Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα

Κεφάλαιο 17

Ο Φίλιππος δεν άργησε να βρει αυτόν τον τύπο... Δεν περίμενε κάτι λιγότερο από εκείνον... ήξερε το αποτέλεσμα όταν του ζήτησε να τον βρει... Τώρα είχε όσες πληροφορίες χρειαζόταν...
«Πληρωμένος δολοφόνος.. η κάτι τέτοιο... βγάζει από την μέση άτομα που του λένε... Έμαθα ότι πρόσφατα σκότωσε έναν νεαρό... ήταν σίγουρα ο Αγγελος... με τα πολλά έμαθα και ποιος τον έβαλε να το κάνει»
«Τι του έκανες;»
«Ότι έπρεπε» της είπε.
Κάτι της έλεγε ότι θα τα πήγαιναν πολύ καλά στην πορεία αυτοί οι δυο...
«Είναι αυτός που νομίζω;»
«Λυπάμαι Αλεξάνδρα...»
«Σάντρα... στο έχω πει πολλές φορές»
«Αυτό είναι το θέμα μας; Ο πατέρας σου σκότωσε τον Αγγελο»
«Και όχι μόνο»
«Τι εννοείς;»
«Τίποτα που μα σε ενδιαφέρει... πήγαινε.. αν σε ξανά χρειαστώ θα έρθω να σε βρω» του είπε κόβοντας του την φορά για να κάνει άλλες ερωτήσεις...
Είχε μπλέξει πολύ άσχημα μαζί της... Όταν υποσχέθηκε να την βοηθήσει δεν περίμενε ότι η Αλεξάνδρα που είχε γνωρίσει θα είχε μεταμορφωθεί σε μια άλλη... Είχε όντως μεταμορφωθεί... Είχε γίνει η Σάντρα... μια γυναίκα χωρίς παρελθόν...αλλά μόνο με μέλλον και αυτό τον τρόμαζε... Πίστευε ότι όλα αυτά τα έκανε επειδή πονούσε... και ήθελε να πονέσει όσο πονούσε εκείνη τον υπεύθυνο για τον θάνατο του Αγγελου... Όμως εκείνη μιλούσε πολύ πιο σοβαρά από ότι εκείνος πίστευε.. και αυτό ήταν που τον τρόμαζε... Δεν ήξερε τι ήταν ικανή να κάνει στην συνέχεια.

