GÜN IŞIĞI [ Texting ]

otuz sekiz

Bekle Beni - Cem Karaca

***

Doruk : Şşt güzellik.

Doruk : Tanışabilir miyiz?

Selin : Yine tuttu senin kamyon arkalığın.

Selin : Tanışamayız canım benim başım bağlı.

Doruk : Başın bağlı ama bana canım falan diyorsun yani haberin olsun istedim :)

Selin : Klavye düzeltmiş.

Selin : Benim beşik kertmem var. Biraz tipsiz ama olsun...

Doruk : Kim tipsiz ya?

Doruk : Gayet tipliyim bir kere.

Selin : Yok sen değil beşik kertmemden bahsediyorum.

Doruk : Tamam ya sıktı bu oyun.

Doruk : Gayet yakışıklıyım bir kere.

Doruk : Kızlar peşimde pervane pervane.

Selin : O kızlardan birini alsaydın o zaman tipsiz çocuk.

Doruk : Gönül işte kondu bir kere :)

Selin : Göstereceğim ben sana şimdi konmayı. Ot mu demek istiyorsun sen bana?!

Doruk : Yoo :)

Selin : Ha bok diyorsun yani?

Selin : Aç sen kapıyı aç.

Doruk : Ne kapısı?

Selin : Kapıyı aç diyorum kapıyı.

Telefonu cebime atıp hızlı adımlarla kapıya vardım ve beklemeye başladım. Evlerimiz yakın olduğu için buraya gelmem uzun sürmemişti.

"Selin? Ne işin var senin burada?"

"Gideyim istersen?"

"Hayır hayır gel buraya." Gülerek kollarını açınca yavru bir kedi gibi sığındım oraya. Burnuma dolan koku gülümsememi sağlamıştı. Sanırım bu duruma hiç alışamayacaktım.

"Doruk? Kim geldi oğlum?" Duyduğum sesle birlikte gözlerimi kocaman açarken Doruk'u hızla itikledim. Boşluğuna denk gelmiş olacak ki sırtı duvara çarptı. Bana 'ne yapıyorsun sen?' bakışı atınca omzumı silktim.

Doruk'un annesi yüzündeki gülümsemeyle bana baktıktan sonra Doruk'a döndü ve sorgular bakışlar attı. Yüzünde kötü bir ima yoktu. Sadece merak ediyor gibi duruyordu.

"Ee anne şey..."

"Ney oğlum?"

"Tanıştırayım kız arkadaşım Selin, Selin annem Işıl." Doruk'un beni kız arkadaşım olarak tanıtması yanaklarıma bir basıncın gelmesine neden olmuştu. Bu çok hızlı bir tanışma olmuştu ya hazır değildim ben.

"Kız arkadaşın?"

"Evet anne aylardır bahsettiğim Selin. Sonunda kız arkadaşım oldu." Sesindeki ima beni daha da yerin dibine sokarken bakışlarımı annesine çevirdim.

"Memnun oldum efendim. Kusura bakmayın böyle habersiz," bakışlarımı üzerime indirdim. Pijamalarımla mı? Cidden mi? "Uygunsuz bir şekilde geldim. Evim hemen karşıda da o yüzden biraz hızlı çıktım."

"Önemli değil canım. Ayrıca bana efendim deme lütfen. Işıl abla diyebilirsin." Samimi bir şekilde konuşması beni rahatlatmıştı. Gülümseyerek başımı eğdim. Allah'ım resmen utanıyordum! Bu nasıl bir andı böyle?