Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα

Κεφάλαιο 14

Η Ξένια είχε καταλάβει ότι ο έρωτας της μικρής για τον γιο της μαγείρισσας δεν είχε τελειώσει και αυτό έκανε πιο εύκολη την συνέχεια του σχεδίου της... αρκεί να έβρισκε την κατάλληλη ευκαιρία για να εφαρμόσει την συνέχεια.... Δεν μπορούσε να καταλάβει τι έβρισκε εκείνος ο νεαρός πάνω στην Αλεξάνδρα αλλά την βόλεψε αυτή η κατάσταση. Και είχε βρει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο θα συνέχιζε το σχέδιο της.

Είχε περάσει ήδη ένας μήνες από τότε που γύρισε η Αλεξάνδρα στο σπίτι... Κάθε βράδυ έφευγε από το δωμάτιο της και έβγαινε κρυφά στον κήπο και συναντούσε τον Άγγελο... Έμεναν μαζί αρκετές ώρες κάθε νύχτα γιατί η οι ώρες τις νύχτας ήταν οι μόνες ώρες που μπορούσε να είναι μαζί του... να είναι στην αγκαλιά του χωρις κανεις να τους παίρνει είδηση και να τους ενοχλεί... Εκείνο το βράδυ όμως ήταν διαφορετικό... Η Ξένια δεν είχε ύπνο και άκουσε ξαφνικά την παραπατήματα στον διάδρομο... Κοίταξε το ρολόι στο κομοδίνο της... Ήταν περασμένα μεσάνυχτα.. Απόρησε και σηκώθηκε να δει ποιος ήταν... Άνοιξε προσεκτικά την πόρτα του δωματίου για να μην ξυπνήσει τον Χρήστο και βγήκε έξω... Και τότε είδε την Αλεξάνδρα μπροστά στην είσοδο της κουζίνας να βάζει τα παπούτσια της και να προχωράει. Την ακολούθησε... Την είδε να βγαίνει από την μπαλκονόπορτα της κουζίνας έξω στον κήπο... Κατάλαβε ότι αυτό το ανόητο μικρό κορίτσι πήγαινε να συναντήσει τον Άγγελο για αυτό δεν δίστασε να την ακολουθήσει μέχρι το τέλος... Ήταν η ευκαιρία που έψαχνε για να βάλει σε εφαρμογή ξανά τα σχέδια της. Στάθηκε λίγο πιο μακριά από τους δυο νέους και τους παρακολουθούσε με προσοχή... Ήταν καο αρκετά κοντά ώστε να μπορεί να ακούει τι λένε.
«Σ αγαπάω τόσο πολύ» του είπε η Αλεξάνδρα και έπεσε στην αγκαλιά της.
«Και εγώ πριγκιπέσσα μου... πάντα θα σε αγαπάω... και ορκίζομαι στην αγάπη μας ότι θα είμαι πάντα δίπλα σου και θα σε προστατεύω» της είπε και της έδωσε ένα φιλί.
Δεν έμειναν μόνο στα φιλιά. Εκείνη η νύχτα ήταν ήταν ξεχωριστή μαγική... Ο Άγγελος δεν την είχε πιέσει ποτε να κάνει κάτι που πιθανόν δεν θα ήταν έτοιμη όμως εκείνη ήταν σίγουρη για αυτό που ετοιμαζόταν να κάνει σήμερα.
«Είσαι σίγουρη;» Την ρώτησε.
«Ποτε δεν ήμουν πιο σίγουρη»
Και δεν το μετάνιωσε... Ήταν η πιο όμορφη νύχτα της ζωής της... Ήταν τόσο ευτυχισμένη... Δεν ήθελε να τελειώσει ποτε αυτή η ευτυχία...
«Όταν γυρίσεις μια και καλή από την Αμερική θα σε παντρευτώ και δεν με νοιάζει τι θα πει ο πατέρας σου»
Και τότε η ευτυχία της έγινε ακόμα μεγαλύτερη από ότι ήδη ήταν.
Που να ήξερε όμως; Που να ήξερε ότι λίγο πιο μακριά βρισκόταν η Ξένια η οποία έβλεπε και άκουγε τα πάντα. Που να ήξερε ότι εκείνη θα ήταν αυτή που θα χαλούσε την ευτυχία της μέσα σε λίγες μόνο μέρες.