Είχε τις αποδείξεις που ήθελε.... Με τον πατέρα της θα ασχολούταν αργότερα... Τώρα έπρεπε να βγάλει από την μέση αυτό το φίδι που κυκλοφορούσε εδώ μέσα και το έπαιζε κυρία... Αυτή τους είχε καρφώσει στον πατέρα της... Αυτή ήταν υπεύθυνη που είχε πάει εσώκλειστη στην Αμερική... και το μετάνιωνε... Δεν ήξερε με ποια τα είχε βάλει... Θα μάθαινε όμως σύντομα... Έφυγε μεσημέρι από το σπίτι και πήγε να βρει τον Φίλιππο στο σπίτι του χωρις να τον ενημερώσει... Του χτύπησε την πόρτα και εκείνος άνοιξε σχεδόν αμέσως... Από την μέση και κάνω δεν φορούσε τίποτα... Άνοιξε την πόρτα και ήταν μόνο με την γκρι αθλητική φόρμα του... ενώ το γυμνασμένο σώμα του ήταν ακάλυπτο.
«Δεν σε περίμενα» της είπε και της έκανε νόημα να περάσει..
«Θέλω να μιλήσουμε» του είπε και μπήκε μέσα.
«Σε ακούω» της είπε και αφού κάθισε της έκανε ξανά νόημα για να καθίσει και εκείνη.
«Αρχικά ντυσου» του είπε αφού κάθισε.
«Στο σπίτι μου είμαι μικρή... κάνω ότι θέλω»
«Δεν είσαι μόνος σου όμως» του είπε και του πέταξε μια μπλούζα που είχε αφήσει στην διπλανή καρέκλα και εκείνος την φόρεσε.
«Σε ακούω τώρα» της είπε και άναψε ένα τσιγάρο.
«Θέλω να κανεις κάτι για εμένα»
«Αν μπορώ»
«Μπορείς»
«Να ακούσω»
Του εξήγησε πως είχαν τα πράγματα και εκείνος έμεινε κοιτάζοντας την...
«Θα αστειεύεσαι έτσι;» Της είπε χωρις να έχει συνειδητοποιήσει ακόμα αυτό που του έχει ζητήσει...
«Με βλέπεις να αστειεύομαι;» Τον ρώτησε σοβαρά.
«Όχι... και αυτό είναι το θέμα... έχω καταλάβει ότι ποτε δεν αστειεύεσαι»
«Χαίρομαι... λοιπόν; Θα το κανεις;»
«Ρε Αλεξάνδρα... πως θα το κάνω αυτό;»
«Αρχικά σου είπα... για εσένα είμαι η Σάντρα... Αλεξάνδρα θα με λες μόνο μπροστά στους άλλους... και δεύτερον δεν σου ζητάω κάτι τραγικό... ίσα ίσα θα περάσεις και εσυ καλά και θα πληρωθείς επίσης καλά»
«Θα περάσω καλά με το να κάνω τα γλυκά μάτια στην μητριά σου σαν παιδάκι;»
«Μην ανησυχείς... θα την ρίξεις εύκολα... ο πατέρας μου γερνάει... έχει περάσει τα πενήντα πέντε και πρόσφατα ανακάλυψε ότι έχει και πρόβλημα με την καρδιά του ... κληρονομικό από τον παππού μου... η Ξένια είναι ακόμα νέα... και όμορφη... ποια γυναίκα θα αντιστεκόταν σε έναν όμορφο και νέο άντρα»
«Ευχαριστώ για το κοπλιμέντο αλλά δεν πρόκειται να κάνω τα γλυκά ματάκια σε αυτή την γυναίκα μόνο και μόνο για να την εκδικηθείς εσυ»
«Υποσχέθηκες ότι θα είσαι μαζί μου... και μέχρι την κόλαση αν χρειαστεί»
«Ναι το είπα... και τώρα βλέπω ποσό λάθος έχω κάνει... αυτό είναι τρελό... και βασικά δεν με ελκύει καν η τριανταπεντάρα και καθόλου σεξυ μητριά σου»
«Ξέρεις τι λέει μια αρχαία φράση Φίλιππε; Λυχνίας σβεσθείσης πάσα γυνή ομοία»
«Δεν το κατάλαβα»
«Το περίμενα... η φράση αυτή Φίλιππε λέει ότι στο σκοτάδι όλες οι γυναίκες είναι ίδιες... και επειδή είμαι σίγουρη ότι πάλι δεν κατάλαβες θα στο πω πιο απλά... Στο σκοτάδι όλες οι γυναίκες είμαστε ίδιες... στο σκοτάδι δεν βλέπεις ούτε όμορφη ούτε άσχημη γυναίκα... βλέπεις απλά μια γυναικεία μορφή... άρα καταλαβαίνεις ότι δεν έχει καμία σημασία το αν η μητριά μου είναι σεξυ η όχι.... εσυ θα κανεις την δουλειά σου... και στην τελική αν δεν θες να το κανεις για εμένα καντο για τον Άγγελο που δεν έφταιγε σε τίποτα και τώρα δες που είναι»
«Μου την δίνει όταν βάζεις τον Άγγελο πάντα στην μέση» της είπε νικημένος.
«Δεν έχεις καταλάβει.... ότι κάνω το κάνω για τον Άγγελο... μόνο για εκείνον»
«Νόμιζα ότι η Σάντρα δεν έχει παρελθόν και ευαισθησίες» της είπε και την έβαλε σε σκέψη για λίγο...
Όμως εκείνη είχε πάντα μια απάντηση.
«Δεν έχει... για αυτό και όταν τελειώσει όλο αυτό... εσυ θα με βοηθήσεις και σε κάτι άλλο»
«Τι άλλο θα κάνω πάλι;»
«Θα με βοηθήσεις να μπω στην νύχτα» του είπε και αφού πήρε το τσιγάρο από τα χέρια του το έβαλε στο στόμα της.
«Πλάκα κανεις;»
«Δεν κάνω ποτε πλάκα» είπε και τράβηξε μια γερή ρουφηξιά.
Άρχισε να βήχει... Ο Φίλιππος γέλασε δειλά.
«Αυτά είναι αντρικές δουλειές» της είπε και πήρε το τσιγάρο από το χέρι της.
«Αηδίες.... Αύριο το πρωί σε περιμένω στο σπίτι μου... Μην αργήσεις»