Και Το Όνομα Αυτής: Αλεξάνδρα

Κεφάλαιο 22

Ένας μήνας μετά

Η Σάντρα πλέον είχε το δικό της σπίτι... από τον δουλειά που έκανε τον τελευταίο μήνα είχα αφήσει αρκετά λεφτά στην άκρη ώστε να έχει την άνεση να αγοράσει το δικό της σπίτι και να έχει μια γυναίκα που θα είναι μόνιμα εκεί για να κανονίζει τα πάντα τις ώρες που εκείνη θα έλειπε. Π Φίλιππος ακόμα δεν είχε αποδεχτεί το γεγονός ότι εκείνη έκανε μια τέτοια δουλειά και ούτε είχε σκοπό να το αποδεχτεί... αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς... η μικρή δεν άκουγε...
Δεν ήξερε τι άλλο να κάνει... τι άλλο να πει... το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να περιμένει μήπως καταλάβει μόνη της την βλακεία που κάνει... αλλά αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενε από εκείνη. Συνέχεια τσακώνονταν και πάντα γινόταν αυτό που εκείνη ήθελε... Τι άλλο θα γινόταν.. Έπρεπε να συμβιβάζεται. Μόνο αν πήγαινε με τα νερά της θα μπορούσε να του μιλάει... με το να τσακώνεται μαζί της δεν έβγαζε άκρη αν και αυτό έκαναν πάντα... μάλωναν..
«Σταματα» του φώναξε.
«Εσυ Σταματα αυτά που κανεις»
«Ότι θέλω θα κάνω... δεν είσαι πατέρας μου για να μου λες τι να κάνω»
«Είμαι φίλος σου... και θέλω το καλό σου»
«Το καλό μου το ξέρω μόνο εγώ»
«Τότε γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Σ αρέσει να σε εκμεταλλεύεται ο καθένας για να περνάει καλά;»
Δεν απάντησε... τον κοιτούσε.
«Απάντησε μου» της φώναξε.
«Θα κάνω ότι θέλω»
«Δεν απαντάς όμως στην ερώτηση μου»
«Δεν χρειάζεται»
«Γιατί όχι; Μήπως επειδή ξέρεις ότι έχω δίκιο;»
«Σκάσε» του είπε φωνάζοντας και έκανε να φύγει.
«Δεν τελειώσαμε» της είπε και την έπιασε από τον καρπό.
«Με πονάς... άσε με»
«Γιατί δεν ακούς ποτε το κέρατο μου;»
«Πονάω» του είπε.
Ήταν πολύ κοντά της... σε απόσταση αναπνοής... Μπορούσε να νιώσει την ανάσα του..
«Γιατί δεν ακούς;» Της είπε και χαλάρωσε τα χέρια του....
Δεν του απάντησε... έφυγε τρέχοντας...

Άλλος ένας μήνας πέρασε χωρις να αλλάξει τίποτα... Για την Σάντρα όμως.. είχαν αλλάξει πολλά... Είχε μείνει έγκυος... Από κάποιον... δεν ήξερε... Ήταν τόσοι κάθε μέρα που ζητούσαν να περάσουν την νύχτα μαζί της που δεν ήξερε..... Δεν το είπε σε κανέναν... Έκλεισε ένα ραντεβού με τον γυναικολόγο της.. Θα το έριχνε... Τι άλλο να έκανε; Αν το κρατούσε η Λένα θα αναγκαζόταν να την διώξει και εξάλλου δεν έκανε για μάνα... έκλεισα ραντεβού κρυφά από όλους... όμως για κακή της τύχη δεν έμεινε κρυφό από όλους...
Ήταν στο σπίτι της εκείνη την μέρα... την επόμενη είχε το ραντεβού με τον γιατρό... Έκανε μπάνιο όταν το κινητό της χτύπησε και το σήκωσε ο Φίλιππος.
«Παρακαλώ;»
«Γεια σας.. την δεσποινίδα Καρμάνου θα ήθελα»
«Δεν μπορεί να σας μιλήσει τώρα πείτε σε εμένα»
«Είστε συγγενής;»
«Ναι είμαι ο αδερφός της»
«Από το ιατρείο του κυρίου Αναστασίου τηλεφωνώ.. μπορείτε να πείτε στην δεσποινίς Καρμάνου ότι το ραντεβού της πηγαίνει στις 10 αντί για τις 11 αύριο σας παρκαλω»
«Ποιο ραντεβού;»
«Για την έκτρωση που θέλει να κάνει»
Έχασε την γη κάτω από πόδια του όταν το άκουσε.
«Με ακούτε;»
«Ναι θα της το πω» είπε και έκλεισε αμέσως το τηλέφωνο.
Ήταν έγκυος; Μα γιατί δεν είπε τίποτα;
«Μιλούσες με κάποιον Φίλιππε;» Τον ρώτησε όταν βγήκε από το μπάνιο σκουπίζοντας τα μαλλιά της με μια πετσέτα.
«Ναι... με την γραμματέα του γυναικολόγου σου» της απάντησε και τώρα ήταν η δίκη της σειρά να τα χάσει.
«Φίλιππε»
«Θα μου το έλεγες;»
«Όχι» απάντησε με ειλικρίνεια.
«Γιατί;»
«Δεν ήθελα να ξέρει κάνεις... ποτε»
«Όμως έμαθα»
«Λάθος»
«Θα το ρίξεις;»
«Τι άλλο μπορώ να κάνω; Δεν είμαι εγώ για να γίνω μάνα Φίλιππε... και ένα παιδί μόνο κακό θα κάνει στην δουλειά μου... και δεν θέλω να μαθευτεί»
«Κράτησε το»
«Πας καλά;»
«Γιατί όχι; Σταματα αυτό που κανεις και ζήσε μια κανονική ζωή»
«Δεν κάνω για μάνα και μην βάζεις αυτό το μωρό στην μέση για σταματήσω αυτό που κάνω... αύριο αυτό το παιδί δεν θα υπάρχει... και δεν θέλω λέξη παραπάνω» είπε και πήγε μέσα να ντυθεί...
Δεν της είπε κάτι άλλο... εξάλλου ήταν μικρή... πολύ μικρή για να μεγαλώσει ένα μωρό... αλλά ήλπιζε ότι θα σταματούσε... αλλά όχι... τίποτα δεν την σταματούσε... και όσο περναγε ο καιρός τα πράγματα γινόταν χειρότερα... Και το πράγμα χειροτέρεψε όταν ένα χρόνο μετά η Λένα πέθανε από καρκίνο... και όλος ο οίκος της πέρασε στα χέρια της Σάντρας.... Τώρα πια ήξερε ο Φίλιππος ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο... Το χρήμα ήταν το παν για την Σάντρα και τώρα είχε την ευκαιρία να βγάλει πολλά... να παρα πολύ χρήματα... της ανήκε ένας από τους καλύτερους οίκους ανοχής... με την καλύτερη πελατεία... τα λεφτά που θα έβγαζε θα ήταν τριπλάσια από αυτά που έπαιρνε και ο Φίλιππος ήξερε ότι δεν θα παρατούσε ποτε αυτή την δουλειά... ειδικά τώρα... Τώρα που όλοι θα μιλούσαν για εκείνη και για τον οικο που πέρασε στα χέρια της..