Broken Promises [PAUSE STORY]

Ch1: Secrets

Broken Promises:

Chapter1: Secrets

"Hahaha. Nakakatawa ka nga nung una tayong nagkita eh."

Andito kami ngayon sa canteen. Kausap ko ang childhood bestfriend ko na si Seb.

"Che!" hinampas ko siya sa braso. "Ayan ka nanaman eh. Nang-aasar ka nanaman!"

"Hindi ko lang kasi talaga makalimutan ung itsura mo nun. Haha" nkakainis! palagi nalang niya akong inaasar.

"Parang hindi din nakakatawa itsura mo nun ah!" binelatan ko siya.

"Hindi naman talaga ah. Haha. Kesa naman ikaw ang dungis mo! HAHAHA" argh! grabe siya tumawa. napapatingin na tuloy ung ibang estudyante samin.

"Tumigil ka na nga. Nakakahiya! Baka madami pang makarinig sayo!" nasigawan ko na siya pero ung kaming dalawa lang ang nakakarinig.

"Oo na! Haha. Pero teka, kilala mo na ba kung sino ung batang nang-away sayo noon?"

-Flashback-

"Hi bata! Bakit ka umiiyak?" tanong sakin nung batang lalaki. Hindi ko siya pinansin. Sabi kasi ni Mommy, Don't talk to strangers.

"Wag ka mag-alala bata. Good boy ako. Hindi kita sasaktan." tinignan ko siya. Ang cute niya.

"Hello!" sagot ko dun sa bata. pero inirapan ko siya. pakipot effect. hehe

"Ako nga pala si Sebastian. Ikaw?" inabot niya kamay niya sakin. Pero hindi ko ito inabot

"I'm Psychie."

"Bakit ang dungis mo? Haha!" I looked at him

"Are you making fun with me?!" sinungitan ko siya

"Ah, I'm sorry. Ano bang nangyari sayo? Bakit ganian itsura mo?" umupo siya sa tabi ng swing na inuupuan ko

"That boy kasi..." tinuro ko ung lalaking may kasamang babae. "Binubully ako. I'm hurt. I hate him!"

"Eh anong connect nun sa pagiging madungis mo?" slow!

"Nung tumatakbo kasi ako palayo sa bad guy na un, I slipped at that muddy thing." tinuro ko sakania ung daan na maputik na kinadapaan ko.

"Haha. Kaya pala. Umuwi ka na kaya para makapagpalit?"

"Oo nga no. Hehe. Sge. Alis na ako... ah? Ano na ulit pangalan mo?" nakalimutan ko kasi.

"Sebastian."

"Ay sge. Sebastian, uwi na ako ha? Byebye!" tumakbo na ako palayo...

-End of Flashback-

"Hindi parin eh. Matagal na din kasi un. 10years na ang nakalipas."

"Kung sabagay. Pero gusto mo ba siyang makilala?" ha? bakit bigla niyang natanong 'to? After 10 years, ngayon lang niya natanong 'to.

"Ah? Oo? Siguro. Hehe. Bakit? Kilala mo na ba siya?"

"Hindi pa eh. Halika na, baka malate pa tayo sa klase natin."

"Sge." tumayo na kami para pumunta sa building namin. Magkaiba kami, Accountancy ang course ko at si Seb naman ay Philosophy.

Lagi akong hinahatid ni Seb sa klase ko. First subject in the morning and after lunch.

"Dito na ako Seb." tinignan ko siya pero tulala siya. "Ah? Seb?" Kinaway ko kamay ko sa tapat ng mukha niya.

"Ah, sorry Sy." naglakad siya.

"Seb, dito na ang room ko." tinuro ko ung pinto. Nabigla siya at lumapit sakin. "May problema ka ba?"

Yumuko siya. "Wala. Sge na, pumasok ka na sa loob. Bye! See you later." nginitian niya ako. Pero alam kong fake un.

Ano bang nangyayari? Bakit ganun siya kumilos? May alam ba siya na hindi ko alam?

SECRETS? I'll find it out.