Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα

Κεφάλαιο 12

Υπάκουσε στο θέλημα του πατέρα της παρα τις αντιρρήσεις της... Έκανε ότι μπορούσε... Φώναξε.. απείλησε... αλλά τίποτα.. ο Καρμάνος δεν έπαιρνε από λόγια... αύριο νωρίς το πρωί θα την έβαζε στο αεροπλάνο με προορισμό την Αμερική... δεν ήθελε να φύγει... δεν ήθελε να αποχωριστεί τον Άγγελο... το έκανε όμως γιατί δεν είχε άλλη επιλογή.
«Θα σε σκέφτομαι συνέχεια» του είπε.
«Και εγώ»
«Έκανα ότι μπορούσα»
«Και πολλά περισσότερα πριγκίπισσα... ήταν ανάγκη να του πεις ότι ια τον εκδικηθείς;» Της είπε και γέλασαν.
«Ξέρεις ότι σε κάτι τέτοια είμαι πρώτη»
«Πρέπει να σταματήσεις να είσαι... βγάλε αυτή την ψυχρότητα που έχεις μέσα σου... δεν είναι καλή... κρατά μόνο αυτό σου το πρόσωπο.. αυτό που έχεις τώρα όταν είσαι μαζί μου»
«Μόνο εσυ μου βγάζεις αυτό το πρόσωπο... κανένας άλλος.. να το ξέρεις αυτό... αυτό το πρόσωπο υπάρχει μόνο όταν είμαι με ανθρώπους που με αγαπάνε... μόνο εσυ μ αγαπάς.. μόνο εσυ αξίζει να βλέπεις την καλή μου πλευρα»
Δεν της απάντησε.. μόνο την έσφιξε στην αγκαλιά του.. το επόμενο πρωί δεν θα την έβλεπε... θα έφευγε πολύ νωρίς...Εκείνη την νύχτα όμως όταν έπεσε για ύπνο ο Άγγελος μπήκε σιγά σιγά μέσα στο δωμάτιο της και άφησε πάνω στην βαλίτσα της ένα λευκό τριαντάφυλλο.. την φίλησε απαλά στο μέτωπο για να μην την ξυπνήσει και βγήκε από το δωμάτιο της.

Ξύπνησε νωρίς και είδε το τριαντάφυλλο πάνω στην βαλίτσα της.. είχα σχεδόν μαραθεί και κατάλαβε ότι είναι πολύ ώρα εκεί. Μα ποτε της το έφερε; Παρόλο που είχε μαραθεί εκείνη το μύρισε και το έβαλε στο βάζο μαζί με τα υπόλοιπα... Είχε γεμίσει... έπρεπε να θυμηθεί να φέρει ένα από την Αμερική όταν θα ερχόταν για τις διακοπές της... Σίγουρα θα αποκτήσει και αλλά λουλούδια και θα χρειαστεί ένα δεύτερο βάζο. Πήρε την βαλίτσα της και κατέβηκε τις σκάλες.. εκεί την περίμενε ο πατέρας της με τον σοφέρ και την γιαγιά της. Μόνο η γιαγιά της την αγκάλιασε και την φίλησε. Πέρασε αδιάφορα μπροστά από τον πατέρα της ρίχνοντας του ένα εκδικητικό βλέμμα και μετά βγήκε με τον σοφέρ από το σπίτι... την πήγε μέχρι το αεροδρόμιο περίμενε μέχρι να την δει να μπαίνει στο αεροπλάνο και ύστερα έφυγε... Λίγες ώρες μετά είχε φτάσει στον προορισμό της.

Ο Άγγελος από την ώρα που ξύπνησε δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι δεν θα άκουγε την φωνή της Αλεξάνδρας όπως κάθε πρωί που ερχόταν στην κουζίνα να πει καλημέρα στην μητέρα του και μετά να βγουν μαζί στον κήπο να βοηθήσουν όπως κάθε μέρα τον κηπουρό. Σήμερα τα έκανε όλα αυτά μόνος του.. Βοήθησε τον κυρ-Βασίλη πότισε μαζί του τα λουλούδια και μετά έκοψε ένα λευκό Τριαντάφυλλο όπως έκανε πάντα... μόνο που αντί να το δώσει στην αγαπημένη του μπήκε κρυφά στο δωμάτιο της και το έβαλε σε ένα καινούριο βάζο που εκείνος είχε τοποθετήσει στο δωμάτιο της. Το έκανε αυτό κάθε μέρα... σαν να μην έφυγε ποτε... Σαν να ήταν εκεί στο δωμάτιο της μυρίζοντας τα λουλούδια που της έδινε. Του έλειπε πολύ.. δεν ήθελε να περιμένει μέχρι το καλοκαίρι... Η εντολή του πατέρα της... Θα ερχόταν εδώ μόνο για τους 3 μήνες του καλοκαιριού.. Όχι άλλη φορά... έπρεπε να περιμένει τόσους μήνες μακριά της... όμως της έγραφε... της έγραφε σχεδόν κάθε μέρα και περίμενε με ανυπομονησία την απάντηση της.. Και εκείνη του έγραφε όσο πιο συχνά μπορούσε... Ο χρόνος της ήταν πιεσμένος και με το διάβασμα δεν προλάβαινε να κάνει και πολλά.. όμως πάντα έβρισκε λίγο χρόνο να του γράψει ένα γράμμα και να μάθει τα νέα του... Ποσό της έλειπε... Περνούσε χάλια στην Αμερική και όλη της η μέρα αποτελούνταν από διάβασμα... δεν έκανε τίποτα άλλο παρα μόνο διάβαζε. Δυο χρόνια που θα ήταν μακριά του... μετά θα ήταν ενήλικη θα μπορούσε να κάνει ότι θέλει... Το πρώτο πράγμα που είχε υποσχεθεί στον εαυτό της για την ενηλικίωση της ήταν να φύγει από το σπίτι της.. όχι όμως χωρις να πάρει ότι της ανήκει... την περιουσία της... Δεν θα άφηνε την νέα γυναίκα του πατέρα της να πάρει ότι ήταν δικό της... θα ήταν ενήλικη θα μπορούσε να πάρει ότι της ανήκει και να φύγει από αυτό το σπίτι... Αυτό ήθελε πάντα.. να φύγει... να είναι ελεύθερη να κάνει τις επιλογές της μόνη της.. χωρις να έχει κανέναν πάνω από το κεφάλι της να της λέει τι να κάνει. Και θα το έκανε... Απλά έπρεπε πρώτα να ξεφορτωθεί την νέα γυναικούλα του πατέρα της που όσο λείπει εκείνη την αφήνει να κάνει κουμάντο.

Πράγματι τα πράγματα άλλαξαν πολύ από τότε που έφυγε η Αλεξάνδρα από το σπίτι. Η Ξένια έκανε πραγματικά ότι ήθελε και ήταν θέμα χρόνου να κάνει τον πατέρα να μισήσει τόσο πολύ την κόρη ώστε όλη η περιουσία να περάσει στα χέρια της. Και θα τα κατάφερνε... πάντα έπαιρνε αυτό που ήθελε... Πάντα... είχε τον τρόπο της να επιβάλει την γνώμη της και να παίρνει πάντα αυτό που θέλει... Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να σκεφτεί το πως θα βγάλει από την μέση την Ξένια χωρις να την υποψιαστεί κανεις.