμένος εργένης Χρήστος Καρμάνος θα ανέβαινε τα σκαλιά της εκκλησίας συνοδευόμενος από μια πανέμορφη γυναίκα σαν την Ελένη Πολίτη. Μετά τον γάμο και φυσικά την δεξίωση που έγινε στην έπαυλη Καρμάνου το ζευγάρι αναχώρησε για μια μαγευτική εβδομάδα στην Ιταλία στην οποία ολοκλήρωσαν και τον γάμο τους αν και δεν ήταν έτσι όπως τα περίμενε η Ελένη τα πράγματα..  Ήταν μαζί της ελάχιστα τρυφερός και ένιωθε λες και ο άντρας της απευθυνόταν σε κάτι άψυχο και όχι στην σύζυγο του..... αντίθετα εκείνος απολάμβανε την κάθε στιγμή μαζί της αν και την θεωρούσε ώρες ώρες άψυχη γιατί εμένε ακίνητη σαν να περίμενε να τελειώσει αυτό που ήταν αναγκασμένη να υποστεί... Η μαγευτική αυτή εβδομάδα στην Ιταλία έφτασε γρήγορα στο τέλος της και όταν το ζευγάρι επέστρεψε στην Αθήνα η Αλεξάνδρα τους περίμενε με ανοιχτή την αγκαλιά της.. Την νύφη της την αγάπησε από την πρώτη στιγμή όπως και η Ελένη έδειξε από την αρχή την συμπάθεια και την αγάπη της προς το πρόσωπο της πεθεράς της την όποια σεβόταν απόλυτα όπως σεβόταν και τους γονείς της. Οι ώρες που περνούσε ο Χρήστος με την γυναίκα του ήταν ελάχιστες και κυρίως βραδινές μιας και τα πρωινά του η και τα μεσημέρια του προτιμούσε να κλείνεται στην βιβλιοθήκη του και να διαβάζει κάποια από τα βιβλία που τον ενδιέφεραν και όπως ήταν γνωστό δεν επέτρεπε κανέναν να μπει στην βιβλιοθήκη που ήταν ο δικός του χώρος και για αυτό κάθε φορά που ο Χρήστος ήταν έξω αυτή εκείνο το δωμάτιο του σπιτιού ήταν πάντα κλειδωμένο. Αντίθετα η Ελένη φαινόταν να περνάει βαρετά τις πρώτες της μέρες στο νέο της σπίτι καθώς δεν αντάλλασσε παρά μόνο τις τυπικές κουβέντες με τον άντρα και κάποια αθώα φιλία πριν εκείνος κλειστεί στην βιβλιοθήκη του και εκείνη αρχίσει να κεντάει μαζί με την πεθερά της η και πολλές φορές να διαβάζει και εκείνη τα βιβλία της. Πολλές φορές όμως έλεγε ότι προτιμούσε την μοναξιά που ένιωθε σε αυτό το σπίτι όπως προτιμούσε και την παρέα της πεθεράς από αυτό που ήταν αναγκασμένη να υπομένει κάθε βράδυ που ο άνδρας της ερχόταν με όρεξη στο κρεβάτι τους... Εκείνες ήταν οι πιο μαρτυρικές ώρες για εκείνη αλλά έπρεπε να το ανέχεται και αυτό... είχε μάθει από την οικογένεια της ότι μια γυναίκα είναι υποταγμένη στο άντρα της... Όσο και αν δεν ήθελε αυτό που γινόταν ήταν διατεθημενη να το ανεχτεί μέχρι ο Χρήστος να σταματήσει.... να ξαπλώσει δίπλα της και να κοιμηθεί απευθείας.