five

698 42 13
                                    

"Ang daling sabihin na ayaw mo na.
Pero pinag-isipan mo ba?"

-💛-

"Soonyoung sagutin mo please." Agad na tinawagan ni Jihoon si Soonyoung kinabukasan.

Heto na naman, sinisisi na naman niya ang sarili niya, kung hindi sana sila nag-away edi hindi sana aalis ulit si Soonyoung. Ngayo'y nag-aaalala siya baka kung ano na naman ang mangyari kay Soonyoung.

Jihoon, ba't ba ang tanga mo?

Ilang beses na niya itong tinawagan ngunit hindi sumasagot, maging mga kaibigan niya'y 'di alam kung nasaan si Soonyoung.

Napasabunot siya sa buhok niya bago bumuntong hininga.

"S-soonyoung. s-sorry." mahihinang hikbi na naman ang pinakawalan niya.

When will you learn? When will you gave him up, Ji? When will you realize that he's treating you like a trash? Abandoning you when he want to? You don't deserve him Ji.

Walang tulog, puro iyak at pag-aalala. Kailan nga ba 'to matatapos?

His cellphone rang, making him to pick it up that fast.

"S-soons, thank God you--"

"Ji, let's break up." Napatulala si Jihoon saka unti unti muling tumulo ang mga traydor na luha.

"No. Nasasabi mo lang yan kasi galit ka--"

"Ikaw na mismo nagsabi na parang wala naman na tayong relasyon diba?" Napatahimik si Jihoon.

"Tama na Jihoon, pinapahirapan lang natin mga sarili natin. Ayaw ko na Jihoon." Hindi na mapigilan ni Jihoon kaya't napahagulgol na lamang siya.

"Ang dali lang sayong sabihin na ayaw mo na, pinag-isipan mo ba Soonyoung?"

"..."

"Inisip mo man lang ba yung pinagsamahan natin? Soonyoung, limang taon?! limang taon na tayo, itatapon mo lang? Soonyoung wag namang ganito. Mahal na mahal kita."

"Tinanong mo ba kung mahal pa kita?" Anya Soonyoung saka binaba ang tawag.

Walang katapusang pagtulo ng mga luha, walang katapusang pag-iyak.

"S-soons, mahal mo pa nga ba ako?"

kahit ayaw mo na ; soonhoon Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon