The Truth Untold || bts [DISCONTINUED]

four.

B. M. ALVAREZ.

ㅡㅡㅡ

July, Friday the 13th.

Birthday ni Renz ngayon, kaya naman aligagang aligaga ako ngayon.

I decided na pumasok ng maaga at gamitin ang aking bike ngayon. Wala kasi masyadong mga sasakyan na dumadaan and using it is included as exercising.

Sumakay na ako sa bike at nag paddle.

Hindi pa ako masyadong nakakalayo sa bahay namin at biglang merong dumaan sa harap ko na isang motor. Out of shock, hindi na ako nakaliko at tumama sa poste.

LEGENDARY.

"Request back up!" Sigaw ko.

Bumaba naman agad sa motor yung tao, "napaka tanga mo ba? Hindi ka ba marunong mag bike?" inis niyang sinabi habang tinulungan akong tumayo.

Pero hindi akong tumagal na nakatayo, nginig na nginig ang aking mga legs and nahulog.

Thankfully, he catched me.

Parang fairytale na kaso binuksan pa niya bunganga niya, "kung hindi ka marunong mag bike, mag commute ka nalang! Wag bobo."

Sinimangutan ko siya habang ako'y binuhat niya para umupo sa tabi ng kalsada. "Hindi ba pwedeng nabigla lang kasi?" Kinamot ko ulo ko.

Tinignan ko ang mga legs ko at merong gasgas ang aking binti. Ugh.

Hindi ko inakalang nakatingin din pala siya sa legs ko. "H-hoy! Bakit ka nakatingin sa legs ko? Inggit ka ba?" INGGIT? Paano siya ma-iinggit sa ma-gasgas kong legs?

Good job, Miracle. And I'm pretty sure na namumula na ako.

Sinamaan niya ako ng tingin, "ewan ko sayo, kahit kailan talaga ang bobo mo." Bwisit, akala mo naman hindi siya bobo noon?

Lumipas ang awkward silence ng saglit at mahapdi parin talaga ang sugat ko and winced abit nang aksidente.

"May sugat ka. Wala ka bang balak gamutin yan?" Nagulat ako sa sinabi niya sa akin.

For the first time, tinignan ko yung lalaking nakabangga sa akin. And he seemed familiar? Pinagmasdan ko siya ng matagal.

Thin lips but they look so soft. Messy hair pero yung tipong natural ang pagka gulo. But he kind of looks like a fuckboy. Pero don't judge a book by it's cover, diba?

And I have this weird feeling na parang matagal ko na siyang kilala. Well, I'm sure I do based on sa HUP uniform na suot niya, pero yung 'bond' type na kilala.

He gave me a creeped out look at medyo lumayo sa akin, "ang creepy mo." Sinabi niya pero kalmado parin ako. "What's your name?" I asked.

Binigyan niya ako ng nakakaasar na ngisi at ako naman yung na cre-creep out. "Babe, kung gusto mo kunin panggalan ko, isabay mo na din number ko para hindi ka na mahirapan."

AS IF.

"Tinatanong lang pangalan, kalandian na agad nasa utak mo?" I rolled my eyes at dahan-dahan akong tumayo at naglakad pabalik sa bahay, limping.

Dapat nag commute na lang ako, bwisit!

I looked at the time at thirty minutes nalang bago mag simula ang klase. Binilisan ko ang paglalakad ko as much as I can pero may nararamdaman akong may sumusunod sa akin.

Tumalikod ako at nandoon parin siya, nag ce-cellphone.

Ooookay.

Nagpatuloy akong mag lakad at nag proceed na sa gate, "Mama!" Tawag ko sa kanya habang ako'y pa-ika ikang naglalakad papunta sa sofa. Sinabi ko sa kanya ang nangyari at tinulungan niya akong gamutin habang sunod sunod ang pag tanong na hindi ako binigyan ng oras para sumagot.

Pag kalabas ko ng gate, nakita kong sumasakay palang si fuckboy at sinuot ang kanyang helmet. Kanina pa akong nasa loob, bakit nandito pa siya?

Nilapitan ko siya na may bandaid na ngayon ang aking binti. "I was at least ten minutes in there, bakit ka pa nandito?" Tinignan nalang niya ako at pinaandar ang kanyang motor.

"Sumakay ka na." Sagot niya habang inabot niya sa akin yung extrang helmet na dala-dala niya.

Confused parin ako pero kinuha ko din yung helmet. Habang paangkas palang ako, surang-sura talaga ako!

Biglaaang umandar at medyo natumba ako palikod, "MAMAAAAA!" Irit ko at kapit na kapit sa motor habang nginig na nginig sa takot sa sobrang bilis niyang umandar.

"Hindi naman natin hinahabol ang kamatayan diba?" Yumapos ako sa kanya ng mahigpit at nagdasal nalang ng paulit ulit.

×

Pagdating namin sa Uni, medyo na aawkwardan ako dahil sunod ng sunod parin siya!

I checked kung anong araw ngayon and it's only Wednesday.

As that type of person na madaling makapag memorize, alam ko na ang first period ngayon ay kasama ang lokong ito. Pero sa apparent na 'katangahan ko dahil hindi ako marunong mag bike', medyo male-late siguro ako.

Kahit ikaw pa man ay isang tao na mabilis na maglakad, it will surely take you ten minutes or more to arrive your class.

Tumingin ako sa likod at nandoon parin siya. He doesn't look like na worried siya kasi male-late siya unlike me na for sure mukhang malapit na mag panic. "Bakit ka ba dumidikit sa akin? Ang creepy mo, alam mo ba yun?" Kamot ko sa ulo ko.

"Wag assumera, parehas tayo ng klase ngayon." Sabi niya na kasabay ng irap, "eh bakit mo pa ako hinintay at hinatid dito? Kaya ko naman kasi sarili ko."

And at this point nagka reaction na mukha niya, "So masama na tumulong ng walang dahilan? Alam mo, kung ayaw mo naman edi sana hindi ka sumakay, diba? Pwede mo naman kasing gawin yun pero bakit hindi mo ginawa?"

He walked pass me pero sinanggi rin braso ko.

It took me a while to process kung anong nangyari. Shit, tama siya.

Bumalik na ako sa reality ng biglang nag ring ng malakas ang bell, telling me na class is starting na at malayo pa ang aking kailangang lakarin. Or at this point, takbuhin.

×

New message from: pawerpap gorls! (3:44 P.M.)

Yuri: never kang late, may pinag dadaanan ka ba?

Mira: wag ka ngang mag text, nasa klase tayo uy!

Sam: edi wow.

Yuri: McDo mamaya. Ang weird ng araw na to!

Sam: be more specific.

Yuri: mamayang uwian, 5pm. About dun sa mga baskteball players.

Seen by Sam and Mira.