Love-impaired // Markjin

‡20‡ Finale

•••

" Bana güvendiğin için teşekkür ederim. "

•••

Mark odasından çıkıp elindeki dosyaları bir çalışanın önüne koydu. Gülümseyerek ona destek olurcasına omzunu sıkmış ve herkese ' kolay gelsin ' diyerek ortalıkta neler olduğunu incelemeye başlamıştı.

O sırada gelen asistanıyla ne olduğunu merak etti. " Efendim, Jinyoung Bey gelmiş. Odanıza aldım. "
Başıyla onaylayıp odasına doğru ilerledi. Kapıyı açıp içeri girdiğinde oturan beden kalkıp yanına gelmiş ve sıkıca sarılmıştı.

" Seni özledim! " Sarılmasına karşılık vererek saçlarına bir öpücük bıraktı.
" Bende seni özledim seni özledim sevgilim. " Karşı karşıya oturmuşlardı.

" Bugün okula gitmedin mi? " diğeri başını hızlıca iki yana sallayıp gözlerini büyüttü. "Bugünün ne olduğunu unuttuğunu söyleme lütfen."

Mark kaşlarını çatarak takvime baktı.
22 Kasım. Derin bir nefes aldı, babasının ölüm tarihi. Daha doğrusu Jinyoung'un babasının. Elini tutarak dışarıya çıktı. Sekreterine bugün olmayacağını söyleyerek dışarı çıktılar.

Feelings;

Flashback

Jinyoung bir hafta düşündükten sonra bir karar aldı. Bu karar doğrultusunda Mark'ın yanına gitmiş ve bunları yaptığı için özür dilemişti. Aynı şekilde Mark'ta yalanları için özür dilemiş, ve onu çok sevdiğin söylemişti.

Jinyoung o gün bazı şeyleri öğrenmiş ve kafasındaki sorulara yanıt bulmuştu. Başta da neden Mark'ın  babasının kendisine iyi davranıp oğluna kötü davrandığını anlamıştı.

Aslında Bay Sungjae'nin kendi babası olduğunu, o küçük yaşlardayken annesi ve onu bırakıp Mark'ın annesiyle evlendiğini, arada bir onları görmeye geldiğini öğrendi. Bay Park hiç bir zaman Bayan Tuan'ı ve oğlunu sevmemişti, çünkü zorla evlenmişti.

Annesi ölümcül bir hastalığa sahipti Jinyoung'un, bunu öğrenince de tekrar babasının yanında kalması için getirmişti başta. Bu yüzden oradakiler onu sevmezken Bay Park onu fazla seviyordu ve bu Mark'ın kıskanmasına yol açıyordu.

Jinyoung artık bunların geride kaldığını anlamıştı. Onlar birbirlerini çok seviyorlardı. Artık başka bir şeyi umursamak istemiyorlardı. Sadece bu şekilde hayatlarını devam ettireceklerdi.

Jinyoung okuluna devam etti, Mark şirketi yönetiyordu. Jackson ve
Jaebum birden yakınlaşmıştı. Bambam okula başlamış ve Yugyeom ile arkadaş olmuştu. Her şey gerçekten güzel gidiyordu.

Bir sene böylece geçmişti.

•••

" Baba, evet baba. Bunu çok geç öğrendiğim için özür dilerim. Keşke, sen yanımdayken sana baba diyebilseydim bir kere. Ama kaderimiz böyle olmalıymış. Neden bana söylemedin ki, kimseye demezdim ve aynı şekilde yaşardık.

Gerçek babammış gibi hissettiğim adam benim babam, bu beni mutlu ediyor. Senin gibi iyi birisinin oğlu olduğum için çok iyi hissediyorum.

Ama hayatımız artık düzene girdi. Keşke sende yanımda olsaydın, bunun artık sadece bir hayal olduğunu biliyorum baba. Başta kabullenemesemde artık alışmaya başladım. Seni hiç unutmayacağım ve kalbimde en çok hep senin yerin olacak.

Ayrıca buraya Mark'la ilk kez gelişim, çünkü bir şey bilmeni istiyoruz. Görüyor musun bilmiyorum ama onunla el eleyim, onu gerçekten seviyorum. Evet bunun yanlış olduğunu biliyorum ama yapamam baba, onu bırakamam.  Umarım bunun için üzülmez ve mutlu olursun.

O gerçek iyi birisi ve beni üzmeyeceğini biliyorum, bu yüzden endişelenme. Yine de eğer bunu istemediğini hissedersem onu bırakacağım söz. Şimdi gitmem gerek, tekrar geleceğim baba! "

Mark sevgilisinin elini biraz daha sıktı, ardından onu yerden kaldırdı. Ona sahip olduğu için, gerçekten şanslıydı.

•••••

14. Bölümü sildim yanlışlıkla ve ne olduğunu hatırlamıyorum. Hâlâ duran birisi varsa bana mesaj atabilir mi? Eğer önemli konular varsa tekrar yazacağım. Lütfen bana bildirin.

Onun dışında, bitti! Ne düşünüyorsunuz?

Evet çok saçma bitti biliyorum ama birden süre çok uzayınca yazma isteğim puf oldu.

Yoksa ben daha neler yapacaktım, ikisi aynı şirkette çalışıp sürekli kavga falan etceklerdi falan olaylar olacaktı. Ama siz hayal dünyanızda olmuş varsayın bebişlerim.

Başka hikayelerde görüşmek üzere💞