Kiralık Mafya

Bölüm 1

Londra 2016 Ocak

Soğuk hava yüzüne çarpıyordu. Genç kız kendi ruh haline benzettiği havadan bir soluk çekip ciğerlerine armağan etti. Yağmur yeni durmuştu. Sisli ve ruhsuz hava insanın içini karartacak cinstendi. Genç kız buna aldırış etmeden yürüdü. Londra'nın Westminster'ta ki Oxfort Caddesinde...

Sokakta ki insanlarda gözlerini gezdirdi. Bu insanların hepsi ona yabancı olsa da bu ülke hep ona yakın olmuştu. Hayalinde ki şehre dil eğitimi için gelmişti. Hayatında ki her şeyin altı üst olmasının üzerinden sadece sekiz ay geçtikten sonra kendi ülkesinden kaçarsına buraya sığınmıştı. Gözlerini kapatmak istedi. Bir süre sonra boş bir ara sokağa girdi. Duvara sırtını yasladı. Genç kızın dudakları titriyordu. Dün geceden uykusuzdu. Uykusuzluğuna aldırış etmeden kendini atmıştı sokaklara...

Sabahın erken saatleriydi. Genç kız yaslandığı duvardan ayrıldı. Kâbus görmemek adına uyumamıştı. Para sıkıntısı yaşamamak adına iş arayışına başlamıştı. Kendisine yabancı bu şehirde, ev arkadaşı Carl ona bir iş bulacağını söylemişti. Ona yeterince yük olduğunu düşündüğü için teklifini nazikçe geri çevirmişti. Fakat Carl bu itirazı kabul etmemişti. Ülkeye geldiğinde edindiği ilk arkadaşıydı Carl

Ona yardım elini uzatan ilk insanda Carl olmuştu. Aklına arkadaşı gelince gülümsedi.

Efil, kendisine yabancı olan ülke de hayata tutunmak için savaşıyordu. Altın sarısı sacları Londra'nın rüzgârında savruldu. Genç yaşına rağmen yaşlandığını hissediyordu. 24 yaşındaydı, Efil Kaftan ailesini bir trafik kazasında kaybetmişti. Bıçak gibi kesen bu gerçek genç kızın en büyük hayal kırıklığıydı. Dudaklarını dişledi. Durup dururken girdiği ağlama krizlerini atlatmıştı üstelik.

Gülümseye çabaladı. Sürekli geldiği kafe'ye kendini attı. Kahve içmek için arkadaşı Carl ile burada buluşacaklardı. Carl gece vardiyasında bir barda barmenlik yapıyordu. Geceleri yalnız kaldığı evin duvarları Efil'in ruhunu daraltıyordu.

Efil, kendi düşünceleri arasında boğuşup durduğu sırada kafe den içeri giren Carl'ı gördü. Carl tüm yorgunluğu ile masaya oturdu. Efil kendini gülümsemeye çalışırken yakaladı.

''Merhaba Efil'' Carl, Efil'in ismini telaffuz edene kadar çok uğraşmıştı. Bu durum Efil'in yüzünü güldürebiliyordu.

''Merhaba Carl, çok yorgun görünüyorsun''

''Bir doğum günü partisi vardı. Çok kalabalık bir grup vardı. Bütün gece kaçmak istedim''Ellerini saçlarının arasına geçirdi. Derin bir nefes alıp verdi. Efil Carl'ı ilk kez böyle yorgun gördü.

''Eve gidelim. Çok yorgun görünüyorsun, neden eve gitmedin ki?''diye sordu. Kaşlarını çatarak Carl'ın yüzüne baktı.

''Sana bir iş buldum.''Carl cebinden çıkardığı sigarasını dudaklarının arasına götürdü. Ateşe verdiği sigarasından bir nefes alırken Efil onu izliyordu.

''Dediğini yaptığına inanamıyorum. Ben arıyordum.''

''Arkadaşımı bilmediğim yerlerde asla çalıştırmam, bizim barda benim yanımda olacaksın''dedi.

Efil arkadaşına şaşırmış gözlerle baktı.

''Ben ne anlarım ki, yapamam üstelik senide rezil ederim'' Carl güldü.

''Sen çabuk öğreniyorsun Efil beni rezil etmezsin. Gece evde yalnız da kalmazsın''Carl sigarasından bir nefes daha çekip dumanını bıraktı. Efil'in gece evde neler yaşadığını tahmin edebiliyordu. Zavallı kız ailesini kaybetmişti. Ah tanrım bu düşünce Carl'ın kanını dondurabiliyordu.

''Tamam, kabul kurs saatlerini de ayarlamalıyım'' Carl sırıttı.

''Bakma böyle yorulduğuma çok eğlenceli bir iştir.''Efil'de yüzüne tereddüt dolu bir gülümseme yerleştirmiş olsa da mutlu olmuştu. İki arkadaş kahvelerini içip kafeden ayrılmıştı. Evin yolunu tutturan iki arkadaş tüm yorgunluk ve uykusuzluğa rağmen mutluydu.

Küçük ama kullanışlı evlerine vardıklarında ikisi de yorgun bedenlerini uykuya kavuşturdu.

Efil her ne kadar uyumak istemese de kendini uykuya teslim etti.

***

Londra gece karanlığında, şehri gören odasının penceresinden dışarıyı izleyen adam elinde yudumladığı viskisinden bir yudum daha aldı. Canı yine sıkkındı. Küçük kızı bugün hastalanmıştı. Yanında olamadı. Yâda olmak istemedi. Bir küfür mırıldandı.

Evde durmak zorunda değildi. Elinde ki bardağı bıraktı. Ağlaya kızının sesini duydu. Yanına gitmek istedi. Fakat gitmedi. Onu susturması için para alan bir kadın yok muydu? Kendini evden dışarı attığı anda korumaları hareketlendi. Kafasını dağıtmak istediğini fark etti.

Dağıtacaktı da...