The Truth Untold || bts [DISCONTINUED]

twenty-seven.

The more time passes by, mas dumadami ang mga panginip ko na kasama si Jiro. Occasionally, nandon din yung ibang mga lalaki pati rin sina Mira at Sam. Oddly enough, si Raine din.

At first I brushed those thoughts off pero, habang palalim ng palalim ang pag iisip ko sa mga panaginip na yon, I realized that I've had those dreams before with them, excluding Raine. Bago pa namin sa solve ang aming bad blood. They were mostly happy dreams, but they didn't feel like they were dreams.

Like they were memories instead.

Kinagat ko yung hotdog ko habang nakatingin sa labas bago ko narinig ang mga tawa nila.

Nandito kami sa 7/11 like the usual at tawang tawa sina Sam at Raine sa kung ano mang nakalagay sa phone niya. I looked at them blankly, completely uninterested at their laughter at lalo silang nag hagalpakan nang tumingin silang dalawa sakin.

Epic picture yan for sure, pero wala naman akong pake. Alam kong hindi ako photogenic at pangit ang aking magiging resulta.

Buong tanghali nanatili akong tahimik at hindi man lang niyapos silang isa't isa pagkatapos naming kumain like how I would normally do. Like they would notice that anyways.

Habang naglalakad ako papunta sa sunod kong klase, nabigla nalang ako nang may umakbay sakin at muntikan nang mahulog.

"AT BAKIT ANG LUNGKOT LUNGKOT NAMAN NG ASAWA KO!" sabi niya sakin at halos hindi na ako makahinga sa sobrang higpit ng kanyang pagka akbay. Wait- akbay ba tawag dito? Kasi parang sinasakal na ako nito gamit ang kanyang arms habang ginugulo buhok ko.

Inis kong itinulak ang hayop na to at inayos buhok ko, "ANO GA!?" I whined before walking off, stomping my feet lightly at binilisan ang paglakad nang biglang nag ring ang bell, indicating that there's five minutes left before class starts.

Narinig kong nag skwisqueak ang kanyang rubber shoes sa sahig at tumayo sa harapan ko. "Ano nanaman!?" tingala ko sa kanya at nakakunot ang mga kilay. Alam kong harmless naman itong si Ozi pero wala ako sa mood na makipag birobiroan sa kanya ngayon.

Nag simula siyang magsalita at hawak hawakan ang aking mukha at pinag hahampas ako sa braso. Wala akong maintindihan sa kanyang pinag sasabi, simpleng naka tingala lang ako sa haliparot na to at iniisip; kung tumalon kaya ako ngayon at sinabunutan ito, titigil kaya siya.

Ozi then sighs loudly before taking off his bag seemingly searching through in it at ngumiti, "Ah! Ito, alam kong mapapasaya ka nito." Nilabas niya ang isang Yogu na strawberry flavour, and with that sight it felt like all of the weight from my shoulders were lifted off.

Ngiting ngiti ako habang inaangat ang aking kamay, handang handa nang makatikim ng kasiyahan ngunit imbis na mangyari ito, lalo akong nayamot nang biglang may ibang kamay ang kumuha nito.

"Oh, thank you Ozi, you're so thoughtful!" at this point, my eyes were shooting daggers as I watched Karina open the straw, stab it in and took a good long sip. Gustong gusto kong gayatin ang kanyang bibig at tanggalin yang hinayupak niyang ngisi habang naka titig sakin.

She tilts her head to the side with a pout at mukhang nagmamakaawang unggoy, "Oh? Why the long face, Yuri? You know what's best for your terrible mood? Buy yourself your own Yogu! It tastes so masarap, I swear! Now if you excuse me, I need Ozi." higpit niyang hawak sa wrist ni Ozi, yung isa ay hawak hawak patin yung inumin. Umalis silang dalawa pero mas nagmumukhang hinihila lang niya si Ozi na sumama sa kanya.

"WAG KANG MAG ALALA, YURI! BABAWI AKO! ISANG PACK NG YOGU!" habol niyang sigaw.

I only managed to sigh, shaking my head.

Kawawa talaga ang asawa ko sa talanding iyon.

~

New message from Sissy💋 (4:30PM)