Την επόμενη κιόλας μέρα η Ξένια πήρε το θλιμμένο ύφος της καο χτύπησε την πόρτα του άντρα της ο οποίος ήταν στην βιβλιοθήκη. Όταν άκουσε την φωνή του να λέει όπως πάντα «περάστε» άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα.
«Την συμβαίνει Ξένια;» Την ρώτησε αφήνοντας πάνω στο γραφείο του το βιβλίο που διάβαζε.
«Πρέπει να μιλήσουμε»
«Τι έγινε αυτή την φορά;» Είπε και έδειχνε πολύ ενοχλημένος.
«Αφορά την κόρη σου Χρήστο»
«Τι έκανε ακόμα δεν ήρθε; Έναν μήνα είναι εδώ» είπε αγανακτισμένος.
«Πολύ φοβάμαι ότι η μικρή είναι ακόμα ερωτευμένη με τον γιο της μαγείρισσας»
«Ακόμα δεν της πέρασε;» Ρώτησε αδιάφορα.
«Όχι μόνο δεν της πέρασε... να....»
Σταμάτησε απότομα για να τραβήξει την προσοχή του και τα κατάφερε.
«Δεν σε καταλαβαίνω; Γιατί τέτοιο ύφος;»
«Είναι και κάτι άλλο... που δεν ξέρω πως να στο πω» του είπε.
Απόρησε και η ίδια με τον εαυτό της... έπαιζε πολύ καλά τον ρόλο της και ήταν απόλυτα πειστική.
«Σε απλά ελληνικά Ξένια»
«Καλύτερα να καθίσεις αγάπη μου» του είπε και τον τράβηξε στον καναπέ μαζί της «δεν είναι εύκολο αυτό που θέλω να σου πω»
«Ξένια μιλα μην με σκας»
«Η Αλεξάνδρα και ο Αγγελος εχθές..... εχθές το βράδυ έκαναν έρωτα»
«Τι έκανε λέει;» Είπε και από τα μάτια του ξεχείλιζε ο θυμός.
«Τους είδα με τα μάτια μου» έριξε κι άλλο λάδι στην φωτιά.
«Τον αλήτη... τόλμησε να ατιμήσει την κόρη μου... Την κόρη του Χρήστου Καρμάνου...»
«Αγάπη μου ηρέμησε σε παρακαλώ... κορίτσι είναι.. έφηβη.. ζει τον έρωτα της»
«Δεν το επιτρέπω» είπε και οι φωνές του μάλλον ακούστηκαν σε όλο το σπίτι.
«Άσε με λίγο μόνο μου... τον νεαρό θα τον κανονίσω αργότερα» είπε και κάθισε στην καρέκλα του γραφείου του.
«Τι θα κανεις;»
«Αυτό δεν σε αφορά...φύγε... άσε με μόνο μου» είπε και η Ξένια υπάκουσε.
Για μια στιγμή τον φοβήθηκε πολύ... Δεν τον είχε ξανά δει ποτε τόσο θυμωμένο.. Τότε κατάλαβε από που είχε πάρει η Αλεξάνδρα το άλλο της πρόσωπο... Ήταν σαν τον πατέρα της... Γλυκιά και όμορφη εξωτερικά και ψυχικά όταν ήταν στις καλές της... και σκληρή χωρις ψυχή όταν γινόταν το αντίθετο από αυτό που ήθελε. Δεν μετάνιωσε για αυτό που έκανε... με
αυτόν τον τρόπο η μικρή θα έβγαινε από το παιχνίδι μια και καλή......